• Σχόλιο του χρήστη 'Ευγενία Σαρίδου' | 31 Δεκεμβρίου 2017, 10:06

    Τεχνικής φύσεως παρατηρήσεις: (i) παρ. 1 (B): πώς θα αποδεικνύεται η "υπαιτιότητα του άλλου μέρους" για τη μη συζήτηση του κεφαλαίου της απαίτησης δεδομένης της εχεμύθειας και της εμπιστευτικότητας; Εξαιρετικά επικίνδυνη διάταξη! (ii) par. 1 (B): διευκρίνιση: δηλαδή αν το μέρος προσέλθει και φύγει αμέσως δεν προβλέπεται ποινή; Είναι εμφανές ότι αυτό θα συμβάλλει, μάλλον, στην κλιμάκωση της σύγκρουσης των μερών καθώς το προσφεύγων μέρος, θα πληρώσει και θα νιώθει ότι το άλλο μέρος το περιπαίζει. (iii) παρ.2: η υποχρέωση έγγραφης ενημέρωσης αφορά τόσο τις "υποχρεωτικώς υπαγόμενες" όσο και τις υπόλοιπες υποθέσεις, έτσι όπως έχει συνταχθεί η παράγραφος. Η δε ποινή είναι απαράδεκτο της συζήτησης. Ποιος θα κρίνει αν "πληρούνται οι προϋποθέσεις προσφυγής σε διαμεσολάβηση" και ποιες είναι αυτές οι προϋποθέσεις, ούτως ώστε να γνωρίζει ο δικηγόρος πότε πρέπει να ενημερώσει εγγράφως τον πελάτη του; (iv) παρ.3 (Α):γιατί η "συνεδρίαση" να λάβει χώρα "τουλάχιστον" 15 μέρες μετά, αν τα αμφότερα τα μέρη επιθυμούν να λάβει χώρα νωρίτερα; (v) βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση η "κάμψη" της υποχρεωτικής παράστασης δικηγόρου- θα πρέπει να αναφερθεί και στο αρ. 6 παρ. 1. (vi) απαράδεκτος ο τρόπος επιλογής από την ΚΕΔ (ίδετε σχόλιο στο αρ. 20). Ο κατάλογος του Υπουργείου δεν είναι κατάλογος μιας εταιρείας παροχής υπηρεσιών διαμεσολάβησης για να μπορεί να επιλέγει η ΚΕΔ. Εάν θέλετε να έχει δυνατότητα πρότασης η ΚΕΔ (που δεν θα έπρεπε, όπως δεν έχει επι παραδείγματι ο Δικηγορικός Σύλλογος), το μόνο αντικειμενικό κριτήριο είναι με σειρά μητρώου.