Αρχική Μεταρρύθμιση του θεσμού της διαμεσολάβησηςΆρθρο 17 – ΑΜΟΙΒΗΣχόλιο του χρήστη ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΩΝ | 2 Ιανουαρίου 2018, 02:24
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΩΝ' | 2 Ιανουαρίου 2018, 02:24

    Θωρούμε αναγκαίο να διευκρινισθεί πως η ελάχιστη αμοιβή της παραγράφου 2 (δηλαδή των 250 ευρώ, έως 2 ώρες) αφορά και στα δύο μέρη και τα βαρύνουν εξ’ ημισείας (125€ κάθε μέρος). Θα πρέπει μάλιστα να είναι αμοιβή που δεν επιδέχεται διαφοροποίηση με συμφωνία μερών και διαμεσολαβητή ώστε να είναι ενιαία παντού και να μη δημιουργήσει έναν αθέμιτο ανταγωνισμό, ιδίως επειδή η παρουσία των μερών στη διαμεσολάβηση θα είναι εκ του νόμου υποχρεωτική. Σε ότι αφορά την κριτική που αναρτήθηκε για τη βέβαιη αναποτελεσματικότητα της διαμεσολάβησης είναι προφανώς αβάσιμη, αφού όπου έχει εφαρμοσθεί η διαμεσολάβηση έχει αποδώσει θεαματικά ποσοστά επίλυσης. Είναι επίσης άξιον απορίας το επιχείρημα πως η ελάχιστη αμοιβή (125€ ανά μέρος!!) αποτελεί πρόσκομμα στην πρόσβαση στη δικαιοσύνη. Γιατί άραγε δεν αναφέρονται ως πρόσκομμα πρόσβασης στη δικαιοσύνη οι υπέρογκες δικηγορικές αμοιβές, που εφαρμόζονται οριζοντίως σε οικονομικά ασθενείς και μη; Υπάρχει δικηγορική αμοιβή 125€; Η μήπως η δικηγορική αμοιβή δικαιούται να είναι μεγαλύτερη επειδή ενσωματώνει βέβαιη λύση για τον πελάτη; Υπάρχουν περιπτώσεις διαφορών που μπορούν να επιλυθούν μέσω της διαμεσολάβησης μέσα σε λίγες ώρες. Το ποσό της ελάχιστης αμοιβής που προτείνεται στο νόμο είναι όσο μικρό χρειάζεται για να μην επιβαρύνει τα μέρη στην προσπάθεια επίλυσης της διαφοράς τους και όσο μεγάλο χρειάζεται ώστε να μη χρησιμοποιήσουν τη διαμεσολάβηση προσχηματικά. Ξεπερνώ τα περί αμφίβολης (προφανώς εννοεί) συνταγματικότητας αφού προφανώς δεν τίθεται τέτοιο θέμα ενώ μάλλον δεν έχει γίνει κατανοητό πως η υποχρέωση καταβολής της παραπάνω αμοιβής αφορά σε μέρη που έχουν υποχρέωση να προσέλθουν στη διαμεσολάβηση στα πεδία διαφορών που προβλέπει το άρθρο 5.