Αρχική Μεταρρύθμιση του θεσμού της διαμεσολάβησηςΆρθρο 05 – ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑΣχόλιο του χρήστη Γεώργιος Γραβιάς δικηγόρος-διαμεσολαβητής | 2 Ιανουαρίου 2018, 11:04
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γεώργιος Γραβιάς δικηγόρος-διαμεσολαβητής' | 2 Ιανουαρίου 2018, 11:04

    Καταρχήν επισημαίνεται ότι η εισαγωγή της υποχρεωτικότητας της Διαμεσολάβησης αποτελεί το θετικό στοιχείο του Σχεδίου Νόμου και δεν προσβάλλει το προστατευμένο από την Ευρωπαική Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και το Σύνταγμα δικαίωμα του πολίτη να έχει ελεύθερη πρόσβαση σε Δικαστήριο. Η εισαγωγή της υποχρεωτικότητας είναι επιβεβλημένη μετά από 7 χρόνια ισχύος του ν. 3898/2010 και το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο θεσμός δεν βρήκε την πρακτική εφαρμογή που θα αντιστοιχούσε είτε στις προσδοκίες που δημιουργήθηκαν κατά την εισαγωγή του, είτε στα αδιαμφισβήτητα πλεονεκτήματα που προσφέρει τόσο για την αποσυμφόρηση των Δικαστηρίων όσο και την αλλαγή της «κουλτούρας» επίλυσης των διαφορών στη χώρα μας. Στα πλαίσια αυτά, είναι ορθή η εισαγωγή της δικονομικής συνέπειας της «επί ποινή απαραδέκτου της συζήτησης του ενδίκου βοηθήματος» για τις διαφορές του άρθρου 5 1 Α του Σχεδίου, προτείνεται δε να οριστεί η ίδια δικονομική συνέπεια και για την περίπτωση των συμφωνιών διαμεσολάβησης για μέλλουσες διαφορές, των αποκαλούμενων ως ρητρών διαμεσολάβησης. Ειδικότερα, η ρήτρα διαμεσολάβησης αποτελεί συμφωνία με τη μορφή της ρήτρας σε ουσιαστικές συμβάσεις, με την οποία δύο ή και περισσότερες πλευρές συμφωνούν ότι οι διαφορές τους από την εφαρμογή μιας σύμβασης θα γίνεται με τη διαδικασία της διαμεσολάβησης Είναι σημαντικό ότι, μέσω των ρητρών, οι συμβαλλόμενοι γνωρίζουν εξαρχής –προτού δηλαδή εμπλακούν σε διένεξη, οπότε και οι «γέφυρες επικοινωνίας» πιθανόν να έχουν πλέον διακοπεί - ότι υπάρχει μεταξύ τους η λύση του διαλόγου και της συνδιαλλαγής, δηλαδή η λύση της διαμεσολάβησης. Λόγω της ιδιαίτερης σημασίας των ρητρών διαμεσολάβησης για τη διάδοση του θεσμού, διεθνώς αποτελεί προτεραιότητα η λήψη μέτρων για την ενθάρρυνση αλλά και τη δεσμευτικότητα των ρητρών διαμεσολάβησης, οι οποίες περιέχονται σε συμβάσεις και αφορούν σε μελλοντικές διαφορές. Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με τη νομολογία του Γαλλικού Ακυρωτικού, στο γαλλικό δίκαιο κρίνεται ως απαράδεκτη η αγωγή που ασκήθηκε επί διαφοράς από συμβατική σχέση, στην οποία είχε προβλεφθεί ρήτρα διαμεσολάβησης. Για τους παραπάνω λόγους, προτείνεται η ακόλουθη προσθήκη στο τέλος της παραγράφου 5 του άρθρου διάταξης: «Η διαδικασία αυτή ακολουθείται σε όλες τις περιπτώσεις εγγράφων συμφωνιών διαμεσολάβησης, είτε αφορούν υφιστάμενες, είτε μελλουσες διαφορές, ισχύει δε προ πάσης προσφυγής στο δικαστήριο και επί ποινή απαραδέκτου της συζήτησης του ενδίκου βοηθήματος»