Αρχική Νόμος για την Προστασία Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα σε εφαρμογή του Κανονισμού (ΕΕ) 2016/679Άρθρο 03 – ΟρισμοίΣχόλιο του χρήστη INFOBANK HELLASTAT | 2 Μαρτίου 2018, 14:40
  • Σχόλιο του χρήστη 'INFOBANK HELLASTAT' | 2 Μαρτίου 2018, 14:40

    Στα πλαίσια της εφαρμογής των διατάξεων του νέου Κανονισμού θα πρέπει να διασαφηνιστεί ο ορισμός της ατομικής επιχείρησης και να γίνει διαχωρισμός των δεδομένων που αφορούν την επιχειρηματική από την προσωπική δραστηριότητα του φορέα/ιδιοκτήτη. Η λειτουργία των ατομικών επιχειρήσεων θα πρέπει να διέπεται από τους ίδιους κανόνες λειτουργίας, όπως γίνεται και με λοιπά νομικά πρόσωπα που ασκούν εμπορική δραστηριότητα (π.χ. Ο.Ε., Ε.Ε.) Εξάλλου, η πλειοψηφία των ατομικών επιχειρήσεων, σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 1 του Ν.3419/2005, είναι υπόχρεες εγγραφής στο ΓΕΜΗ και πιο συγκεκριμένα είναι (μεταξύ άλλων που αναφέρονται αναλυτικά στη σχετική παράγραφο) τα φυσικά πρόσωπα που είναι έμποροι και διαθέτουν επαγγελματική κατοικία ή εγκατάσταση ή ασκούν εμπορία μέσω κύριας ή δευτερεύουσας εγκατάστασης στην ημεδαπή. Τα παραπάνω φυσικά πρόσωπα – εφόσον ασκούν εμπορική δραστηριότητα – έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις εγγραφής με τα νομικά πρόσωπα και κατά συνέπεια θα πρέπει να λογίζονται ως τέτοια. Το μοντέλο της ατομικής επιχείρησης αποτέλεσε και αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, αριθμώντας πλεονεκτήματα που βασίζονται στην εύκολη, γρήγορη και ανέξοδη σύσταση της, τη μη υποχρεωτική συνεχή λογιστική παρακολούθηση, την ευελιξία στη λήψη / εκτέλεση αποφάσεων. Για τους παραπάνω λόγους αποτελούν τον κύριο τρόπο άσκησης επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα (σύμφωνα με το ΓΕΜΗ, ποσοστό άνω του 70% των εγγεγραμμένων εμπορικών επιχειρήσεων). Επιπρόσθετα, σύμφωνα με μετρήσεις επίσημων φορέων για το έτος 2015 περίπου 125.000 Ατομικές επιχειρήσεις απασχολούσαν προσωπικό με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου, αποτελώντας 50% του συνόλου των επιχειρήσεων που απασχολούν προσωπικό. Ο περιορισμός της διαφάνειας των δεδομένων, δε συνάδει με την ορθή λειτουργία των διαδικασιών αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας και άλλων κινδύνων που διενεργούνται από φορείς που συναλλάσσονται με τις προαναφερόμενες επιχειρήσεις ή από τρίτους (π.χ. προμηθευτές, πελάτες, τράπεζες, δημόσιο, εταιρίες επιχειρηματικής πληροφόρησης) για τη λήψη αποφάσεων που είναι πιθανό να επηρεάσουν καίρια τη βιωσιμότητά επιχειρήσεων