Αρχική Ρατσισμός και ξενοφοβίαΆρθρο 3Σχόλιο του χρήστη Ηλίας | 24 Φεβρουαρίου 2011, 16:58
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ηλίας' | 24 Φεβρουαρίου 2011, 16:58

    Σύμφωνα με τις ετυμολογικές ερμηνείες των λέξεων Ελλάδα και Έλληνας που παραθέτω, θα πρέπει σε επόμενο νομοσχέδιο να προταθεί και η αλλαγή της ονομασίας της χώρας και του έθνους μας, διότι ακόμα και αυτά πιθανόν να προκαλούν "εχθροπάθεια κατά ομάδας ή προσώπου, που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή", εφόσον "Ελλάς – Έλληνες = ο δικός μας λαός, οι δικοί μας, οι ίδιοι άνθρωποι με μας." και "κατά τη θρησκευτική ερμηνεία, Έλληνες» = οι της ίδιας ύλης, του ίδιου πηλού ή ύλης όντα." Άρα ακόμα και ο ορισμός της καταγωγής μας συνιστά εχθροπαθής στάση απέναντι στους μη Έλληνες! Μήπως τελικά το νομοσχέδιο είναι πέρα ως πέρα αντισυνταγματικό εφόσον αντίκειται στον εξ αρχαιωτάτων χρόνων εθνικό προσδιορισμό μας που είναι ωστόσο κατοχυρωμένος στο ελληνικό σύνταγμα; Ευχαριστώ! "Ετυμολογικά το όνομα «η Ελλάς» (με δασεία) > Ελλάδα, απ΄όπου ελλάν(ιος,α,ο) – Έλλην > Ελληνικός, Ελλάδιος ή Ελλαδικός,ή,ό, ελλανοδίκες κ.α., προέρχεται από τη σύνθεση των λέξεων «εος,α,ο (= ο,η,ο δικός,ή,ό μας, ο,η,ο αυτός,ή,ό, ο,η,το ίδιος,α,ο κ.α.) και «λαός» (= στη σύνθεση «-λεώ- ή –λη-», πρβ λεωφόρος, βασιλέας, Βασίλης κ.α.) και κάτι όπως οι λέξεις: ε-δικός μας, ε-ορτή, Ε-ορδαία κ.α. Δηλαδή Ελλάς – Έλληνες = ο δικός μας λαός, οι δικοί μας, οι ίδιοι άνθρωποι με μας. Κάτι που γίνεται εμφανέστατο, αν αφαιρέσουμε τα προσφύματα δ και ν από τις λέξεις Ελλα(δ)ικος και Ελλα(ν)ικος = ελ + λα(δ)ικός ή λα(ν)ικος = λαϊκός, λαός., αλλά και από την οικογενεια των λέξεων: λαός, λαϊκός, βασί-λειο, βασι-λέας ή βασιλεύς, παν-λαός > Παλλάς, Παλλάδιον, παν-λαική > παλλαϊκή, χαρά + λαός = Χαρίλαος ή Χαρίλλος (= ο Σπαρτιάτης βασιλιάς που αντέγραψε τους μινωικούς νόμους), Αχαιών + λαός = Αχιλλέας … Τα δυο λλ στις λέξεις Παλλάς, Ελλάς, Χαρίλλος κ.τ.λ. μπαίνουν, για να δείξουμε ότι έχουμε σύνθετη λέξη με τη λέξη –λαός. Η λέξη «λαός» στον Όμηρο σημαίνει το ενόργανο σώμα (ο στρατός ή το βασίλειο = , το σώμα που έχει λαλιά ) και έχει τονικό παρώνυμο (δηλαδή είναι λέξη που έχει δυο έννοιες οι οποίες διακρινόμενες τονικά, κάτι όπως και οι: πότε- ποτέ, θέα-θεά, γέρος-γερός, θέρμος-θερμός κ.α.) τη λέξη «λάος ή λάας -λάς», που σημαίνει το ανόργανο σώμα, οι πέτρες εξ ου και λατομείο, λατόμος, λάιτος ή ληιτος > λίθος κ.α. Παράβαλε και το μύθο που αναφέρει ο Απολλόδωρος που λέει ότι ο Δευκαλίων και η Πύρρα ρίχνοντας πίσω τους «λάας» (= λίθους, ανόργανα όντα) γινόταν «λαός» (= άνθρωποι, οργανικά όντα), άνδρες όσες πέτρες έριχνε ο Δευκαλίωνας και γυναίκες όσες πέτρες έριχνε η Πύρρα: «ο δε αιρείται ανθρώπους αυτώ γενέσθαι. Και Διός ειπόντος υπέρ κεφαλής έβαλλεν αίρων λίθους, και ούς μεν έβαλε Δευκαλίων, άνδρες εγένοντο, ους δε Πύρρα, γυναίκες. όθεν και λαοί μεταφορικώς ωνομάσθησαν από του λάας ο λίθος. γίνονται δε εκ Πύρρας Δευκαλίωνι παίδες Έλλην μεν πρώτος, ον εκ Διός γεγεννήσθαι λέγουσι, Αμφικτύων ο μετά Κραναόνν βασιλεύσας της Αττικής, θυγάτηρ δε Πρωτογένεια, εξ ης και Διός Αέθλιος. Έλληνος δε και νύμφης Ορσηίδος Δώρος Ξούθος Αίολος. αυτὸς μεν ουν αφ᾽ αυτού τους καλουμένους Γραικούς προσηγόρευσεν Έλληνας, τοις δε παισίν εμέρισε την χώραν» (Απολλόδωρος, Α, 7, 1 – 3) Παράβαλε ομοίως το μύθο της Ιλιάδας που λέει: «λαούς δε λάας ποίησε Κρονίων» που σημαίνει ο χρόνος ποίησε (κύησε, μετέβαλε) την ανόργανη ύλη, τους λάας –λας ή λάιτους-ληιτους > λίθους σε οργανική, ανθρώπους, ζωή. Επομένως, κατά τη θρησκευτική ερμηνεία, Έλληνες» = οι της ίδιας ύλης, του ίδιου πηλού ή ύλης όντα. "