Αρχική Σχέδιο νέου Ποινικού ΚώδικαΔΕΥΤΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ – ΕΒΔΟΜΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ – Επιβουλή της θρησκευτικής ειρήνηςΣχόλιο του χρήστη Νίκος Παπαθανασόπουλος | 18 Μαρτίου 2019, 16:38
  • Σχόλιο του χρήστη 'Νίκος Παπαθανασόπουλος' | 18 Μαρτίου 2019, 16:38

    Με το σύνολο των διατάξεων του 7ου κεφαλαίου (198-201ΠΚ) ο νομοθέτης αποσκοπεί στην προστασία της θρησκευτικής ειρήνης των πολιτών. Σύμφωνα με τη θεωρία και τη νομολογία, το έννομο αυτό αγαθό αναλύεται σε μία πλειάδα άλλων όπως π.χ. το θρησκευτικό αίσθημα και το αίσθημα ευλαβείας, η θρησκεία ως τμήμα της δημόσιας ζωής, η ελευθερία θρησκευτικής συνειδήσεως και άσκησης λατρείας, το αίσθημα σεβασμού προς τους νεκρούς κ.τ.ό. (βλ. και Α.Π. 928/1984, 1869/1984, (βουλ.) 1/2000, (βουλ.) 1298/2002). Τα ανωτέρω αγαθά χρήζουν προστασίας ως ηθικοκοινωνικές αξίες, δεδομένου ότι η θρησκεία αποτελεί παράγοντα ο οποίος ασκεί επιρροή όχι μόνο στα αισθήματα και τις σκέψεις αλλά και στις πράξεις του ανθρώπου. Έτσι, στον Ποινικό μας Κώδικα κρίθηκε σκόπιμη η θέσπιση διατάξεων όπως αυτές των άρθρων 198, 199 και 201, μεταξύ άλλων, διότι «διά των τοιούτων περιυβρίσεων προκαλούνται τόσον ισχυρά πάθη ώστε η πολιτεία έχει μέγιστον συμφέρον να άρη την τοιαύτην αιτίαν σοβαρών αδικημάτων». «Η άρσις δε της αιτίας ταύτης γίνεται δια της απαγορεύσεως των πράξεων εκείνων αίτινες κατά την κοινήν αντίληψιν και πείραν είναι επιτήδειαι εις διέγερσιν παθών και κοινωνικών διαιρέσεων» (βλ. Ηλ. Γάφου «Ποινικόν Δίκαιον, Ειδικόν Μέρος»). Το γεγονός ότι οι ως άνω λόγοι προστασίας είναι διαχρονικοί καταδεικνύεται και από σχετικά πρόσφατη (25-10-2018) απόφαση του ΕΔΑΔ επί υπόθεσης καταδίκης από την αυστριακή δικαιοσύνη για δυσφήμηση θρησκευτικών δογμάτων (disparaging religious doctrines), όπου το ΕΔΑΔ έκρινε ότι τα εθνικά δικαστήρια στάθμισαν επιμελώς την κατ’άρθρο 10 ΕΣΔΑ ελευθερία της έκφρασης έναντι του δικαιώματος τρίτων για την προστασία των θρησκευτικών τους αισθημάτων και υπηρέτησαν το θεμιτό στόχο της διατήρησης της θρησκευτικής ειρήνης στη χώρα (υπόθεση 38450/12, E.S. εναντίον Αυστρίας). Άλλωστε οι εν λόγω διατάξεις αποσκοπούν στην προστασία των θρησκευτικών αισθημάτων όχι μόνον των πιστών της Ανατολικής Ορθόδοξης του Χριστού Εκκλησίας αλλά και κάθε γνωστού θρησκεύματος και ως εκ τούτου η διατήρησή τους καθίσταται επιβεβλημένη στο πλαίσιο της γενικότερης προστασίας τόσο της θρησκευτικής ελευθερίας (13Σ) όσο και της θρησκευτικής ειρήνης. Βάσει των ανωτέρω, οι διατάξεις των άρθρων 198, 199 και 201 οφείλουν να διατηρηθούν και στο νέο Ποινικό Κώδικα. Τέλος, θα πρέπει να εναρμονισθεί η διατύπωση των άρθρων 199 και 200 περί «ανεκτής θρησκείας» και «ανεκτής κατά το πολίτευμα θρησκευτικής συνάθροισης», η οποία απηχεί τη διατύπωση παλαιότερων Συνταγμάτων (Σ. 1844, 1864/1911), με εκείνη των παρ. 2 και 3 του άρθρου 13 του Συντάγματος, περί «γνωστής θρησκείας» (πβ. και σχετική διατύπωση στην παρ. 2 του άρθρου 175 ΠΚ: «… ή άλλης θρησκείας γνωστής στην Ελλάδα»).