Αρχική Σχέδιο νέου Ποινικού ΚώδικαΠΡΩΤΟ ΒΙΒΛΙΟ – ΕΚΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ – Η ΕΚΤΙΣΗ ΤΩΝ ΠΟΙΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣΣχόλιο του χρήστη ΡΟΥΜΠΙΝΗ ΜΑΡΙΝΗ | 22 Μαρτίου 2019, 07:07
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΡΟΥΜΠΙΝΗ ΜΑΡΙΝΗ' | 22 Μαρτίου 2019, 07:07

    1.Άρθρο 105, Παρ.2: Να αλλάξει η λέξη «μητέρες» στην πρόταση «Η διάταξη της προηγούμενης παραγράφου ισχύει και για τις μητέρες που έχουν την επιμέλεια ανήλικων τέκνων» σε «κηδεμόνες». Μετά το σύμφωνο συμβίωσης δεν επιτρέπεται να αναφερόμαστε μόνο σε μητέρες που μεγαλώνουν ανήλικα τέκνα. Η διάταξη οφείλει να περιλαμβάνει κηδεμόνες ανεξαρτήτως φύλου, μητέρες ή πατέρες. 2. Οι κρατούμενοι/ες κηδεμόνες που έχουν ανήλικα τέκνα, πρέπει να μπορούν να να εκτίσουν τη ποινή τους σε κατ’οίκον περιορισμό, ή να γίνεται αναστολή της ποινής τους μέχρι να ενηλικιωθεί το παιδί, ή να διευρυνθεί το όριο της ποινής του κηδεμόνα σε πάνω από 10 έτη. Έχει παρατηρηθεί ότι τα δικαστήρια εξαντλούν την τιμωρητικότητά τους σε μητέρες μικρών παιδιών αποφασίζοντας ποινές άνω των δέκα ετών με αποτέλεσμα να μην μπορούν οι μητέρες να εκτίσουν την ποινή τους σε κατ’ οίκον περιορισμό κοντά στα παιδιά τους. Ο εγκλεισμός μικρών παιδιών σε καταστήματα κράτησης δεν βοηθάει στον σωφρονισμό του κηδεμόνα, ενώ το χειρότερο είναι πως προκαλεί μόνιμες βλάβες στον ψυχισμό ενός παιδιού και σε πολλές περιπτώσεις συνεισφέρει στην ιδρυματοποίησή του, αφού πολλά παιδιά από την φυλακή οδηγούνται σε ιδρύματα λόγω απουσίας συγγενικού περιβάλλοντος. 3.Να επεκταθεί το ηλικιακό όριο τέκνων για συμπερίληψη στην έναρξη της εφηβικής ηλικίας (12-13 χρόνων). Είναι σημαντικό, εφόσον χρειαστεί να βιώσει το τέκνο τον αποχωρισμό από τον/την κηδεμόνα του, να είναι σε θέση να αντιληφθεί το κοινωνικό συγκείμενο και το σύνθετο της κατάστασης που πιέζει την κοινωνία να του στερήσει την κηδεμόνα. Οι πιθανότητες να επιτευχθεί αυτό είναι μεγαλύτερες αφού αρχίσει να αναπτύσσεται η αφαιρετική σκέψη, πράγμα που, σύμφωνα με την Αναπτυξιακή Ψυχολογία, δε συμβαίνει πριν την εφηβική ηλικία, η οποία ορίζεται συμβατικά περί τα 12 έτη.