Αρχική Σχέδιο νέου Ποινικού ΚώδικαΔΕΥΤΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ – ΔΕΚΑΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ – ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΓΕΝΕΤΗΣΙΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΕΤΗΣΙΑΣ ΖΩΗΣΣχόλιο του χρήστη Πέτρος Κ. | 1 Απριλίου 2019, 14:28
  • Σχόλιο του χρήστη 'Πέτρος Κ.' | 1 Απριλίου 2019, 14:28

    Η χρήση του όρου συναινεση στο άρθρο 336 θα επιφέρει καταγγελίες με μόνα πειστήρια της μαρτυρίες, οι ψευδείς καταγγελίες βιασμών θα αυξηθούν κατακόρυφα, επειδή όμως τα πραγματικα περιστατικά θα είναι ανύπαρκτα η αντίθετα ως προς τη μαρτυρία η αδύνατο να αποδεικτουν, δε θα επέρχονται καταδίκες. Η πρώτη προσφυγή στο δικαστήρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων που είναι δεδομένο ότι θα επέλθει, θα αποτελεσει αποτρεπτικό παράγοντα για τη λειτουργία των δικαστών. Το ποινικο δικαιο και κατά συνέπεια η δικαστική εξουσία θα απαξιωθεί στα μάτια του πολίτη και τα πραγματικά περιστατικά βιασμού δε θα καταγγέλλονται αφου πληθώρα ψευδών καταγγελιών δε θα καταδικάζονται και θα έχουν επιφέρει αρνητικό κλίμα ως προς την απόδοση δικαιοσύνης. Δεν υπάρχει βιασμός με συναίνεση αυτό είναι δεδομένο, είναι αυτονόητο εκτός και ορισμένοι υστερούν σε βασικές αντιληπτικές ικανότητες, τα σλόγκαν δεν αποτελούν πηγή δικαίου. Ο νομοθέτης δεν σπαταλησε δεκαετίες αναλύοντας το βιασμό, την ασέλγεια, για να έρθουν κινήματα και μκο, που καταστρατηγούν το ποινικό δίκαιο καθώς και το διεθνές δίκαιο ώστε να καταρρίψουν το συλλογισμό του με μόνο και μια λέξη. Η συναίνεση δε μπορεί να προσδιοριστεί δεν είναι γραπτή σύμβαση, προκύπτει από τα πραγματικά περιστατικά, σαφώς και νοείται ότι ο βιασμός τελείται άνευ συναινέσεως, δε θα λέμε και θα ξαναλέμε τα αυτονόητα… Δε θα υπήρχε το έγκλημα του βιασμού αν υπήρχε συναίνεση από το θύμα. Επίσης δεν ευθυγραμμιζόμαστε με διεθνή σύμβαση κατά πνεύμα, ψυχή και τριαδικές υποστάσεις, ενώ ως γνωστόν τις διεθνείς συμβάσεις τις ερμηνεύουμε ως προς το σκοπό, δεν κάνουμε ευθυγράμμιση μαζί τους και κατά συνέπεια χρησιμοποιούμε τη θεωρία της προσαρμογής, αφού τις έχουμε αναλύσει τελολογικά, ιστορικά, συστηματικά κανείς δε μας επιβάλλει να τις μεταφέρουμε στο δίκαιο γραμματικά, δεν είναι κανονισμός της ΕU. Σε εσωτερικό επίπεδο δίνεται ερμηνεία και από τα δικαστήρια! Ο βιασμός το λέει η ίδια η λέξη δε στοιχειοθετείται χωρίς βια ! Η βια δεν είναι μόνο η φυσική βία που έχει στο μυαλό του ο μέσος πολίτης, η διάταξη το καθορίζει αυτό με τον ορισμό του εξαναγκασμού. Ως εξαναγκασμός νοείται η υποχρέωση ενός ατόμου σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή ενάντια στη βούλησή του. Ο δράστης του εξαναγκασμού, πιο συγκεκριμένα, χρησιμοποιώντας ως μέσο τη σωματική βία ή την απειλή, υποκαθιστά την αρνητική βούληση του θύματος για ορισμένη συμπεριφορά με τη δική του θετική βούληση για την ίδια συμπεριφορά. Απόσπασμα από ΚΑΚΑΖΑΝΗ ΚΡΥΣΤΑΛΙΑ ¨Το αδίκημα του βιασμού – Άρθρο 336 ΠΚ” Διαβάστε εδώ μπας και μάθετε τίποτα και δεν αναμασάτε ότι σας διδάσκουν τα κινήματα εκτός και η κυρία Κακαζάνη αποτελεί μέρος της πατριαρχίας ! http://ikee.lib.auth.gr/record/280378?ln=el http://ikee.lib.auth.gr/record/280378/files/GRI-2015-15575.pdf @Η συγκατάθεση του θύματος Στο έγκλημα του βιασμού τίθεται καταρχάς το ζήτημα αν η σύμφωνη βούληση του θύματος νοείται ως συναίνεση ή ως συγκατάθεση. Η σημασία της διαφοράς έγκειται στο ότι η πρώτη συνιστά λόγο άρσης του αδίκου, ενώ η δεύτερη συνιστά λόγο αποκλεισμού της α.υ. Για να γίνει λόγος για συγκατάθεση, απαιτείται η αντίθετη βούληση του φορέα του εννόμου αγαθού να τυποποιείται ως στοιχείο της α.υ. ενός εγκλήματος. Πώς, όμως, θα διακρίνουμε αν στο έγκλημα του βιασμού πρόκειται για συναίνεση ή για συγκατάθεση; Σκόπιμο είναι να ξεκινήσουμε από την έννοια του όρου «εξαναγκάζει» που τυποποιείται στην α.υ. του εγκλήματος του άρθρου 336 ΠΚ. Ως εξαναγκασμός νοείται η υποχρέωση ενός προσώπου σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή ενάντια στη βούλησή του. Η έννοια του εξαναγκασμού, λοιπόν, προϋποθέτει εξ ορισμού την αντίθετη βούληση του φορέα του εννόμου αγαθού. Με τον τρόπο αυτό, πράγματι, η αντίθετη βούληση του παθόντος συνιστά δεδομένο εννοιολογικά άρρηκτα συνδεδεμένο με τον εξαναγκασμό, στοιχείο που τυποποιείται ρητά στην α.υ. του εγκλήματος. Υπό το πρίσμα αυτό, η αντίθετη βούληση του φορέα του εννόμου αγαθού της γενετήσιας ελευθερίας συνιστά στοιχείο της α.υ. του εγκλήματος του βιασμού. Σύμφωνα με όλα τα παραπάνω, αν ο φορέας του εννόμου αγαθού δίνει τη συγκατάθεσή του, υπάρχει, δηλαδή, η σύμφωνη βούλησή του για την τέλεση ορισμένης σεξουαλικής πράξης, τότε δεν πραγματώνεται ένα στοιχείο της α.υ. και Τα χαρακτηριστικά της συγκατάθεσης Ι. Η συγκατάθεση αποτελεί πραγματική κατάσταση συμφωνίας σε ορισμένη πράξη. Συνιστά, με άλλα λόγια ένα πραγματικό γεγονός, σε αντίθεση με τη συναίνεση που έχει χαρακτήρα νομικό109. Η πραγματική αυτή κατάσταση απαιτείται να ανταποκρίνεται σε αντίστοιχη ψυχική στάση του φορέα του εννόμου αγαθού. Αυτή είναι και η μοναδική προϋπόθεση για την εγκυρότητα της συγκατάθεσης. Δεν απαιτείται, δηλαδή, η συγκατάθεση να δηλώνεται ρητά προς τα έξω (προς τον δράστη ή προς τρίτο). Δεν απαιτείται, επίσης, για την εγκυρότητα της συγκατάθεσης η γενική ικανότητα του φορέα να διαθέτει το έννομο αγαθό110. Σε αντίθεση με τη συναίνεση, η συγκατάθεση έχει πραγματικό χαρακτήρα και είναι ανεξάρτητη από οποιαδήποτε νομική αξιολόγηση. Αυτό συνεπάγεται ότι έγκυρη είναι η συγκατάθεση ακόμη και ενός προσώπου που βρίσκεται σε κατάσταση μέθης, ή σε πλάνη. Στην περίπτωση αυτή ο δράστης ευθύνεται ενδεχομένως για το έγκλημα του άρθρου 339 ΠΚ. ΙΙ. Η συγκατάθεση δεν είναι αόριστη, αλλά αφορά πάντοτε σε ορισμένη πράξη. Ορισμένη κατά τον τόπο, τον χρόνο, το είδος, αλλά και τα πρόσωπα που μετέχουν σε αυτήν. Έτσι, π.χ. η συγκατάθεση που δίνεται για την τέλεση συνουσίας, δεν σημαίνει και συγκατάθεση για την τέλεση πεολειχίας. Ι. Ο εξαναγκασμός του θύματος 1 Εννοιολογική οριοθέτηση της έννοιας του εξαναγκασμού α. Ο εξαναγκασμός ως κάμψη της αντίθετης βούλησης του θύματος Ο εξαναγκασμός του θύματος από τον δράστη συνιστά αυτοτελώς τυποποιούμενο στοιχείο της αντικειμενικής υπόστασης του εγκλήματος του άρθρου 336 ΠΚ. Αυτό σημαίνει, ότι θα πρέπει να επικαλύπτεται υποκειμενικά και από τον αντίστοιχο δόλο του δράστη: ο δράστης του εγκλήματος απαιτείται να γνωρίζει ότι (και να θέλει να) εξαναγκάζει το θύμα. Να γνωρίζει δηλαδή ότι επιβάλλει στο θύμα ορισμένη γενετήσια συμπεριφορά παρά την αντίθετη βούλησή του. Ας κρατήσουμε το δεδομένο αυτό, το οποίο θα αποδειχτεί ιδιαίτερα χρήσιμο στη συνέχεια. Ξεκινώντας από τον εννοιολογικό προσδιορισμό της έννοιας του εξαναγκασμού: ως εξαναγκασμός νοείται η υποχρέωση ενός ατόμου σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή ενάντια στη ή χωρίς τη βούλησή του. Είναι η κάμψη της αντίθετης βούλησης του θύματος που εκδηλώθηκε ήδη ή πρόκειται να εκδηλωθεί. Ουσιαστικά, ο δράστης του βιασμού εξαναγκάζοντας το θύμα σε επιχείρηση ή ανοχή συνουσίας ή ασελγούς πράξης υποκαθιστά την αρνητική βούληση του θύματος για ορισμένη πράξη με την δική του θετική βούληση για την ίδια πράξη. Όχι, όμως, χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε μέσο, προς τον σκοπό αυτό. Αλλά αποκλειστικά χρησιμοποιώντας το μέσο της σωματικής βίας ή της απειλής σπουδαίου και άμεσου κινδύνου. Από τον παραπάνω εννοιολογικό προσδιορισμό της έννοιας του εξαναγκασμού είναι δυνατόν να συναχθούν οι εξής τρεις σημαντικές διαπιστώσεις: 1) ο εξαναγκασμός είναι εκείνο το δεδομένο που καταλύει, ακυρώνει τη γενετήσια ελευθερία του θύματος, δηλαδή το δικαίωμά του να αποφασίζει ελεύθερα και χωρίς εξαναγκασμούς αν, πότε και με ποιον θα συνάψει γενετήσια σχέση οποιασδήποτε μορφής. Κάτι τέτοιο συνάγεται από την αντίθετη βούληση του θύματος ως θεμελιώδους συστατικού στοιχείου της έννοιας του εξαναγκασμού. 2) Στο στοιχείο του εξαναγκασμού εντοπίζεται ο σκληρός πυρήνας της αιτιώδους συνάφειας που απαιτείται να υφίσταται μεταξύ σωματικής βίας ή απειλής από τη μια πλευρά και συνουσίας ή άλλης ασελγούς πράξης από την άλλη. Ο εξαναγκασμός δηλώνει καθαυτός ότι η σωματική βία ή η απειλή χρησιμοποιείται ως μέσο για την επίτευξη της γενετήσιας επαφής, και ότι αντίστροφα η γενετήσια επαφή συνιστά το αποτέλεσμα που προέρχεται όχι από οποιαδήποτε άλλη ενέργεια, αλλά από τη σωματική βία ή την απειλή που ασκήθηκε από τον δράστη. 3) Από τη διάζευξη «ενάντια στη βούληση του θύματος ή χωρίς τη βούληση του θύματος» συνάγουμε ότι ο εξαναγκασμός αποσκοπεί στην κάμψη της αντίθετης βούλησης του θύματος που εκδηλώθηκε ήδη ή αναμένεται να εκδηλωθεί. Έτσι, γίνεται δεκτό ότι στοιχειοθετείται το έγκλημα του βιασμού ακόμη και όταν το θύμα δεν έχει προλάβει να εκδηλώσει την αντίθεσή του, εφόσον φυσικά ο δράστης χρησιμοποιεί κάποιας μορφής βία ως μέσο εξαναγκασμού. Όταν, επί παραδείγματι, ο δράστης αναισθητοποιεί το θύμα, προκειμένου να πετύχει να έρθει σε γενετήσια επαφή μαζί του, τεκμαίρεται η αντίθετη βούληση του θύματος. Ουσιαστικά έχουμε στην περίπτωση αυτή ένα είδος «προληπτικού» εξαναγκασμού, καθώς ο δράστης προσπαθεί με τον τρόπο αυτό να κάμψει μία απλώς αναμενόμενη εκδήλωση της αντίθεσης του θύματος. @ Απόσπασμα από ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟ ΑΝΔΡΕΑ και ΠΑΠΑΪΩΑΝΟΥ ΖΩΗ http://www.greeklaws.com/pubs/uploads/2323.pdf @Έτσι βιασµός τελείται όταν υφίσταται εξαναγκασµός σε συνουσία ή ασέλγεια του ενός µνηστευµένου από τον άλλο µνηστευµένο ή στην περίπτωση που ο ένας από τους συζύγους εξαναγκάζει τον άλλο να έλθει σε γενετήσια σχέση µε τρίτο πρόσωπο. Με τον όρο «σωµατική βία» ο νοµοθέτης εννοεί τη χρήση δύναµης που επενεργεί σωµατικά µε σκοπό την υπερνίκηση αντίστασης που είτε έχει εκδηλωθεί είτε αναµένεται να εκδηλωθεί. Αποφασιστικό στοιχείο είναι η σωµατική επενέργεια και όχι η υλική φύση της δύναµης, η οποία κατά κανόνα θα υπάρχει δεν είναι όµως απαραίτητη για τη συγκρότηση της έννοιας της σωµατικής βίας. Σωµατική βία όµως µπορεί να ασκηθεί όχι µόνο µέσω ενέργειας αλλά και µε παράλειψη. Τέλος, ο δεύτερος τρόπος πραγµατώσεως του εγκλήµατος του βιασµού είναι η απειλή σπουδαίου και άµεσου κινδύνου, όχι κατ’ ανάγκην απώτερου. Απειλή είναι η παραγγελία κακού, δηλ. υλικής ή ηθικής βλάβης που θα επέλθει στον εξαναγκαζόµενο σε περίπτωση που δεν ενδώσει στις απαιτήσεις του δράστη. Για την ύπαρξη της απειλής δεν είναι απαραίτητη η πρόθεση πραγµατοποίησης της από τον απειλούντα. Αρκεί ότι ο απειλών είχε πρόθεση απειλής και ότι ο απειληθείς πίστεψε ότι ο αυτός είχε και την πρόθεση και τη δυνατότητα απειλής.”@ Με άλλα λόγια δε απαιτείται η άσκηση φυσικής βίας από το δράστη για να στοιχειοθετείται βιασμός αρκεί και ο εξαναγκασμός. Παραδείγματα: φυσική βία, απειλή, νάρκωση, απλή χρήση σωματικής δύναμης προς ακινητοποίηση του θύματος και γενικώς οτιδήποτε εξαναγκάζει το θύμα να υποκύψει στη βούληση του θήτη Το επιχείρημα ότι ο βιασμός απαιτεί μονο φυσική βία, εμφανή σημάδια και εκδορές… καταρρίπτεται ! Τα άτοπα επιχειρήματα περί συναίνεσης καταρρίπτονται δε θα γράψουμε ένα μπουγιουρντί για να πλέξουμε το εγκώμιο της συναίνεσης ώστε να ικανοποιήσουμε ιδεολογικές ανησυχίες. Σας παίζουν τη κάρτα του θύματος και σας λένε για συναίνεση ότι φταίει ο νόμος, ότι φταίει η κοινωνία και ότι μας ψεκάζουν. Καταδίκες μόνο με μαρτυρίες γίνονταν και παλαιότερα στην Ελλάδα αλλά όχι στα δικαστικά μέγαρα, στις πλατείες και στα βουνα με τους κατήγορους και τους μάρτυρες να φέρουν κουκούλες. Προχωράμε λοιπόν στις κάτωθι περιπτώσεις ψευδούς καταγγελίας τι γίνεται εδώ ? να διευκολύνουμε ακόμα λίγο τη κατάσταση στους επιτήδειους ? Η διάταξη όπως είναι διατυπωμένη ακόμη και σήμερα είναι πρόσφορη για όποιον και όποια θέλει να προβεί σε ψευδή καταμήνυση τα κίνητρα πολλά και γνωστά. Στη τελική σιγά τις συνέπιες, τι και αν περάσει ο κατηγορούμενος μερικά χρονάκια στα καταπληκτικά σωφρονιστικά μας ιδρύματα, αφού μπορούμε να καθαρίσουμε με ένα συγνώμη ! https://www.protothema.gr/greece/article/487297/25hronos-ellinas-perase-ena-hrono-sti-fulaki-gia-viasmo-pou-den-ekane/ https://www.tovima.gr/2018/04/14/society/pseydis-i-kataggelia-25xronis-gia-apopeira-biasmoy-sto-gkyz/ https://www.ant1.com.cy/news/cyprus/article/238447/-pseudis-i-dilosi-gia-egleismo-kai-viasmo-paradehetai-tora-i-28hroni-/ https://www.imerazante.gr/2014/05/27/83000 http://www.haniotika-nea.gr/71907-apo-thumata-katigoroumenes/ https://www.mikrometoxos.gr/anatropi-i-25chroni-skinothetise-to-viasmo-tis-sto-pedion-toy-areos-gia-na-anavallei-to-gamo-tis/ Επίσης από τα στοιχεια του 2017 που διαβιβάστηκαν από τον ΥΔ, Σταύρο Κοντονή, οι έγκλειστοι για βιασμό στις φυλακές της Ελλάδας ανέρχονταν σε 181 εκ των οποίων οι 104 Έλληνες υπήκοοι και οι 77 αλλοδαποί ! https://www.thepressroom.gr/sites/default/files/field/attachments/articles/egklimataanaethnikotita.pdf Μια τόσο μικρή διαφορά μεταξύ Ελλήνων και αλλοδαπών βιαστών θα έπρεπε να προβληματίζει, δεδομένου οτι οι αλλοδαποί στη χώρα μας αποτελούν μειωνοτητα πληθυσμιακά. Καταλαβαίνουμε ότι η “κουλτούρα του βιασμού” δεν υπάρχει και οι μισοί βιαστές ειναι εισαγωμενοι απο το εξωτερικό, να σταματήσουμε τη μετανάστευση να μειωθούν οι βιασμοί στο μισό ? Δε ζούμε σε καμία κουλτούρα βιασμού, ο επίδοξος βιαστής στην Ελλάδα θα προτιμούσε να έχει τελέσει ανθρωποκτονία παρά βιασμό, οι άντρες βιάζονται κατά πολύ περισσότερο ειδικά στα σωφρονιστικά ιδρύματα, βιαστής σε ελληνικές φυλακές απλά δεν επιβιώνει, τα σωφρονιστικά ιδρύματα *δεν διέπονται από κανόνες δικαίου* ως γνωστόν (20 ανθρωποκτονίες τους τελευταίους μήνες στις φυλακές καθώς και ολόκληρο κύκλωμα μαφίας), δε θα κάνουμε τη διάταξη του βιασμού γενικότερη και αόριστη γιατί αρέσκεται ένα ανύπαρκτο ποσοστό με ιδεολογικές ανησυχίες, ο νόμος δε κάνει διάκριση ως προς όφελος των αντρών αυτά είναι στη φαντασία σας, ζητήστε και αλλαγή στη διάταξη της παιδοκτονίας να επιφέρει ισόβια κάθειρξη αλλά για αυτό γαργάρα Ευτυχώς ο νομοθέτης έχει κάνει υπερανάλυση με αποτέλεσμα τα επιχειρήματα των νεοφεμινιστικών κινημάτων να μη βρίσκουν τρόπο εφαρμογής στην Ελλάδα, είναι απορίας άξιο να βλέπεις νεοφεμινιστικά κινήματα να ζητάνε ισότητα και μισθολογική ισότητα στις πλατείες και δεν κάνουν τον κόπο να ανοίξουν το Σύνταγμα της Ελλάδας να δούνε τα κατοχυρωμένα δικαιώματα τους. Η κατρακύλα της κοινωνίας να βγαίνει στους δρόμους και να ζητάει ξανά τα κατοχυρωμένα δικαιώματα του... Όσον αφορά τη διάταξη του βιασμού πρέπει να αλλάξει όπως ανέφερε και προλαλήσαντας οι ψευδείς καταγγελίες δίνουν και παίρνουν και οι συνέπειες της ψευδής καταγγελίας είναι ανύπαρκτες, ακόμα και στο άκουσμα κατηγορίας βιασμού στην Ελλάδα επιφέρει τεράστιες νομικές συνέπειες για να μη μιλήσουμε για κοινωνικές συνέπειες μιλάμε για αποκλεισμό από το κοινωνικό βίο !!! Το άρθρο 336 θα πρέπει να αφορά σωματική βία και μόνο, η δέ ψευδείς αναφορές να τιμωρούνται με κάθειρξη. Αν υπάρξει και παραπλανητική απόφαση καταδίκης σε ψευδή έγκληση, η οποία διαπιστωθεί σε δεύτερο βαθμό, η ψευδώς καταγγέλουσα να διώκεται αυτεπαγγέλτως με τουλάχιστον 10 χρόνια κάθειρξη. Η ατιμωρησία των ψευδών καταγγελιών με μια συγνώμη ενώπιον του ακροατηρίου συνιστά μια κατάφωρη παραβίαση του Συντάγματος και της χάρτας ανθρωπίνων δικαιωμάτων Αυτό δε αποφαίνεται και απο τις πρώτες θέσεις που καταλαμβάνει η χώρα μας σε καταδίκες στην Ευρώπη των 27.