Αρχική Σχέδιο νέου Ποινικού ΚώδικαΔΕΥΤΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ – ΕΙΚΟΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ – ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΑΓΑΘΩΝΣχόλιο του χρήστη Χρίστος Μυλωνόπουλος | 12 Απριλίου 2019, 06:21
  • Σχόλιο του χρήστη 'Χρίστος Μυλωνόπουλος' | 12 Απριλίου 2019, 06:21

    1. Οι διατάξεις των άρθρ. 381 και 405 (ο υπαίτιος περιουσιακού εγκλήματος που δεν περιέχει βία απαλλάσσεται από κάθε ποινή αν μέχρι την αμετάκλητη παραπομπή του στο ακροατήριο αποδώσει το πράγμα ή ικανοποιήσει εντελώς τον ζημιωθέντα) παραβλέπουν πλήρως την εγκληματική φύση των ανωτέρω πράξεων, αποδυναμώνουν την προληπτική λειτουργία του ποινικού δικαίου, συνιστούν επιστροφή στη θεατρικότητα του ποινικού νόμου που το Σχέδιο επιδιώκει να άρει και ενθαρρύνουν τους εγκληματίες που λειτουργούν με τη νοοτροπία «αν με πιάσουν τα επιστρέφω και γλιτώνω», υπονομεύοντας τη συστημική εμπιστοσύνη που είναι το θεμελιώδες αίτημα κάθε ποινικού κώδικα. Θα πρέπει επομένως για την απαλλαγή από την ποινή να μην αρκεί εντελής ικανοποίηση αλλά να απαιτείται και κάποια πρόσθετη (ελαφρότερη φυσικά) κύρωση. 2. Οι εν λόγω διατάξεις αντιφάσκουν προς τις σχετικές με τη συνδιαλλαγή και την ποινική διαπραγμάτευση διατάξεις του σχεδίου Ποινικής Δικονομίας. Εκεί προβλέπεται (άρθρ. 301 επ.) ότι η "επιστροφή των κλεμμένων" είναι προϋπόθεση για την εφαρμογή των διατάξεων και την επιβολή μειωμένης ποινης! Περαιτέρω, η απόπειρα εγκλήματος κατά της ιδιοκτησίας και περιουσίας δεν παρέχει τη δυνατότητα απαλλαγής από την ποινή, με αποτέλεσμα να παράγεται αντίφαση, αφού επί τετελεσμένου ο δράστης απαλλάσσεται αν ικανοποιήσει εντελώς τον παθόντα, επιστρέφοντας τα ξένα χρήματα, ενώ επί αποπείρας τιμωρείται. 3.Στη ληστρική κλοπή διαιωνίζεται το σφάλμα της μεταγλώττισης του ισχύοντος ΠΚ («να κλέβει») με αποτέλεσμα να καταλείπεται ατιμώρητος για ληστρική κλοπή ο συμμετοχος. 3.Δεν λήφθηκε μέριμνα για την ιδιοποίηση υπέρ τρίτου όπως ο 6ος Μεταρρ. ν. Γερμ ΠΚ 4.Ως προς την «αντικατάσταση» του ν. 2608/1950 παρατηρητέα τα εξής: -Η «αντικατάσταση» έγινε με 4 όμοιου περιεχομένου διατάξεις, ενώ αρκεί μία γενική. -Στις επιβαρυντικές περιπτώσεις εγκλημάτων κατά του Δημοσίου δεν περιλαμβάνεται η ληστεία κατά του Δημοσίου («περίπτωση του Μουσείου της Ρόδου») που τόσο είχε ταλαιπωρήσει τη νομολογία.