Αρχική Σχέδιο Νόμου για την Προστασία Δεδομένων Προσωπικού ΧαρακτήραΆρθρο 2 Ουσιαστικό πεδίο εφαρμογήςΣχόλιο του χρήστη Homo Digitalis | 19 Αυγούστου 2019, 16:01
  • Σχόλιο του χρήστη 'Homo Digitalis' | 19 Αυγούστου 2019, 16:01

    Σε σχέση με το ουσιαστικό πεδίο εφαρμογής σε συσχέτιση με το άρθρο 4 (ορισμοί) δεν είναι κατανοητό γιατί γίνεται αυτή η αντικατάσταση του υπευθύνου επεξεργασίας/ εκτελούντα επεξεργασία ως «αποδέκτη» των ρυθμίσεων από τους «δημόσιους φορείς» και «ιδιωτικούς φορείς». Η αναφορά σε "φορείς" είναι ουσιαστικά και νομοτεχνικά άστοχη. Η ρύθμιση αυτή είναι αντιγραφή του γερμανικού ομοσπονδιακού νόμου, ο οποίος έχει διαφορετικό πεδίο εφαρμογής, ακολουθεί τις διακρίσεις που ίσχυαν στη Γερμανία από το 1977 (offentliche, nicht offentliche Stellen) και υπήρξε δικαιοπολιτική απόφαση να διατηρηθούν. Αφενός τί σημαίνει "φορείς" ιδίως όταν αναφερόμαστε σε μη δημόσιους φορείς; Ο Κανονισμός εφαρμόζεται στην επεξεργασία που γίνεται από κάθε υπεύθυνο επεξεργασίας, δηλ. "φυσικό ή νομικό πρόσωπο, η δημόσια αρχή, η υπηρεσία ή άλλος φορέας" (άρθρο 4 στοιχ 7) . Με την προσθήκη αυτή το πεδίο εφαρμογής του νόμου διαφοροποιείται από αυτό του ΓΚΠΔ και προκαλείται ερμηνευτική σύγχυση, αλλά και δυσχέρεια στην εφαρμογή ενός κανονιστικού πλαισίου που είναι ήδη σύνθετο. Θα μπορούσε π.χ. να τεθεί και το ζήτημα εάν με την αναφορά σε δημόσιους φορείς όπως ορίζονται στο ΣχΝ περιλαμβάνονται τα δικαστήρια, τα οποία αναμφίβολα υπόκεινται στο πεδίο εφαρμογής του Κανονισμού. Υπάρχει επεξήγηση στους ορισμούς. αλλά και εκεί υπάρχει διαφοροποίηση σε σχέση με τα οριζόμενα στον Κανονισμό. Επίσης, υπάρχει από το 1997 νομοθεσία στην Ελλάδα που αναφέρεται σε υπεύθυνους επεξεργασίας κατά τους ορισμούς του νόμου. Η χρήση του όρου μόνο προβλήματα εφαρμογής μπορεί να προκαλέσει. Προτείνεται: να απαλειφθεί εντελώς η διάκριση. Όπου ο νομοθέτης θέλει (και του επιτρέπεται από τον Κανονισμό) να περιορίσει ή να εξειδικεύσει μία ρύθμιση για τον δημόσιο φορέα/τομέα θα πρέπει να το ορίζει κατά περίπτωση. Στην παράγραφο 2 του παρόντος άρθρου ορίζεται «Οι διατάξεις του παρόντος δεν εφαρμόζονται σε περίπτωση άμεσης εφαρμογής του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδίως του ΓΚΠΔ». Είναι αυτονόητο. Ορίζεται και στον Κανονισμό και είναι γνωστό λόγω της φύσης και ιεραρχίας των κανόνων ενωσιακού και εθνικού δικαίου. Τέτοιες διατυπώσεις προσιδιάζουν σε αιτιολογική έκθεση. Και στην περίπτωση αυτή πρόκειται για επακριβή αντιγραφή του γερμανικού νόμου και απηχεί συγκεκριμένες επιλογές της Γερμανίας, καθώς δεν επιθυμούσε την υιοθέτηση Κανονισμού και λόγω της ισχυρής παράδοσης στον τομέα υπεραμύνθηκε της παροχής ευχερειών στον εθνικό νομοθέτη. Αν δεν απαλειφθεί θα ήταν σκόπιμο να γίνει αναφορά στον Γενικό Κανονισμό Προστασίας Δεδομένων και σε άλλες ρυθμίσεις ενωσιακού και εθνικού δικαίου που υπερισχύουν λόγω της άμεσης εφαρμογής ή της ειδικότητας της ρύθμισης.