Υπουργείο Δικαιοσύνης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτριος Ευ. Τζέλλης' | 20 Αυγούστου 2019, 07:46

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Προς επίρρωση των ορθών παρατηρήσεων που προηγήθηκαν, η επίσημη μετάφραση του αγγλικού κειμένου (wp258, παρ. 4) έχει ως εξής: Η συγκατάθεση του υποκειμένου των δεδομένων δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συνιστά αφ’ εαυτής νόμιμο λόγο για την επεξεργασία ειδικών κατηγοριών δεδομένων στο πλαίσιο της οδηγίας. Πρόκειται για σημαντική διαφοροποίηση σε σύγκριση με τον ΓΚΠΔ, η οποία μάλιστα αναφέρεται ρητώς στην αιτιολογική σκέψη 35, σύμφωνα με την οποία τα κράτη μέλη μπορούν να προβλέπουν διά νόμου ότι το υποκείμενο των δεδομένων μπορεί να συμφωνήσει με την επεξεργασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα που το αφορούν για τους σκοπούς της εν λόγω οδηγίας. Υπό το πρίσμα αυτό, η ομάδα εργασίας του άρθρου 29 καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η οικειοθελής συμφωνία θα πρέπει να θεωρείται πρόσθετη διασφάλιση βάσει του δικαίου μόνο σε περιπτώσεις στις οποίες ο νόμος προβλέπει επεξεργασία η οποία είναι ιδιαιτέρως παρεμβατικού χαρακτήρα για το υποκείμενο των δεδομένων. Επομένως, απόκειται στον εθνικό νομοθέτη να αποφασίσει αν και σε ποιον βαθμό θα επιτρέψει την επεξεργασία των δεδομένων υπό την προϋπόθεση της οικειοθελούς συμφωνίας του υποκειμένου των δεδομένων και αν θα περιλαμβάνονται ειδικές κατηγορίες δεδομένων (βλ. σχετικά αιτιολογική σκέψη 37). Στις περιπτώσεις αυτές, η αρμόδια αρχή θα πρέπει να ενημερώνει το υποκείμενο των δεδομένων με σαφή και μη αμφιλεγόμενο τρόπο για τον οικειοθελή χαρακτήρα της συμφωνίας του, ενώ θα πρέπει επίσης να παρέχεται στο υποκείμενο των δεδομένων η δυνατότητα να ανακαλέσει τη συμφωνία του ανά πάσα στιγμή (για παράδειγμα, στην περίπτωση συλλογής δακτυλικών αποτυπωμάτων ή βιολογικών δειγμάτων).