Αρχική Τροποποίηση διατάξεων του νόμου 4512/2018 (A΄ 5) για τη διαμεσολάβηση σε αστικές και εμπορικές υποθέσειςΆρθρο 01 – ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη ΠΑΥΛΟΣ ΜΑΡΑΝΤΟΣ | 11 Οκτωβρίου 2019, 15:42
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΠΑΥΛΟΣ ΜΑΡΑΝΤΟΣ' | 11 Οκτωβρίου 2019, 15:42

    Αξιότιμε Κύριε Υπουργέ, Συγχαρητήρια για την βελτίωση του εν λόγω νόμου, αλλά χρειάζονται πιο γενναίες προτάσεις. Μερικά σχόλια και προτάσεις: α) Αν η διαμεσολάβηση:  Συμφέρει τα μέρη, αφού προσφέρει λύση με μικρό κόστος.  Προσφέρει ταχύτητα και ευελιξία.  Είναι μια λύση πολιτισμού.  Συμβάλλει στην πρόοδο του ατόμου και της κοινωνίας. β) Αν υπάρχει πολιτική βούληση να ξεπεραστούν κατεστημένα συμφέροντα και ξεπερασμένες νοοτροπίες. γ) Αν η κυβέρνηση θέλει να βελτιώσει την τραγωδία και συνάμα κωμωδία των δικαστηρίων. δ) Αν η κυβέρνηση θέλει- η κοινωνία θέλει- να βελτιώσει τις σχέσεις πολιτείας-πολίτη, καθώς και τις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους. ε) Αν η κυβέρνηση θέλει να διαμορφωθεί στην κοινωνία μια νοοτροπία και κουλτούρα διαμεσολάβησης. Αν λοιπόν ισχύουν τα παραπάνω, προτείνονται τα εξής: 1) χρειάζεται να αυξηθούν «απεριόριστα» οι διαφορές που υπάγονται στη διαμεσολάβηση. Αντί ο νόμος να αναφέρει ποιες διαφορές υπάγονται στη διαμεσολάβηση, να αναφέρει ποιες δεν υπάγονται. Συγκεκριμένα: «Όλες οι διαφορές ιδιωτικού δικαίου υπάγονται στη διαμεσολάβηση, εκτός από τις εξής:…(περιοριστικά)». 2) Η υποχρέωση έγγραφης ενημέρωσης από τον πληρεξούσιο δικηγόρο προς τον εντολέα του είναι απαραίτητη. 3) Γιατί «Στη διαδικασία διαμεσολάβησης τα μέρη παρίστανται μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου τους, με την επιφύλαξη των περιπτώσεων των καταναλωτικών διαφορών και μικροδιαφορών»;;; Μήπως η κυβέρνηση ή οι δικηγόροι γνωρίζουν καλύτερα τον τρόπο να υπερασπίσουν τα συμφέροντα των ενδιαφερομένων από τους ίδιους τους ενδιαφερόμενους;;; Ασφαλώς, όχι. Επομένως, χρειάζεται να αυξηθούν σημαντικά οι περιπτώσεις προσφυγής στη διαμεσολάβηση, χωρίς να χρειάζεται πληρεξούσιος δικηγόρος. Να επαφίεται στην διακριτική ευχέρεια των μερών η παρουσία δικηγόρου. Δηλαδή, αντί ο νόμος να αναφέρει σε ποιες διαφορές δεν χρειάζεται δικηγόρος, να υπάρξει αντίθετη γενική διάταξη, που να ορίζει: «Δεν απαιτείται η παρουσία δικηγόρου, εκτός αν τα μέρη επιθυμούν διαφορετικά». 4) Συγχαρητήρια για το άρθρο 11 σχετικά με τις αμοιβές. 5) Οι 80 ώρες εκπαίδευσης είναι λίγες. Χρειάζεται να αυξηθούν τουλάχιστον σε 120 ώρες. 6) Στο Πρόγραμμα Σπουδών να προστεθούν βασικές γνώσεις: Ψυχολογίας (π.χ. ανθρώπινες σχέσεις), επικοινωνίας (π.χ. γλώσσα σώματος), κοινωνιολογίας (π.χ. λειτουργία θεσμών, νοοτροπία, κουλτούρα). 7) Σε όλα τα άρθρα να γίνουν οι δέουσες τροποποιήσεις ώστε αφενός η προσφυγή να είναι εύκολη και προσιτή από κάθε άποψη και αφετέρου να διευκολύνεται η διαδικασία διαμεσολάβησης από την αρχή ως το τέλος. Υστερόγραφο: 1) Κάποιοι αντιδρούν, σε κάποιες διατάξεις. Ποιοι; Την απάντηση τη δίνει ο Αριστοτέλης: ας κοιτάξουμε να βρούμε «ποιος ωφελείται» από αυτά που προτείνουν;;; 2) Κάποιοι ξαναβρήκαν το «φασούλι» ότι η υποχρεωτικότητα αντιβαίνει στον φυσικό δικαστή. Ποιοι; 3) Υπόψη ότι «όλοι μας λειτουργούμε ως διαμεσολαβητές υπό την ιδιότητα του γονέα, του προϊσταμένου, του συνεργάτη, του δασκάλου, του γείτονα, και του πολίτη. Η απαίτηση να έχουν όλοι την άδεια να το κάνουν είναι εξίσου ανόητη με το να απαιτείται επίσημη έγκριση για να μπορεί κανείς να μαγειρεύει ή να συλλαβίζει» (Stulberg J., Love L., Ανάμεσα στα μέρη: Ο ουδέτερος τρίτος-Στρατηγικές για μια επιτυχημένη διαμεσολάβηση, ό.π., Πρόλογος, σελ. 219). Με τιμή, Παύλος Μάραντος