Αρχική Τροποποίηση διατάξεων του νόμου 4512/2018 (A΄ 5) για τη διαμεσολάβηση σε αστικές και εμπορικές υποθέσειςΆρθρο 01 – ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ | 13 Οκτωβρίου 2019, 21:34
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ' | 13 Οκτωβρίου 2019, 21:34

    Ο Δικηγορικός Σύλλογος Ζακύνθου, στην από 10-10-2019 έκτακτη γενική συνέλευση, εξέδωσε το κάτωθι ψήφισμα, προς ανάρτηση στη δημόσια διαβούλευση, με πλειοψηφία 21 ψήφων υπέρ έναντι 1 κατά: “Ως γνωστόν έχει τεθεί σε δημόσια διαβούλευση το σχέδιο νόμου που αφορά τις τροποποιήσεις του Ν. 4512/2018 για τη διαμεσολάβηση σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις. Δυστυχώς, παρά τους αγώνες του Δικηγορικού κόσμου, την αντίθετη και σαφώς διατυπωμένη θέση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων και την υπ' αρ. 34/28-06-2018 απόφαση της Διοικητικής Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, η οποία έκρινε αντισυνταγματική την υποχρεωτικότητα του θεσμού, και η νέα ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης εμμένει στη θέσπιση της υποχρεωτικής διαμεσολάβησης με επιμέρους, μάλιστα, τροποποιήσεις, που καθιστούν το νομοθέτημα αυτό επαχθέστερο σε σχέση με το αρχικό. Ο Δικηγορικός Σύλλογος Ζακύνθου, είχε κατά το παρελθόν εξ αρχής ταχθεί αντίθετος στην υποχρεωτική ιδιωτική διαμεσολάβηση, συνταυτιζόμενος με τις αποφάσεις της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος. Είναι πάγια θέση του Δικηγορικού Συλλόγου Ζακύνθου, δεδομένου ότι η υποχρεωτικότητα του θεσμού είναι αντισυνταγματική, καθώς θίγει το δικαίωμα της πρόσβασης του πολίτη στο Φυσικό του Δικαστή και το δικαίωμα της αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας, όπως αυτό κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα (αρ. 20), στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και στο αρ. 47 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επίσης, υπάρχουν επιμέρους διατάξεις του σχεδίου νόμου, που προκαλούν έντονο προβληματισμό ως προς τη σκοπιμότητά τους και σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να τροποποιηθούν και αυτές είναι οι εξής: 1ον: Στο αρ. 4 του σχεδίου νόμου, όπως τροποποιεί το αρ. 182 παρ. 2Β Ν. 4512/2018 προβλέπεται υποχρεωτικότητα σε διαφορές τακτικής διαδικασίας Μονομελούς και Πολυμελούς Πρωτοδικείου. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να εξαιρεθεί από την υποχρεωτικότητα διαφορές καθ' ύλην αρμοδιότητας Μονομελούς Πρωτοδικείου, σύμφωνα με τις αποφάσεις της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος, και, σε κάθε περίπτωση, να απαλειφθεί η διάταξη που αναφέρει ότι η προσφυγή των μερών στη δικαστική μεσολάβηση δεν απαλάσσει από την υποχρέωση προσφυγής στην ιδιωτική διαμεσολάβηση, καθώς η δικαστική μεσολάβηση, ακόμη και στην προαιρετική της μορφή, παρέχει τα απαιτούμενα εχέγγυα αξιοπιστίας για την ορθή συμβιβαστικής διεκπεραίωσης των υποθέσεων. 2ον: Στο άρθρο 4 του σχεδίου νόμου, όπως τροποποιεί το αρ. 182 παρ. 3Α. εδ. β' και γ' Ν. 4512/2018, προβλέπεται εξαίρεση από την υποχρεωτική αρχική συνεδρία στις οποίες διάδικος είναι το Δημόσιο, ΟΤΑ ή ΝΠΔΔ, καθώς και οι διαφορές στις οποίες οι διάδικοι δικαιούνται νομικής βοήθειας ή στους οποίους παρέχεται το ευεργέτημα της πενίας. Η διάταξη αυτή θα πρέπει να απαλειφθεί, διότι δε συνάδει με τον υποτιθέμενο σκοπό της διαμεσολάβησης, καθώς αποκλείονται από αυτή μια πολύ μεγάλη κατηγορία απόρων πολιτών., καθώς και όσοι πολίτες έχουν αντίδικο το Δημόσιο, ΟΤΑ Ή ΝΠΔΔ. Θα πρέπει το Κράτος που προτείνει και επιβάλλει την υποχρεωτική ιδιωτική διαμεσολάβηση να απαλείψει τη διάταξη αυτή και να προβλέψει αμοιβή του διαμεσολαβητή, η οποία θα του παρέχεται με τη διαδικασία των διατάξεων της νομικής βοήθειας. Είναι τελείως οξύμωρη και αντίθετη με τους υποτιθέμενους σκοπούς της διαμεσολάβησης η εξαίρεση της κατηγορίας αυτής των διαδίκων. 3ον: Στο αρ. 4 του σχεδίου νόμου, όπως τροποποιεί το αρ. 182 παρ. 3Γ ν. 4512/2018, επισημαίνεται ότι οι προβλεπόμενες χρηματικές ποινές είναι αδικαιολόγητες και εξοντωτικές, δεδομένου ότι ειδικά στην τακτική διαδικασία η απουσία του αντιδίκου είναι απολύτως καθοριστική για την έκβαση της δίκης και την ήττα του και, κατά συνέπεια, η επιβολή περαιτέρω ποινής είναι απαράδεκτη, καθώς είναι μόνο ποινή παραδειγματισμού. 4ον: Στο αρ. 4 του σχεδίου νόμου, όπως τροποποιεί το αρ. 182 παρ. 4Α Ν. 4512/2018 προβλέπεται ότι η παράσταση των δικηγόρων των μερών είναι δυνητική στην αρχική συνεδρία. Η διάταξη αυτή είναι σαφώς αντιδικηγορική, και θα πρέπει να απαλειφθεί για τον επιπλέον πρακτικό λόγο ότι ειδικά στις υποθέσεις τακτικής διαδικασίας είναι απαραίτητη σε κάθε παράσταση του διαδίκου η παρουσία του δικηγόρου του για την εξασφάλιση των συμφερόντων του, καθώς τιθενται ζητήματα που μόνον η παρουσία των δικηγόρων μπορεί να φωτίσει. Είναι δε απορίας άξιο πώς ο διαμεσολαβητής χωρίς την παρουσία των νομικών παραστατών θα είναι σε θέση να κατανοήσει τα νομικά ζητήματα που τίθενται από τους διαδίκους. 5ον: Στο αρ. 6 του σχεδίου νόμου, όπως αντικαθιστά το αρ. 184 παρ. 4Ν. 4512/2018, κατά τρόπο απαράδεκτο αναφέρεται ότι το πρακτικό διαμεσολάβησης αποτελεί από την κατάθεσή του στη Γραμματεία του Μονομελούς Πρωτοδικείου εκτελεστό τίτλο. Ακολούθως αναφέρει ότι το απόγραφο για την εκτέλεση εκδίδεται σύμφωνα με τα αρ. 915 – 918 ΚΠολΔ από το δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου, στη γραμματεία του οποίου κατατέθηκε το πρακτικό διαμεσολάβησης. Η διάταξη αυτή είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ, καθώς είναι παντελώς αόριστη και επικίνδυνη για τούτο, αφού το μόνο αρμόδιο για την κατάθεση του πρακτικού διαμεσολάβησης θα πρέπει θα πρέπει να είναι το δικαστήριο που σύμφωνα με τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας υπάγεται η διαφορά. Ως προς το θέμα αυτό είχε ρητά τοποθετηθεί και η Ολομέλεια των Προέδρων των Δικηγοτρικών Συλλόγων Ελλάδος, πλην όμως, όπως φαίνεται η άποψή της δεν έγινε σεβαστή. Υπενθυμίζεται ότι στο παλιό σχέδιο νόμου προβλεπόταν ότι το πρακτικό κατατίθεται αποκλειστικά στη Γραμματεία του Μονομελούς Πρωτοδικείου του τόπου που έλαβε χώρα η διαμεσολάβηση. Η εσκεμμένη ασάφεια του νέου νομοθετήματος προκαλεί σαφέστατα προβληματισμό. Η άποψή μας είναι ότι ακόμα και στην περίπτωση διαφωνίας σχετικά με το πρόσωπο του διαμεσολαβητή, η Κεντρική Επιτροπή Διαμεσολάβησης θα πρέπει κατά τρόπο αποκλειστικό να ορίζει διαμεσολαβητή που θα εδρεύει στον τόπο, όπως αυτός θα ορίζεται από τις διατάξεις του ΚΠολΔ που αφορούν την τοπική αρμοδιότητα του Δικαστηρίου στο οποίο υπάγεται η διαφορα. Δυστυχώς, το πλέγμα των δυο αυτών προβλέψεων θα οδηγήσει σε περαιτέρω απομείωση της δικηγορικής ύλης από την επαρχία, και τη μετατόπισή τους σε μεγαλύτερα κέντρα. 6ον: Στο αρ. 12 του σχεδίου νόμου, όπως αντικαθιστά το αρ. 198 Ν. 4512/2018, παρέχεται η δυνατότητα σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα που έχουν συσταθεί σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία ή τη νομοθεσία κράτους μέλους της ΕΕ που έχει αποκλειστικό σκοπό την παροχή εκπαίδευσης στη διαμεσολάβηση να μπορούν να ιδρύσουν φορείς κατάρτισης διαμεσολαβητών. Η διάταξη αυτή καταδεικνύει και το σκοπό του όλου νομοθετήματος που κατατείνει αποκλειστικά στην εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων, είναι προκλητικά γενική χωρίς κανένα απολύτως περιορισμό ως προς τις προϋποθέσεις των νομικών αυτών προσώπων, ως εκ τούτου τελείως προβληματική και ως προς τη σκοπιμότητα και ως προς την ουσία και για αυτό θα πρέπει να απαλειφθεί. Οι παρατηρήσεις αυτές τίθενται τελείως ενδεικτικά και καταδεικνύουν τον αντιδικηγορικό σκοπό του νομοθετήματος".