Αρχική Σχέδιο νόμου:"Τροποποιήσεις Ποινικού Κώδικα, Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και συναφείς διατάξεις"ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΤΑΞΗ Άρθρο 10 Διατάραξη ησυχίαςΣχόλιο του χρήστη Παύλος Ανδρεάδης-Παπαδημητρίου | 15 Οκτωβρίου 2019, 15:11
  • Σχόλιο του χρήστη 'Παύλος Ανδρεάδης-Παπαδημητρίου' | 15 Οκτωβρίου 2019, 15:11

    Με τη διάταξη αυτή επιχειρείται η επαναφορά του αξιοποίνου της "παραβίασης κοινής ησυχίας", μιας πράξης που υπό τις διάφορες μορφές της και υπό το καθεστώς του προϊσχύσαντος ΠΚ τιμωρούνταν με κράτηση (έως ένα μήνα) ή πρόστιμο (ως 590 ευρώ) και της οποίας το αξιόποινο καταργήθηκε με την ψήφιση του νέου ΠΚ. Με την προτεινόμενη διάταξη προωθείται ουσιώδως βαρύτερη ποινική μεταχείριση της εν λόγω συμπεριφοράς σε σχέση με οτιδήποτε ίσχυσε προγενέστερα, αφού προβλέπεται φυλάκιση έως 5 μηνών (!) ή χρηματική ποινή έως 150 μονάδων, δηλ. από 1 έως 15000 ευρώ σύμφωνα με τον τρόπο υπολογισμού που προβλέπεται στο άρθρο 57 παρ. 3 του νέου ΠΚ. Διερωτάται κανείς πώς ο Έλληνας νομοθέτης αξιολογεί, μέσα σε λίγους μήνες, τόσο διαφορετικά το "έγκλημα" αυτό, και ιδίως, τι άλλαξε, ώστε να δικαιολογείται η ξαφνικά η τόσο βαρύτερη μεταχείρισή του (σε σχέση και με τον προϊσχύσαντα ΠΚ και το άρθρο 12 παρ. 6 ν. 1481/1984), που σχεδόν εξομοιώνεται με την ποινική μεταχείριση της απείθειας ή και ελαφρών πλημμελημάτων κατά περιουσιακών αγαθών. Είναι σαφές ότι στο σύστημα εγκλημάτων και ποινών του νέου ΠΚ δεν χωρούν τα πταίσματα. Αυτό όμως δε σημαίνει πως ό,τι προηγουμένως ήταν πταίσμα, πρέπει τώρα να αναχθεί σε πλημμέλημα, έστω και ελαφρύ. Τα πταίσματα καταργήθηκαν διότι περιέγραφαν συμπεριφορές με ανύπαρκτο ή ελάχιστη αντικειμενική απαξία που δεν δικαιολογεί την επέμβαση του ποινικού νομοθέτη. Εάν κάποιες από αυτές πρέπει να ελέγχονται, υπάρχει η λύση των διοικητικών κυρώσεων. Τα διαλαμβανόμενα στην αιτιολογική έκθεση, ότι είναι απαραίτητη η αναγωγή των παραβάσεων σε πλημμελήματα, προκειμένου να είναι εφικτή η βεβαίωσή τους από αστυνομικά όργανα, συνιστούν ηθελημένα λειψή παρουσίαση της πραγματικότητας Τούτο διότι τα αστυνομικά όργανα μπορούν φυσικά να βεβαιώνουν και διοικητικές παραβάσεις, οπότε τα ζητήματα αυτά μπορούν ευχερώς να αντιμετωπισθούν με θέσπιση διοικητικών κυρώσεων. Δυστυχώς ο Έλληνας νομοθέτης για μία ακόμη φορά δεν έχει αίσθηση του μέτρου.