Αρχική Σχέδιο νόμου:"Τροποποιήσεις Ποινικού Κώδικα, Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και συναφείς διατάξεις"ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΤΑΞΗ Άρθρο 10 Διατάραξη ησυχίαςΣχόλιο του χρήστη Επαμεινώνδας Γεωργιάδης | 16 Οκτωβρίου 2019, 16:57
  • Σχόλιο του χρήστη 'Επαμεινώνδας Γεωργιάδης' | 16 Οκτωβρίου 2019, 16:57

    Δηλώνω θύμα της ασυδοσίας των ιδιοκτητών παραβατικών καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος (ΚΥΕ) της γειτονιάς μου που αδιαφορούν για τις επιπτώσεις που προκαλεί στη Δημόσια Υγεία η παραβατική λειτουργία των καταστημάτων τους, ειδικά τις βραδινές ώρες Κοινής Ησυχίας, στο όνομα του προσωπικού τους οικονομικού οφέλους. Αναφέρω, ενδεικτικά, τις συνηθέστερες παραβάσεις: - Ουσιώδης τροποποίηση υγειονομικών όρων λειτουργίας (π.χ. κέντρο διασκέδασης με άδεια μπαρ ή εστιατορίου) - Υπέρβαση ωραρίου χρήσης μουσικής (π.χ. χρήση μουσικής στις 3 π.μ. ενώ το κατάστημα έχει άδεια μέχρι της 12 π.μ.) - Παραβίαση όρων χρήσης μουσικής (π.χ. λειτουργία μουσικής με ανοιχτές πόρτες και παράθυρα) - Ηχορύπανση (υπέρβαση ανώτατου ορίου ηχοστάθμης μουσικής) Προφανώς, η ως άνω συμπεριφορά σε μεγάλο βαθμό αποτελεί συνειδητή επιχειρηματική επιλογή, καθώς έχοντας συνειδητοποιήσει τις αδυναμίες του θεσμικού πλαισίου (μικρές ποινές, υποστελέχωση ελεγκτικών μηχανισμών κ.ά.), οι ιδιοκτήτες παραβατικών ΚΥΕ δεν διστάζουν να παρανομούν και θα συνεχίσουν να το πράττουν όσο το οικονομικό όφελος της παραβατικότητάς τους ξεπερνά – και το ξεπερνά κατά πολύ – το κόστος της. Πρωταίτιος για τα παραπάνω είναι η ίδια η Πολιτεία, που δια των διαχρονικών πράξεων και παραλείψεών της διευκολύνει τη λειτουργία των ΚΥΕ (π.χ. ν. 4442/2016, Κεφάλαιο Ζ’, Απλούστευση Λειτουργίας ΚΥΕ) και κατ’ επέκταση την παραβατικότητα που σε πολλές περιπτώσεις χαρακτηρίζει τη λειτουργία τους. Συνέπεια αυτής της κατάστασης είναι η μετατροπή αστικών γειτονιών και συνοικιών ανά την Ελλάδα σε κολαστήρια θορύβου, επιβαρύνοντας την υγεία και την ποιότητα ζωής των κατοίκων και απαξιώνοντας την περιουσία τους. Εντούτοις, το Υπουργείο Δικαιοσύνης έχει επιδείξει σωστά αντανακλαστικά και για αυτό με τον ν. 4055/2012 (αρ. 37, παρ. 3) κατέστησε αυτόφωρο πλημμέλημα την παράβαση της Υγειονομικής Διάταξης Α5/3010/1985 («Μέτρα προστασίας της Δημόσιας Υγείας από θορύβους μουσικής των Κέντρων διασκέδασης και λοιπών Καταστημάτων») επειδή σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση «κρίνεται ότι το φαινόμενο αυτό έχει λάβει πολύ οχληρές διαστάσεις τον τελευταίο καιρό». Όπως μάλιστα σημειώνεται στην Εγκύκλιο 6/2013 της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου «η θέσπιση βαρύτερων ποινών με τον ν. 4055/2012 και η υποχρεωτική εφαρμογή της αυτόφωρης διαδικασίας σε βάρος όσων προκαλούν ηχορύπανση καταδεικνύει τη σθεναρή βούληση του νομοθέτη, το μεν να εξασφαλίσει στους κατοίκους υγείες συνθήκες διαβίωσης στο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον, το δε να αποτρέψει, αλλά και να τιμωρήσει, όποιον αποτολμήσει να παραβεί τις οικείες διατάξεις». Συνεπώς, η κρίση – άποψη σε προηγούμενο σχόλιο ότι η Διατάραξη Ησυχίας ως πταίσμα υπαγόταν στις «συμπεριφορές με ανύπαρκτη ή ελάχιστη αντικειμενική απαξία που δεν δικαιολογεί την επέμβαση του ποινικού νομοθέτη» αφενός δεν ευσταθεί (ως προς την αντικειμενική απαξία) και αφετέρου διαψεύδεται εν τοις πράγμασι από το ίδιο το Υπουργείο Δικαιοσύνης, που ενώ είχε τη δυνατότητα να παραπέμψει το ζήτημα στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη για τη θέσπιση διοικητικών κυρώσεων, εντούτοις από όλα τα καταργηθέντα πταίσματα ξεχώρισε το συγκεκριμένο για να το επαναφέρει ως ποινικό αδίκημα. Θα συνεχίσω σε επόμενο σχόλιο.