Αρχική Ρατσισμός και ξενοφοβίαΆρθρο 1 ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Διαγόρας ο Μήλιος | 25 Φεβρουαρίου 2011, 09:00
  • Σχόλιο του χρήστη 'Διαγόρας ο Μήλιος' | 25 Φεβρουαρίου 2011, 09:00

    Γενικά είμαι κατά του περιορισμού της ελευθερίας του λόγου, όποια μορφή και να έχει αυτός. Θεωρώ ότι η επικρατούσα αντίληψη που θέλει την ελευθερία της έκφρασης να έχει κάποια όρια είναι πιθανότατα εσφαλμένη, και το σφάλμα της ενδεχομένως να είναι εντοπίσιμο ακόμα και στο περίφημο παράδειγμα ότι δήθεν δεν μπορείς να φωνάξεις χωρίς λόγο «φωτιά!» σ' ένα κατάμεστο θέατρο. (Oliver Wendell Holmes, Jr, στην υπόθεση Schenck v. United States στο Ανώτατο Δικαστήριο των Η.Π.Α. το 1919.) Για κάποιο λόγο ολόκληρος ο Δυτικός Πολιτισμός έχει εκλάβει αυτή την παροιμία ως αυτονόητη αιτιολόγηση για τη διά νόμου επιβολή ορίων στην (κατά τ' άλλα) ελεύθερη έκφραση. Εγώ από την άλλη μεριά εξετάζω σοβαρά το ενδεχόμενο μια κοινωνία στην οποία θα ήταν αυτονόητο για τον πολίτη ότι πρέπει να κοιτάξει γύρω του για να διαπιστώσει με τα μάτια του αν υπάρχει πράγματι φωτιά πριν πανικοβληθεί να είναι πολύ καλύτερη από μια κοινωνία στην οποία ο πολίτης χάφτει αμάσητο το κάθε τι που φωνάζει ο κάθε άγνωστος φαρσέρ στο σκοτάδι, περιμένοντας από την πολιτεία με κάποιο μαγικό τρόπο να φροντίσει ώστε να μην υπάρχει φαρσέρ. Σε κάθε περίπτωση, είμαι σίγουρος για το ότι υπάρχουν πάρα πολλοί άλλοι προληπτικοί, διορθωτικοί, κλπ. μηχανισμοί που η πολιτεία οφείλει να υλοποιήσει πριν σκεφτεί καν να προβεί στη διά του νόμου απαγόρευση κάποιου είδους έκφρασης. (Και το ίδιο ισχύει όχι μόνο για την έκφραση, αλλά και για άλλα πράγματα, όπως για τη χρήση ναρκωτικών ουσιών: αν η πολιτεία διέθετε για την πρόληψη και την ενημέρωση για τα ναρκωτικά τόσους πόρους όσους διαθέτει αυτή τη στιγμή για την πάταξη της χρήσης τους, το πρόβλημα των ναρκωτικών δεν θα υπήρχε.) θα ήθελα όμως να εκφράσω την έκπληξή μου για τον αριθμό των κακόβουλων, δογματικών, φανατισμένων, ξενοφοβικών και αυτοδίκαια μισαλλόδοξων σχολίων, και για τον άκρατο εθνικισμό, συντηρητισμό, και την ονειροφαντασία που διακρίνει την πλειοψηφία των συμμετεχόντων στην παρούσα συζήτηση. Η ηλεκτρονική διακυβέρνηση είναι θεωρητικά μια πολύ καλή ιδέα, αλλά στην πράξη αφήνει τον μέσο (περίπου) Έλληνα να πει τη γνώμη του, κι έτσι φανερώνει τη διανοητική του στάθμη, η οποία είναι απογοητευτικά χαμηλή. Φανταστείτε δε, ότι το δείγμα του πληθυσμού που βλέπουμε εδώ είναι πιο πάνω από το μέσο όρο: αυτά τα άτομα ξέρουν να χρησιμοποιήσουν πληκτρολόγιο για να γράψουν, κουτσά-στραβά έστω, κείμενο. Οϊμέ!