Αρχική Επιτάχυνση της εκδίκασης εκκρεμών υποθέσεων του ν. 3869/2010 σύμφωνα με τις επιταγές του άρθρου 6§1 ΕΣΔΑ, τροποποιήσεις του Κώδικα Δικηγόρων και λοιπές διατάξειςΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΕΚΚΡΕΜΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΤΟΥ Ν. 3869/2010 Άρθρο 1 Ρυθμίσεις για την επιτάχυνση εκδίκασης εκκρεμών υποθέσεων του ν. 3869/2010 σύμφωνα με τις επιταγές του άρθρου 6 § 1 ΕΣΔΑ ως προς την εύλογη διάρκεια της πολιτικής δίκηςΣχόλιο του χρήστη Γ. Παπαδόπουλος | 15 Σεπτεμβρίου 2020, 16:07
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γ. Παπαδόπουλος' | 15 Σεπτεμβρίου 2020, 16:07

    Προφανώς όλη η συζήτηση δε θα υπήρχε πριν την πρωτοφανή δεκαετή οικονομική κρίση που πέρασε η χώρα και τώρα λόγω COVID-19 θα κάνει 2-3 έτη ακόμα. Αυτό, όμως, δεν συνεπάγεται ότι η προστασία της πρώτης κατοικίας αποτελεί ελληνική … πατέντα. Το γράφω επειδή αναφέρονται διάφορα που απέχουν από την πραγματικότητα. Αντίθετα, ακόμη και στην κοιτίδα του καπιταλισμού, στις ΗΠΑ, το νομοθετικό πλαίσιο (το γνωστό Chapter 7 του Ομοσπονδιακού πτωχευτικού κώδικα) δίνει τη δυνατότητα στον οφειλέτη κατόπιν δικαστικής απόφασης και υπό προϋποθέσεις – πολλές εκ των οποίων είναι αντίστοιχες του ελληνικού νόμου – να πετύχει την προστασία της πρώτης κατοικίας του. Δεν υπάρχει λόγος να αυτομαστιγωνόμαστε συλλογικά όταν υιοθετούμε επιλογές έστω και με καθυστέρηση αιώνων (στις ΗΠΑ ο Federal Bankruptcy Act υπάρχει από το 1898, ενώ στη Μεγάλη Βρετανία θεσμούς αντίστοιχους για την αστική αφερεγγυότητα συναντάμε ήδη από το 1705!). Προφανώς, το εύρος προστασίας παραλλάσσει ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν σε μια κοινωνία και το αντίστοιχο ελληνικό θα πρέπει να τροποποιείται όσο επιστρέφουμε στην ποθούμενη «κανονικότητα», αλλά το βασικό ρυθμιστικό πλαίσιο πρέπει να παραμείνει για να αντιμετωπίζει τον πυρήνα ενός προβλήματος που χωροχρονικά ταυτίζεται με την ιστορία του χρήματος στις οργανωμένες κοινωνίες. Με αυτά υπ' όψιν βλέπουμε να έχουν σημειωθεί τα τελευταία 7 έτη πολλές αλλαγές στον ν.3869/2010 που πλέον οδηγούν, κατά την ταπεινή μου άποψη λαθεμένα, στην πλήρη κατάργησή του. Η κατάργησή του, ωστόσο, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επηρεάζει όλους εκείνους που έσπευσαν στο να διεκδικήσουν δια της δικαστικής οδού την επανένταξή τους και δη την οικονομική, στο κοινωνικό-οικονομικό γίγνεσθαι της πατρίδας. Να θυμίσω εδώ, πως ο ν.3869/2010 δε χαρίζει σπίτια -όπως λαθεμένα πιστεύουν κάποιοι ή εσκεμμένα διαλαλούν άλλοι για να προωθήσουν κάποια τραπεζικά συμφέροντα-. Τουναντίον, υποχρεώνει τον/την δανειολήπτη/ια να καταβάλλει χρήματα με συνέπεια, και τις περισσότερες φορές τον καλεί να ρευστοποιήσει τη λοιπή του περιουσία (καμία διαφορά με την πτώχευση πλην κάποιων εξαιρέσων που αφήνονται στον/στην δανειολήπτη/ια ευτελούς αξίας κινητά/ακίνητα). Ο δανειολήπτης, υπό όρους, επανεντάσσεται στην κοινωνία και έχει κίνητρο να συμμετάσχει στην οικονομική ζωή του τόπου ώστε να περισώσει την κατοικία του με την οποία είναι συναισθηματικά αλλά και πρακτικά δεμένος (κάτι που δεν ισχύει στις πτωχεύσεις). Η ατυχής απόπειρα να εκπέσουν της προστασίας του ν.3869/2010 και των δικονομικών προβλέψεων ρυθμίσεως οφειλών που φαίνεται να κτίζεται γύρω από το παρόν νομοθέτημα εισάγει ανασφάλεια δικαίου, εύλογα ερείσματα για ένστασεις περί αντισυνταγματικότητας και προκαλλεί απολύτως δικαιολογημένες αντιδάσεις για ωμή παρέμβαση του Νομοθέτη στη Δικαστική Εξουσία (ειδικά σε υποθέσεις που έχουν λάβει δικαστική επικύρωση/προσωρινή κρίση). Είναι απολύτως θεμιτό να επιδιώκουμε εύλογους χρόνους απονομής Δικαιοσύνης, είναι όμως το ίδιο θεμιτό να ομιλούμε και για ποιότητα στη δικαστική κρίση. Εν προκειμένω, εξετάζουμε τη φύση της εκουσίας διαδικασίας. Χαρακτηριστική και πολύτιμη για τη διάγνωση μιας κατάστασης που απαιτεί ρύθμιση όπως αυτές των υπερχρεωμένων. Εδώ, μπορώ να συμφωνήσω με αρκετούς σχολιαστές που δέχονται εν μέρει την κάμψη της προφορικότητας στις περιπτώσεις και μόνο που έχουν αιτηθεί προστασία μετά την 1η Ιανουρίου του 2016. Εύλογο, αν αναλογιστούμε πως ο ν.4335/2016 τέθηκε τότε σε ισχύ συνεπώς το ενδεχόμενο να μην υφίσταται η προφορικότητα έπρεπε να λαμβάνεται ως ένα σοβαρό δεδομένο. Τι θα πρότεινα, λοιπόν: Να ενταχθούν στο νέο πλαίσιο δίκης όλες οι αιτήσεις που έχουν γίνει μετά την 1η Ιανουαρίου 2016. Σχετικά με τις αργές δικασίμους τώρα. Θα συμφωνήσω κι εδώ με κάποιους σχολιαστές, πάντα με το υποκειμενικό μου αισθητήριο. Θα πρότεινα, οι υποθέσεις που έχουν κατατεθεί μετά την 1η Ιανουαρίου 2016 να έλθουν με την υποβολή ηλεκτρονικού αιτήματος εγγύτερα να δικαστούν και δη, μεταξύ των ετών 2022 και 2023 δίνοντας προτεραιότητα σε εκείνες που έχουν λάβει ήδη μια φορά αναβολή. Για τις υποθέσεις που αναμένουν δικάσιμο και είναι κατατεθειμένες προ της 1ης Ιανουαρίου 2016 (και οι οποίες έχουν ήδη επικαιροποιηθεί μια φορά) θα πρότεινα οι ημερομηνίες δικασίμου να παραμείνουν ως έχουν (άλλωστε, σχεδόν όλες θα έχουν εκδικαστεί μέχρι και το 2022) διατηρώντας τον χαρακτήρα της προφορικότητας στην όλη διαδικασία. Εννοείται, πως κάθε υπόθεση θα πρέπει να εκδικάζονται λαμβάνοντας υπ΄όψιν τα ευεργετήματα που προέβλεπε ο Νόμος κατά το έτος κατάθεσης. Σκέψεις να οδηγούνται σε αρνησιδικία διάδικοι για τυπικούς λόγους είναι ηθικά και νομικά απαράδεκτες και ειλικρινά παρακαλώ να απαλοιφθούν. Ως προς τις πλατφόρμες, δηλώνω πως η μοναδική χρήση που πρέπει να έχουν για τις εκκρεμούσες αιτήσεις είναι αυτή της διασταύρωσης των στοιχείων των αιτούντων, όπως έγινε από την 1η Νοεμβρίου 2019 όταν εξετάστηκαν όλα τα ΑΦΜ αναλυτικά (δεν προέκυψαν ιδιαίτερα αρνητικά στοιχεία, π.χ. κρυμμένα εισοδήματα κ.ο.κ. στο μεγαλύτερο βαθμό των αιτήσεων). Οι πιστωτές, πρέπει να συνεχίσουν να απολαμβάνουν πρόσβαση στα φορολογικά (από το 2013) και τα τραπεζικά δεδομένα (2018) των δανειοληπτών ώστε να εγείρουν ενστάσεις εκεί που προδήλως υφίσταται βάση. Τονίζω κι εγώ πως αυτό είναι κάτι που βαρύνει τους πιστωτές! Περαιτέρω χρήση πλατφόρμας, μπορώ να δεχτώ για ανταλλαγή προτάσεων (και προσθήκη αντίκρουση) στις υποθέσεις που έχουν κατατεθεί μετά την 1η Ιανουαρίου 2016 και μόνο. Ασφαλώς, τα χρονικά πλαίσια πρέπει να διπλασιαστούν. 120 ημέρες τουλάχιστον και 30 αντίστοιχα. Μην ξεχνάμε πως υπάρχει μεγάλος όγκος υλικού και ιδιαιτερότητα στη φύση της διαφοράς). Τέλος, δε θα πρέπει να υπάρχει κόστος για τον επαναπροσδιορισμό των υποθέσεων που θα πρέπει να λάβουν αίτηση προτίμησης. Ευχαριστώ για τη φιλοξενία. Γ. Παπαδόπουλος