Αρχική Κώδικας Δικαστικών ΥπαλλήλωνΚώδικας Δικαστικών ΥπαλλήλωνΣχόλιο του χρήστη Χ.Λ. | 21 Ιανουαρίου 2021, 00:47
Υπουργείο Δικαιοσύνης Μεσογείων 96, Τ.Κ. 11527 Τηλ: 213-1307000 email Υπευθύνου Προστασίας Δεδομένων (DPO): dpo@justice.gov.gr Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Αξιότιμε κ. Υπουργέ, Αξιότιμοι Κύριοι / Αξιότιμες Κυρίες, Η πρωτοβουλία Σας για την υϊοθέτηση ενός σύγχρονου Κώδικα Δικαστικών Υπαλλήλων είναι αξιέπαινη και επιβεβλημένη από το γεγονός ότι ο ισχύων κώδικας εφαρμόζεται πλέον των είκοσι (20) ετών και έχει ξεπεραστεί από την εξέλιξη ενώ η ανάγκη για εκσυγχρονισμό και εισαγωγή καινοτομιών στο χώρο της Δικαιοσύνης έγινε πλέον επιτακτική και δεν μπορεί να περιμένει άλλο. Στο πλαίσιο αυτό η ιδιαιτερότητα του κλάδου των δικαστικών υπαλλήλων όπως αποτυπώθηκε στο άρθρο 92 του Συντάγματος , είχε και έχει πολύ συγκεκριμένο περιεχόμενο. Πιο συγκεκριμένα, σκοπείτο η θωράκιση της Δικαιοσύνης από αθέμιτες παρεμβάσεις και στο πλέγμα των προστατευτικών αυτής διατάξεων, ενταxθήκαν και οι δικαστικοί υπάλληλοι. Ο Συντακτικός Νομοθέτης θέσπισε υπέρ των δικαστικών υπαλλήλων ένα ειδικό καθεστώς αυξημένων προσωπικών εγγυήσεων οι οποίες απαγορεύουν την ανάμιξη των οργάνων της εκτελεστικής λειτουργίας στις υπηρεσιακές τους μεταβολές (ΣτΕ 1512/2014 Ολ.). Ωστόσο, ούτε από τη νομοθεσία ούτε από τη νομολογία προκύπτει ότι οι δικαστικοί υπάλληλοι δεν θεωρούνται υπάλληλοι του Δημοσίου. Εξάλλου, στις δίκες ενώπιον του Συμβουλίου της Επικράτειας για την συνταγματικότητα ή μη της υπαγωγής των δικαστικών υπαλλήλων στο Ν.4024/2011 περί κινητικότητας των δημοσίων υπαλλήλων, κρίθηκε ότι μόνος λόγος μη υπαγωγής αυτών στις προβλέψεις του άρθρου 33 παρ. 1 εδ. γ του Ν.4022/2011 ήταν η έλλειψη ρητής αναφοράς σε αυτούς. Συνεπώς, η θέσπιση διάταξης ένταξης των δικαστικών υπαλλήλων στην διαδικασία της κινητικότητας, όταν γίνεται με αίτησή τους, συνάδει απόλυτα με την προστασία που τους επιφυλάσσει το Σύνταγμα, επανορθώνει τις υφιστάμενες αρνητικές διακρίσεις σε βάρος αυτών έναντι των λοιπών δημοσίων υπαλλήλων και κυρίως επιτρέπει την εισαγωγή καινοτομιών που εγγυώνται την καλύτερη αξιοποίηση των ανθρωπίνων πόρων του ελληνικού Δημοσίου (optimal allocation of human resources). Περαιτέρω, όσον αφορά στο άρθρο 144 του Σχεδίου ΚΔΔ, η διαφορετική μοριοδότηση των πτυχίων, εν’όψει της επιλογής των προϊσταμένων, εισάγει αθέμιτη διάκριση η οποία δεν μπορεί να έχει λογικό υπόβαθρο. Πιο συγκεκριμένα, οι προϊστάμενοι των οργανικών μονάδων ως managers, εάν επρόκειτο να κριθούν για την καταλληλότητά τους ως προς το ρόλο του προϊσταμένου στη βάση του πτυχίου τους, τότε θα έπρεπε να δίδεται απόλυτη προτεραιότητα αντί της κατοχής πτυχίου νομικής στη κατοχή πτυχίου ή μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών με αντικείμενο την Δημόσια Πολιτική - Δημόσια Διοίκηση και την διαχείριση των ανθρωπίνων πόρων αυτής. Αφού τέτοια λογική δεν υϊοθετείται, τουλάχιστον να διορθωθεί η στρέβλωση που η διάταξη αυτή επιφέρει. Περαιτέρω, γενικά η μοριοδότηση όπως έχει αποτυπωθεί στο Σχέδιο του ΚΔΔ και όσον αφορά στα μόρια του συναφούς μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών αλλά και των ξένων γλωσσών , κατά την γνώμη μου χρήζει οπωσδήποτε επανεξέτασης και επαναπροσδιορισμού. Παρότι, πολλές προτάσεις θα μπορούσαν να γίνουν ακόμα, ώστε εφόσον εισακουστούν να υϊοθετηθεί ένας νέος, σύγχρονος Κώδικας Δικαστικών Υπαλλήλων που θα μπορέσει να συνδράμει σε μεγάλο βαθμό την επίλυση χρόνιων κα δομικών προβλημάτων του χώρου, δυστυχώς, δεν υπάρχει ο αναγκαίος χρόνος. Ωστόσο, μια ακόμη διάταξη του σχεδίου χρήζει οπωσδήποτε συμπλήρωσης και επαναδιατύπωσης. Πιο συγκεκριμένα, στο άρθρο 154 του Σχεδίου ΚΔΔ, θα έπρεπε να προστεθεί διάταξη η οποία να προβλέπει την δυνατότητα απόσπασης αποκλειστικά δικαστικών υπαλλήλων στην Ευρωπαϊκή Μονάδα Δικαστικής Συνεργασίας (EUROJUST), ως Εθνικοί Εμπειρογνώμονες, οι οποίοι θα συγκεντρώνουν τα προσόντα που θα ορίζει κάθε φορά η Ολομέλεια της EUROJUST και οι οποίοι πάντως θα πρέπει να διαθέτουν αποδεδειγμένα μακρόχρονη εμπειρία στη διεθνή συνεργασία. Η διάρκεια της απόσπασης θα πρέπει να ορίζεται για περίοδο δύο (2) ετών με δυνατότητα ανανέωσης για άλλα δυο (2) χρόνια, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην Απόφαση 2013-6 της Ολομέλειας της EUROJUST. Η εισαγωγή της παραπάνω διάταξης υπαγορεύεται από το γεγονός ότι το Εθνικό Γραφείο της Χώρας στην Ευρωπαϊκή Μονάδα Δικαστικής Συνεργασίας αντιμετωπίζει ιδιαίτερα αυξημένη ροή αιτημάτων αμοιβαίας δικαστικής συνδρομής και έκδοσης εκζητουμένων προσώπων λόγω της ευαίσθητης γεωγραφικής θέσης της Χώρας και η οποία μπορεί να αντιμετωπιστεί με την ενίσχυση του Εθνικού μας Γραφείου με αποσπασμένο δικαστικό υπάλληλο που να διαθέτει την κατάλληλη εμπειρία στον τομέα της διεθνούς συνεργασίας . Μια τέτοια διάταξη θα αμβλύνει αφ’ενός άλλη μια αρνητική διάκριση που υφίστανται οι δικαστικοί υπάλληλοι έναντι των άλλων δημοσίων υπαλλήλων και αφ’ετέρου με το ζήτημα που ρυθμίζει θα βοηθήσει στην βελτίωση της αποτελεσματικότητας του Εθνικού μας γραφείου στην EUROJUST και στην έξωθεν καλή μαρτυρία της Χώρας την οποία έχουμε ανάγκη για την συνολική μας αναβάθμιση στο εξωτερικό. Αξίζει δε να σημειωθεί, ότι μια τέτοια πρόβλεψη δεν επιφέρει κανένα απολύτως οικονομικό κόστος στ Χώρα.