Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΑΣΤΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ – ΚΑΤΟΙΚΙΑ, ΣΧΕΣΕΙΣ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΤΕΚΝΩΝ Άρθρο 3 Κατοικία ανηλίκου – Τροποποίηση άρθρου 56 ΑΚΣχόλιο του χρήστη Τριαντάφυλλος Καλατζής | 19 Μαρτίου 2021, 10:23
  • Σχόλιο του χρήστη 'Τριαντάφυλλος Καλατζής' | 19 Μαρτίου 2021, 10:23

    Σε περίπτωση λήξης του γάμου, η μητέρα παίρνει το τέκνο μαζί της ώς συνήθως, με άμεσο αποτέλεσμα την ψυχική διαταραχή του παιδιού ,με την άμεση αλλαγή του περιβάλλοντος, της αποχώρισες απο τον χώρο που γεννήθηκε και μεγάλωσε .Ακόμα και αλλαγή στο σχολείο όπου είναι άμεση. Βάση των επιστημονικών ερευνών επιβάλετε να μην υπάρχει αλλαγή στην κατοικία ή έχουμε εναλλασσόμενη κατοικία προς 50/50. Στο διεθνή χώρο, υποστηρίζεται σθεναρά ότι με την εναλλασσόμενη κατοικία, κατοχυρώνεται μια καλύτερη ισορροπία ανάμεσα στους γονείς, στη φροντίδα και ανατροφή των τέκνων, προσφέροντας στον ανήλικο τη δυνατότητα να διαβιεί στην καθημερινή του ζωή τόσο με τον πατέρα όσο και τη μητέρα. Το παιδί έχει δυο λειτουργικά σπίτια, την πατρική και μητρική του κατοικία. Ενθαρρύνεται έτσι η ισόρροπη επαφή του παιδιού και με τους δυο γονείς. Σε διεθνές συνέδριο (2017), συναντήθηκαν 12 εξέχοντες ερευνητές – αυθεντίες, λαμβάνοντας υπόψη την ανασκόπηση της συνολικής σχετικής βιβλιογραφίας, τεκμηρίωσαν τα οφέλη της συνεπιμέλειας και συμφώνησαν στα κάτωθι (Braver και Lamb, 2017): «Τα ευεργετικά αποτελέσματα της συνεπιμέλειας είναι εμφανή σε ένα ευρύ φάσμα αξιολογήσεων που αφορούν στην ψυχοσωματική λειτουργία των παιδιών, (α) χαμηλότερα επίπεδα κατάθλιψης, άγχους και γενικότερα ψυχικής δυσφορίας, (β) χαμηλότερη επιθετικότητα και προβλήματα συμπεριφοράς, μειωμένη χρήση αλκοόλ και ουσιών, (γ) καλύτερη σχολική απόδοση και καλύτερη γνωστική ανάπτυξη, (δ) καλύτερη σωματική υγεία, ε) χαμηλότερα ποσοστά καπνίσματος και (στ) καλύτερες οικογενειακές σχέσεις. Στο ίδιο συνέδριο τέθηκε το ερώτημα εάν θα πρέπει η υψηλή γονική σύγκρουση ή η αντίθεση ενός γονέα για την κοινή επιμέλεια να αποτελέσουν βάση για εξαίρεση. Ωστόσο, οι ειδικοί δεν συμμερίζονται αυτή την άποψη, δεδομένης της πληθώρας αποδεικτικών στοιχείων που υποστηρίζουν το αντίθετο. Συγκεκριμένα, η Nielsen εξέτασε 27 διαφορετικές μελέτες, που δείχνουν ότι τα παιδιά ωφελήθηκαν σημαντικά από την κοινή επιμέλεια, ακόμα και όταν οι γονείς είχαν υψηλά επίπεδα συγκρούσεων. Από τα ευρήματα της Bergstrom (2015), συμπεραίνεται ότι η κοινή επιμέλεια ωφελεί τα παιδιά ακόμη κι όταν ένας από τους δύο γονείς αρχικά αντιτίθεται. Παρομοίως, η Nielsen (2017) εξέτασε 6 διαφορετικές μελέτες που δείχνουν ότι τα παιδιά ωφελήθηκαν σημαντικά από την κοινή επιμέλεια ακόμη κι όταν ο ένας γονέας αντιτάχθηκε αρχικά στο σχέδιο της κοινής ανατροφής . Συμπερασματικά, και οι 12 ειδικοί ερευνητές συμφώνησαν ευρέως ότι η κοινή επιμέλεια θα πρέπει να αποτελεί νομικό τεκμήριο, και ότι κατ’ ελάχιστο το 35% του χρόνου του παιδιού θα πρέπει να κατανέμεται σε κάθε γονέα με εναλλασσόμενη κατοικία, ώστε το παιδί να δρέπει τα οφέλη της, και ότι η ύπαρξη σύγκρουσης μεταξύ των γονέων ή εναντίωσης από τον ένα γονέα στην κοινή επιμέλεια δεν θα πρέπει να αποτελεί λόγο για την αποτροπή ή αντίκρουσή της. Φαίνεται ότι η σύγκρουση δεν είναι στατική και σταθερή καθώς το ίδιο το δικαστικό περιβάλλον την υποκινεί, και μειώνεται μετά τη λήξη των διαφορών (Kelly, 2007). Η αποκλειστική επιμέλεια πυροδοτεί τη σύγκρουση, καθώς στις χώρες όπου εφαρμόστηκε η συνεπιμέλεια (Βαλένθια, Καταλονία που έχουν παρόμοια κουλτούρα με την ελληνική) η σύγκρουση και η αντιδικία μειώθηκαν σημαντικά.