Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΆρθρο 6 Διαμεσολάβηση – Αντικατάσταση άρθρου 1512 ΑΚΣχόλιο του χρήστη Εξ Εσπερίας | 19 Μαρτίου 2021, 23:08
  • Σχόλιο του χρήστη 'Εξ Εσπερίας' | 19 Μαρτίου 2021, 23:08

    Πραγματικά αυτό το νομοσχέδιο προσφέρει μια εξαιρετική ευκαιρία (πέραν της βελτίωσης των όρων της εξισορρόπησης της παρουσίας και των δύο χωρισμένων γονέων στην ζωή ενός παιδιού), και στο να ενσταλλάξει στην κουλτούρα της κοινωνίας μας κάτι που λείπει θεμελιωδώς : την διαμεσολάβηση και ειρηνική επίλυση αδιεξόδου καταστάσεως. Ζω στην Βόρεια Ευρώπη εδώ και χρόνια και με αφορμή το παρόν νομοσχέδιο συνειδητοποιώ πως παρά την εξαιρετική κινητικότητά μου (σε δύο χώρες) σε πόλεις, χώρους κλπ δεν έχω δει ποτέ να πιάνονται στα χέρια. Ποτέ. Έχω δει στιγμές έντασης οι οποίες όμως τελειώνουν με κάποιες έντονες εκφράσεις και υποχώρηση είτε αμοιβαία είτε μονομερή. Η δραματική κλιμάκωση ενός καυγά όπως τον ξέρουμε στην Ελλάδα όχι απλά δεν υφίσταται αλλά διαισθάνομαι πως έχει "αφαιρεθεί" ως επιλογή από τους πολίτες. Αυτό έχει τα αρνητικά του (πχ δεν μπορείς να επαναλάβεις το 1821) αλλά έχει και τα πολύ θετικά του (άγνωστα σε εμάς στην Ελλάδα). Επιστρέφοντας στο τρέχον ζήτημα θεωρώ απολύτως αδύνατον σε όσους θα νομοθετήσουν να μην συναισθάνονται (τουλάχιστον) την πολυπλοκότητα του ζητήματος κάτι που όμως έρχεται (κατά την προσωπική μου άποψη) σε αντίφαση με τις τόσο αδιανόητα στενές ημερομηνίες διαβούλευσης. Δεν επιθυμώ να διατυπώσω συγκεκριμένη μομφή διότι : 1. δεν γνωρίζω σε τι βαθμό είναι επαπειλούμενο κάποιο θηριώδες πρόστιμο από την Ευρωπαική Ένωση για την υπερ40χρονη καθυστέρηση εκσυγχρονισμού του πλαισίου. 2. δεν γνωρίζω σε τι βαθμό μας εξυπηρετεί στα εθνικά θέματα στην παρούσα συγκυρία να διαφοροποιηθούμε από την γείτονα σε εν γένει θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι καθημερινότητες ιδιαίτερα δύο χωρισμένων γονέων που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα το πιθανότερο είναι να βρίσκονται σε χαοτική διαφορά. Αυτό κατ' ουσίαν καθιστά έναν νόμο επιτυχημένο μόνον εάν δεν επιχειρεί να καθορίσει σχεδόν το παραμικρό παρά κάποιες επί της αρχής αλλαγές και κατευθύνσεις που έμμεσα θα φέρνουν πιο ισορροπημένα στην ζωή ενός παιδιού και τον δεύτερο γονέα στην περίπτωση που αυτός ενδιαφέρεται αλλά βρίσκει κάποιον "τοίχο". Έχω δει το εδάφιο για το συμφέρον του παιδιού. Εάν υπήρχε μόνον το συμφέρον του παιδιού σε αυτήν την κοινωνική ανασκευή που επιχειρείται θα έλεγα πως αυτό το συμφέρον συνίσταται συντριπτικά στο να μην είναι πλέον δυστυχισμένοι οι γονείς του συμβιώνοντας κάτω από την ίδια στέγη. Εάν αυτός ο ορισμός γίνεται αποδεκτός τότε στην μη δυστυχία των γονιών του εμπεριέχεται και το συμφέρον των γονιών του. Ο νόμος δεν πρέπει να προκαλεί εκ παραδρομής μέσω υπερβολικής υποχρέωσης σε τύπους και επικοινωνία την μάταιη επανένωση δύο μερών που δεν μπορούν πια μαζί. Η συνεννόηση γνωρίζουμε πως είναι τουλάχιστον δύσκολη και οι καθημερινότητες την καθιστούν ακόμη πιο δύσκολη. Έχω ζήσει αυτήν την απελπιστική κατάσταση και για να μην μακρηγορώ θεωρώ πως αυτό που θα κάνει την μεγάλη διαφορά δεν είναι τα δικαστήρια και τυχόν σχετικώς καταρτισμένοι δικαστές αλλά οι εξουσιοδοτημένοι και εξαιρετικά καταρτισμένοι διαμεσολαβητές (οικογενειακοί σύμβουλοι αν θέλετε). Υπάρχουν περιπτώσεις που ο ασθενής είναι παντελώς ανέφικτο να μεταβεί στο ιατρείο και πρέπει γιατρός να μεταβεί κατ' οίκον (πχ κλινήρης ηλικιωμένος). Ως τέτοια περίπτωση πρέπει να εκλαμβάνεται μία πρώην οικογένεια που για το καλό του παιδιού και των γονέων χώρια πρέπει ο "δικαστής" να μεταβεί στον κάθε γονιό χωριστά για να καταγράψει (θεσμοθετημένο απόρρητο) την εκάστοτε πραγματικότητα από την κάθε μεριά από τις τρεις : μητέρα , πατέρας , παιδί. Εδώ σταματάει ο συμβουλευτικός ρόλος του διαμεσολαβητή και όταν έχει πλήρη εικόνα σταθμίζει τα τρία μέρη προκειμένου να αφηχθεί σε μία χρυσή τομή η οποία δεν θα πρέπει να αφεθεί να είναι υποκειμενική αλλά κατ' αντιστοιχία του έμπειρου συστήματος ιατρικής γνωμοδότησης MYCIN (wikipedia - παρακαλώ τον κ. Πιερακάκη που είναι κορυφή στο θέμα) να υπάρχει μία αιτιολογημένη διαδρομή βάσει της οποίας θα υποβάλλει ένα πλάνο εμπλοκής κάθε γονέα στη ζωή του παιδιού και το οποίο με μικρές ίσως παρεμβάσεις πάντως θα πρέπει να γίνεται δεκτό από τα δύο μέρη (και ει δυνατόν και από το παιδί το οποίο ασφαλώς αδυνατεί να δει , όταν δεν μπορούν ούτε ενήλικες , την αναγκαιότητα της παρουσίας και του άλλου γονέα - για ετερόφυλα ζευγάρια ομιλώ αποκλειστικά και συγχωρέστε με εάν λανθάνω και επίσης δεν γνωρίζω τι πρέπει να γίνει με τα ζευγάρια της άλλης θρησκείας). Κατόπιν αυτής της επίπονης διαδικασίας (κάθε Έλληνας είτε γονιός είτε παιδί πρέπει πλέον αντιμετωπίζεται ως εθνικό κεφάλαιο χωρίς υποσημειώσεις και βραδηπορείες) είτε τα δικαστήρια είτε οι δικηγόροι θα γνωρίζουν ότι η υπόθεση έχει ουσιαστικά κλείσει και μόνον εξαιρετικότατες αστοχίες θα είναι ικανές να οδηγήσουν σε επανέλεγχο το υποβληθέν πλάνο. Η πατρίδα μας έχασε αρκετές δεκαετίες. Δεν έχει πια αυτή την πολυτέλεια. Ας επικρατήσει και στον τόπο μας αυτό που γεννήθηκε στον τόπο μας δηλαδή λογική. ΥΓ 1 : οι συγκεκριμένοι διαμεσολαβητές θα πρέπει να "αγκαλιαστούν" από το κράτος που θα τους παρέχει κύρος στην κοινωνία με εύλογους τρόπους ώστε να ασκούν το λειτούργημά τους απερίσπαστοι και επωφελώς για όλους μας. ΥΓ 2 : οι πιθανότητες διαζυγίου στην εποχή μας είναι δραματικά μεγάλες. Ο επιτυχής χειρισμός διά της διαμεσολάβησης θα καταστήσει την δημιουργία οικογένειας μη απεχθή ή πάντως μη εξαιρετικά εκφοβιστική εξέλιξη στη ζωή των νέων. Είναι απαραίτητο να γράψω την "επάρατη" λέξη ? Ας την γράψω : ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ. Ίσως στο παρόν νομοσχέδιο να πρέπει να παρέμβει και ο Α/ΓΕΕΘΑ , σε λίγα χρόνια πως θα δύναται να κάνει επιστράτευση ειλικρινά δεν μπορώ να το φανταστώ. Εύχομαι Καλή Σαρακοστή.