Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΆρθρο 10 Πράξεις από τον ένα γονέα – Τροποποίηση άρθρου 1516 ΑΚΣχόλιο του χρήστη ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ | 20 Μαρτίου 2021, 20:29
Υπουργείο Δικαιοσύνης Μεσογείων 96, Τ.Κ. 11527 Τηλ: 213-1307000 email Υπευθύνου Προστασίας Δεδομένων (DPO): dpo@justice.gov.gr Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Δυστυχώς, με τη φράση «συνήθεις πράξεις επιμέλειας», μέχρι σήμερα εννοούνται σχεδόν τα πάντα εκτός από την πραγματοποίηση χειρουργικής επεμβάσεως ή τη διαχείριση της περιουσίας του τέκνου. Με το προτεινόμενο Άρθρο, επιβεβαιώνεται η απόλυτη εξουσία του γονέα με τον οποίον θα διαμένει κυρίως το παιδί, να εγγράφει το παιδί στο σχολείο και σε δραστηριότητες της αποκλειστικής του επιλογής, να επιλέγει μόνος του γιατρό που να αποδέχεται τις δικές του υποδείξεις κλπ. Ακόμη και μη συνήθεις πράξεις επιμέλειας, μπορεί για το συγκεκριμένο παιδί να έχουν ήδη καταστεί συνήθεις, όπως η υποβολή αιτήματος στο ΚΕΣΥ για ψυχο-εκπαιδευτική αξιολόγηση που γίνεται κάθε χρόνο. Στο παράδειγμα αυτό μάλιστα, η αποδοχή ή όχι της προτεινόμενης εκπαιδευτικής παρέμβασης από τους γονείς, που καθορίζει το είδος σχολικής φοίτησης για το επόμενο έτος, θα μπορεί κυρίως βάσει της περ. 2 -περί δήλωσης βούλησης- της πρώτης παραγράφου του προτεινόμενου άρθρου, να γίνεται από όποιον γονέα ...προλάβει να πάει πρώτος στο ΚΕΣΥ και να δηλώσει πως τη δέχεται ή δεν τη δέχεται τη γνωμάτευση. Δημιουργείται πρόσφορο έδαφος ακόμη και για αποξενωτικές συμπεριφορές του ενός γονέα εναντίον του άλλου. Αυτό θα μπορούσε τουλάχιστον να βελτιωθεί πχ με περιορισμό των έως τώρα «συνήθων πράξεων επιμέλειας» στην πραγματικά καθημερινή φροντίδα του παιδιού. Οπωσδήποτε η λήψη της βούλησης του τέκνου δεν μπορεί να γίνεται από τον έναν γονέα μονάχα, αφού η γονική ισότητα απαιτεί τουλάχιστον συναπόφαση στα σοβαρά θέματα, όπως υγείας και εκπαίδευσης.