• Σχόλιο του χρήστη 'Ηλίας Παρασκευόπουλος' | 22 Μαρτίου 2021, 12:37

    Η ενεργή συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή του τέκνου προ της λύση του έγγαμου βίου αποτελεί κοινό τόπο ότι είναι προς το συμφέρον του. Στην περίπτωση της λύσης όχι μόνο δεν αποδεικνύεται ότι ο υποβιβασμός του ρόλου ενός από τους δύο γονείς συντελεί σε καλύτερα ψυχοσωματικά αποτελέσματα, αλλά -αντίθετα- η κυρίαρχη επιστημονική βιβλιογραφία έχει πειστεί πως δημιουργεί περαιτέρω προβλήματα στο ευαίσθητο πλέον νέο περιβάλλον εντός του οποίου το τέκνο καλείται να υπάρξει. Σκοπός, λοιπόν, του τελικού Νόμου οφείλει να είναι η κατά τον δυνατόν μεγαλύτερη εξομοίωση του πρότερου περιβάλλοντος του τέκνου. Ο ίσος χρόνος επαφής με τους δύο γονείς αποτελεί το σημαντικότερο εργαλείο σταθεροποίησης στην κατακερματισμένη νέα υλική πραγματικότητα και λειτουργεί ως σύνδεσμος ανακούφισης με το συγκριτικά αυξημένο αίσθημα ασφάλειας που το τέκνο βίωνε στην πυρηνική μορφή της οικογένειάς του, πριν αυτή, δηλαδή, αλλάξει μορφή. Η γονεϊκή ευθύνη, που αναλύεται σε υποχρεώσεις και δικαιώματα, πρέπει επί της αρχής να επιμερίζεται ισότροπα στην περίπτωση που και τα δύο μέρη επιθυμούν να αναλάβουν το ήμισυ αυτής της ευθύνης.