Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΕΚΜΗΡΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ Άρθρο 13 Δικαίωμα επικοινωνίας – Αντικατάσταση άρθρου 1520 ΑΚΣχόλιο του χρήστη Ευδοκία Πράσσα | 22 Μαρτίου 2021, 21:22
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ευδοκία Πράσσα' | 22 Μαρτίου 2021, 21:22

    Παραθέτω αυτούσιο το κείμενο της Ειρήνης Γεώργη που με καλύπτει εντελώς. Άκουσα για το Νομοσχέδιο για την Υποχρεωτική Συνεπιμέλεια, τον Οκτώβριο του 2020. Το άκουσα γιατί μου έστειλε μια κοπέλα μήνυμα εδώ, αλλά ήθελε πάρα πολύ διάβασμα, και δεν είχα τη δύναμη να ασχοληθώ. Από τότε το αναβάλλω, παρόλο που από μέσα μου νιώθω ένοχη, αλλά πλέον δεν πάει άλλο, ήρθε η στιγμή να πω κάτι κι εγώ. Μήνες τώρα ακούω, διαβάζω, αλλά σποραδικά, είναι δύσκολο να καταλάβεις τι ισχύει και τι όχι, το θέμα είναι πολύπλοκο, και φαίνεται να υπάρχουν συμφέροντα που πιέζουν την κατάσταση υπόγεια, αόρατα, ύπουλα αλλά καταλυτικά. Τις προάλλες που έγραφα για τις αμβλώσεις και το σάπιο «δικαίωμα του παιδιού στη ζωή από τη στιγμή της σύλληψης», ένας άντρας σχολίασε ότι οκ, καταλάβαμε, για τη γέννηση δεν θέλετε να έχουμε λόγο, για την ανατροφή επιτρέπεται να έχουμε; Και άλλος ένας στο ίδιο ποστ ζήτησε τη γνώμη μου για το νομοσχέδιο. Και είπα μόνο ότι όλοι οι άνθρωποι που εκτιμώ, είναι κατά. Αλλά χμμμ… σκέφτηκα, κοίτα πώς μαζεύονται γύρω απ’ αυτά τα δύο ζητήματα, το δικαίωμα των γυναικών να ορίζουν το σώμα τους και τη συνεπιμέλεια, τα κλιμάκια τα ακροδεξιά. Ενδιαφέρουσα σκέψη, βάλ’ την στην άκρη για μετά. Και να προειδοποιήσω, όσα κι αν έχω διαβάσει αυτές τις μέρες, δεν είναι αρκετά, αλλά αυτά που έχω καταλάβει θα προσπαθήσω να τα πω με ερωταπαντήσεις, όσο μπορώ πιο επεξηγηματικά: 1. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η κοινή επιμέλεια είναι ιδανική. Κανείς. Αλλά είναι ιδανική, όταν είναι συναινετική. Το πρόβλημα δεν είναι η συνεπιμέλεια. Το πρόβλημα είναι το να είναι υποχρεωτική. Αλλά γιατί; Γιατί δεν μπορεί να αποφασίζει ο νόμος με οριζόντιο τρόπο ότι το ίδιο θα γίνεται με κάθε ζευγάρι που χωρίζει ενώ έχει παιδί, ανεξαρτήτως του τι συμβαίνει μέσα στην κάθε οικογένεια, του τι είδους γονιός είναι ο κάθε γονιός, και σε τι συνθήκες ζωής θα υποβάλλεται το κάθε παιδί. Το δικαστήριο πρέπει να αποφασίζει κατά περίπτωση και το νομοσχέδιο το φέρνει προ τετελεσμένου γεγονότος, στερώντας του την ισχύ. 2. Το νομοσχέδιο μιλάει για εναλλασσόμενη κατοικία και ίσο μοίρασμα του χρόνου του παιδιού σε κάθε γονιό, (ο οποίος χρόνος μετά κατέβηκε στο ένα τρίτο αντί για το μισό). Δηλαδή το παιδί να μένει μισό καιρό στο ένα σπίτι, και μισό καιρό στο άλλο. Κατανοητό. Και είναι κακό να ζητάει ένας πατέρας να βλέπει το παιδί του; Όχι. Ο πατέρας πρέπει να μπορεί να βλέπει το παιδί του, να περνάει χρόνο μαζί του και να έχει λόγο στις σημαντικές αποφάσεις της ζωής του, εκτός κι αν συντρέχουν άλλοι λόγοι ακαταλληλότητας, πιο σοβαροί. 3. Είναι κακό να μένει το παιδί μισό χρόνο σε ένα σπίτι και μισό στο άλλο; Όχι απαραίτητα. Αλλά είναι χαζό να περιμένεις ότι μπορεί ρεαλιστικά να συμβεί, εκτός κι αν και γονείς και πεθερικά μένουν στην ίδια γειτονιά, ιδανικά στην Εκάλη, με σοφέρ και νταντά. 4. Είναι κακό να θέλει ένας πατέρας να μένει με το παιδί του; Όχι. Αλλά: Α) Είναι κακό να μένει το παιδί με έναν πατέρα που δεν ενδιαφέρεται να είναι πατέρας, αλλά απλώς δεν θέλει να πληρώνει διατροφή. Β) Είναι κακό μια μητέρα να μην μπορεί να αναζητήσει ποτέ δουλειά εκτός της πόλης που μένει ο πατέρας, γιατί θα χάσει το παιδί. Γ) Είναι κακό να μένει το παιδί με έναν πατέρα που μπορεί να είναι απών, να το βάζει σε κίνδυνο ή να το κακοποιεί. Δ) Είναι κακό μια κακοποιημένη γυναίκα να είναι υποχρεωμένη να βρίσκεται σε συνεχή επαφή με τον κακοποιητή της, γιατί αλλιώς θα χάσει το παιδί. Ε) Είναι κακό να μπορεί ο άντρας και πάλι να έχει πλήρη έλεγχο της γυναίκας, ακόμα κι αφού εκείνη χωρίσει, εργαλειοποιώντας το παιδί. 5. Είναι κακό να παίρνει πάντα την επιμέλεια η μητέρα και ποτέ ο πατέρας; Ναι. Την επιμέλεια πρέπει να την παίρνει ο καταλληλότερος γονιός, και απλώς η κοινωνία ακόμα θεωρεί τη γυναίκα εξ ορισμού καταλληλότερη για τη δουλειά αυτή. Ο φεμινισμός είναι που αρνείται ότι αυτό είναι θέσφατο, και τολμάει να το αμφισβητεί. 6. Είναι κακό να κοιτάμε και τα δικαιώματα του πατέρα; Όχι. Είναι κακό να βάζουμε τα δικαιώματα του πατέρα πάνω από την ασφάλεια της μητέρας και το συμφέρον του παιδιού. 7. (Μπόνους). Ναι αλλά για το τρομερό μας επιχείρημα, το Σύνδρομο Γονεϊκής Αποξένωσης, γιατί δε λέτε; Το Σύνδρομο Γονεϊκής Αποξένωσης έχει την ίδια επιστημονική εγκυρότητα με το ότι τα εμβόλια προκαλούν αυτισμό. 8. Τι μπορεί να καταλάβει κανείς τελικά; Η υποχρεωτική συνεπιμέλεια έχει ένα προσωπείο ισότητας φύλων και προοδευτισμού, ενώ στην πραγματικότητα είναι τρόπος ελέγχου και χειρισμού των γυναικών και ύπουλο όργανο του συντηρητισμού. Δεν έχει να κάνει με καλούς μπαμπάδες που ανήκουν στη νέα εποχή και είναι στοργικοί και τρυφεροί, έχει να κάνει με επιστροφή σε μια εποχή που οι γυναίκες που ζούσαν σε κακοποιητικά περιβάλλοντα, δεν τολμούσαν να ζητήσουν διαζύγιο μην τυχόν και δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα ή χάσουν το ίδιο τους το παιδί. 9. Είναι η υποχρεωτική συνεπιμέλεια καταδικαστέα γενικά; Όχι. Δεν είναι ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι θεμιτή, θεωρητικά. Θα μπορούσε. Αλλά μόνο σε μια κοινωνία όπου ήδη υπάρχει ισότητα, όπου οι μισθοί μεταξύ των δύο φύλων και οι θέσεις εξουσίας έχουν εξισωθεί, όπου τα ποσοστά γυναικείας ανεργίας έχουν μειωθεί, όπου οι γυναικοκτονίες έχουν εξαλειφθεί, όπου η ενδοοικογενειακή βία έχει ελαχιστοποιηθεί, και με ένα δίκτυο Πρόνοιας και κοινωνικών υπηρεσιών, τόσο άμεσο, αποτελεσματικό και ευρύ, που στην ελληνική πραγματικότητα του σήμερα, ούτε μπορεί κανείς μας να διανοηθεί. Αυτό το νομοσχέδιο δεν πρέπει να ψηφιστεί.