Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΣ Άρθρο 1 ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Χ. ΒΑΣΙΛΑΚΑΚΗΣ | 23 Μαρτίου 2021, 09:25
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Χ. ΒΑΣΙΛΑΚΑΚΗΣ' | 23 Μαρτίου 2021, 09:25

    Το πραγματικό συμφέρον του τέκνου, επιβάλλει την ισόχρονη παρουσία των γονέων στη ζωή του, την κοινή γονική μέριμνα/επιμελεια. Όλοι οι επιστημονικοί φορείς έχουν ταχθεί υπέρ της κοινής γονικής μέριμνας/επιμέλειας. Ο κάθε γονέας να φροντίζει τις ανάγκες των παιδιών, κατά το χρόνο που τα έχει στην επιμέλεια του. Η συνεχόμενη καθημερινή συνεργασία των δύο γονέων είναι προς το απόλυτο όφελος των παιδιών. (π.χ. ένας γονέας ίσως να μπορεί να παραλαμβάνει κάθε μεσημέρι τα παιδιά απο το σχολείο και να φροντίζει την σίτιση τους, έως ότου ο άλλος γονέας αποχωρήσει από την εργασία του ή να αναλάβει την μεταφορά των παιδιών σε εξωσχολικές δραστηριότητες ή να αναλάβει να βοηθά στην μελέτη πχ το ένα από τα δύο παιδιά σε καθημερινή βάση). Τα έξοδα των παιδιών, (διατροφή, εκπαίδευση, ένδυση, υπόδηση και αλλά) να καταβάλλονται κατ'ισομοιρία από τους γονείς. Οι γονείς να έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις, έτσι ο ένας γονέας δεν θα δύναται να εκμεταλλευτεί τον άλλον γονέα. Σε περίπτωση ανεργίας / οικονομικής αδυναμίας (και όχι αεργίας) του ενός γονέα, να καλύπτονται (εφόσον είναι δυνατό) τα έξοδα των παιδιών κατά μεγαλύτερο ποσοστό ή ολικό ποσοστό από τον άλλο γονέα. Το συμφέρον των παιδιών επιτάσσει να πάψει η άδικη αντιμετώπιση του ενός γονέα (συνήθως του πατέρα) από τους δικαστικούς λειτουργούς και η εκμετάλλευση της όλης κατάστασης από τον άλλο γονέα (συνήθως της μητέρας). Με τον τρόπο αυτό θα πάψει η εργαλείοποίηση των τέκνων από τη μητέρα, η ηθελημένη από αυτήν συκοφάντηση και αποξένωση των παιδιών από τον πατέρα και η άρνηση καταβολής διατροφής (όταν υπάρχει αποδεδειγμένα δυνατότητα καταβολής της) από τον πατέρα, ως αντίδραση στη απομάκρυνση των τέκνων και κάκιστη συμπεριφορά της μητέρας προς τον πατέρα. Η σχετική συναίνεση των μητέρων, για ίσο χρόνο του τέκνου με τους γονείς του , ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ (και αν υφίσταται αρχικά, σύντομα παύει να συμβαίνει αυτό) σε συντριπτικό ποσοστό άνω του 90% των περιπτώσεων, καθώς: 1. το οικονομικό όφελος των μητέρων (διατροφή και επιδόματα), 2. η ανάγκη τους να κάνουν κακό στον πατέρα (ασχέτως αν με αυτή τη συμπεριφορά τους, βλάπτουν πρωτίστως τα παιδια) και 3. η γνώση πως το αποτέλεσμα της δικαστικής διαμάχης, συνήθως θα είναι υπερ τους, καταστρέφει την ομαλή μετάβαση των γονέων και του τέκνου, σε μια νέα ζωή συνεργασίας των γονέων, για το όφελος των παιδιών. Σε περίπτωση δε που κριθεί ότι ένας γονέας είναι βίαιος/ακατάλληλος να ασκεί επιμέλεια/γονική μέριμνα ή αν ένας γονέας δεν επιθυμεί την άσκηση της ή αν οι γονείς κατοικούν σε διαφορετικά γεωγραφικά διαμερίσματα, τότε τα παραπάνω δεν είναι δυνατό να ισχύσουν και κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, η οποία θα κρίνεται από τον αρμόδιο δικαστικό λειτουργό. Αν υφίσταται αυτή η ισότητα εξαρχής, οι μητέρες θα είναι πιο δεκτικές στις προσπάθειες για την επίτευξη συμφωνίας, μακριά απο επίπονες ( ψυχολογικά και οικονομικά) δικαστικές διαμάχες. Έτσι θα εκλείψουν και οι με δόλο προσπάθειες των μητέρων, για πρόκληση εντάσεων ανάμεσα στους γονείς, που δρουν αργότερα ως επιχείρημα τους στις δικαστικές διαμάχες, κατά της ισόχρονης παρουσίας των δύο γονέων στη ζωή του τέκνου.