• Σχόλιο του χρήστη 'Βολονάκης Άγγελος' | 23 Μαρτίου 2021, 10:19

    Είμαι παππούς, έχω τρία παιδία και πέντε εγγόνια. Είμαι από τους τυχερούς γονείς που δεν βίωσαν το διαζύγιο των παιδιών του. Δυστυχώς όμως βίωσα εξ αρχής τη διαδικασία διαζυγίου του ανιψιού μου. Μια βαριά διαδικασία εφόσον εμπλέκεται ένα παιδί. Το παιδί του ανιψιού μου, δύο φορές ανίψι μου λοιπόν, δυστυχώς για το ίδιο έχει στερηθεί ένα θαυμάσιο και αφοσιωμένο πατέρα. Έναν πατέρα που αξιοποιεί κάθε δευτερόλεπτο επικοινωνίας που του έχει δοθεί από τα ελληνικά δικαστήρια. Το δις ανίψι μου λοιπόν το έχω δει ελάχιστες φορές. Το έχω δει ελάχιστες φορές γιατί ο ανιψιός μου μετά από δύο έτη συνεχών δικαστικών αγώνων έχει καταφέρει να έχει συνολικά 30 ώρες επικοινωνία (χωρίς διανυκτερεύσεις) ανά μήνα και κάποιες ημέρες των εορτών και των καλοκαιρινών διακοπών, συνολικά 20 ημέρες. Έρχεται λοιπόν αυτό το νομοσχέδιο να αποκαταστήσει αυτή την αδικία που βιώνει το δις ανίψι μου, εξασφαλίζοντας τουλάχιστον 1/3 του χρόνου του με τον μπαμπά του. Ενώ λοιπόν φαίνεται να είναι μια καλή αρχή, διαβάζοντας το νομοσχέδιο προσεκτικότερα, συνειδητοποιεί ότι το πολυδιαφημιζόμενο 1/3 του χρόνου επικοινωνίας ακολουθεί μια σειρά εξαιρέσεων αυτού του κανόνα που το κάνει προφανές ότι ποτέ δεν πρόκειται να εφαρμοστεί. Είναι λυπηρό να γίνεται μια τέτοια αλλαγή που εν τέλη θα οδηγήσει στην ίδια πάγια νομολογιακή πρακτική. Κύριοι, ο νομοθέτης καλείται να διασφαλίσει το ελάχιστο χρόνο επικοινωνίας χωρίς εξαιρέσεις (πλην αυτών των αποδεδειγμένα κακοποιητικών ή ακατάλληλων γονέων). Τεκμήριο νόμου για την υγιή ψυχοσωματική ανάπτυξη των παιδιών θα πρέπει να είναι ο ίσος χρόνος ανατροφής (και όχι επικοινωνίας, ανάγοντας έτσι τον ένα γονέα επισκέπτη και αμέτοχο ανατροφής) και όχι κλασματικές διατυπώσεις χρόνων επικοινωνίας. Διορθώστε το νόμο για να έχει ουσία η γενναία αυτή προσπάθεια αποκατάστασης του δικαίου.