• Σχόλιο του χρήστη 'ΝΙΚΟΣ' | 23 Μαρτίου 2021, 12:19

    Καλημέρα σας. Περίμενα μετά από 40 χρόνια η αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου να ήταν περισσότερο προοδευτική. Το πρόβλημα δυστυχώς είναι η εξουσία που δίνει ο νόμος στον γονιό που έχει την επιμέλεια να κάνει ότι θέλει για το υποτιθέμενο συμφέρον του παιδιού. Δεν μπορώ να καταλάβω πως ένα παιδί που βλέπει καθημερινά και τους δύο γονείς του , ξαφνικά από την επόμενη μέρα του διαζυγίου να αναγκάζεται να αποχωρίζεται τον ένα. Γιατί ξαφνικά ο ένας γονέας να γίνεται μια απλά «φιλική συμμετοχή» στη ζωή του ίδιου του του παιδιού. Υπάρχουν εξαιρέσεις; Ναι. Ασφαλώς υπάρχουν και ο νόμος θα πρέπει να προβλέπει και λύσεις για αυτές. Η βασική αρχή του νόμου όμως, θα πρέπει να είναι η ισότητα μεταξύ των δύο γονέων γιατί το πραγματικό καλό του παιδιού είναι η αγάπη των γονιών του καθώς και η ενεργή συμμετοχή και των δύο γονιών του στη ζωή του. Το διαζύγιο είναι μεταξύ των γονιών και όχι μεταξύ των γονιών και του παιδιού. Συνεπιμέλεια λοιπόν (χωρίς αστερίσκους) ίσος χρόνος και εναλλασσόμενη κατοικία (εκεί που είναι εφικτό να γίνει) , καθώς και πρόβλεψη για άμεσα σοβαρές ποινές στους γονείς που αποδεδειγμένα ψευδώς κατηγορούν τον άλλο γονιό στην προσπάθειά τους να τον αποξενώσουν από το παιδί του. Απαραίτητη θεωρώ τη δημιουργία Οικογενειακών Δικαστηρίων, με εξειδικευμένους δικαστές και ειδικούς επιστήμονες ψυχικής υγείας καθώς και την όσο το δυνατόν επίσπευση έκδοσης των αποφάσεων. Υπάρχει ένα κείμενο του δικηγόρου Κώστα Μπέη από το 2008 που αφορά την αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου που νομίζω ότι θα έπρεπε να ληφθεί υπόψη στον συγκεκριμένο νόμο. http://www.kostasbeys.gr/articles.php?s=4&mid=1479&mnu=3&id=24655