Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΣ Άρθρο 1 ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Ιουστίνα | 23 Μαρτίου 2021, 20:05
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ιουστίνα' | 23 Μαρτίου 2021, 20:05

    Αξιότιμο κύριε υπουργέ!Τυχαίνει να είμαστε και συνάδελφοι! Η πρωτοβουλία σας για την αλλαγή του οικογενειακού δικαίου, κατόπιν πιέσεων κάποιον συλλόγων μπαμπάδων, μας βρίσκει αντίθετους (εμένα, τις αδερφές μου και τις κολλητές μου) για τους εξής λόγους! 1. Δεν είναι σωστό και ωφέλιμο για τα παιδιά, να ορίζει ο νομοθέτης την υποχρεωτική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ (ΚΟΙΝΗ ΓΟΝΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ ΟΠΩΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΤΩΡΑ), διότι η κάθε περίπτωση είναι ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΜΕΝΗ και διαφέρει ως προς την καταλληλότητα των δύο γονέων, την πραγματική δυνατότητα (τόπου και χρόνου) και των δύο γονέων για εξίσου ισότιμη συμμετοχή στην ανατροφή των παιδιών. 2. Ως έμπειρος ιατρός και πολιτικός γνωρίζεται ότι υπάρχει ένα ποσοστό γονέων με διαταραχές προσωπικότητας, με κακοποιητική συμπεριφορά (είτε σωματική, είτε λεκτική) και δεν θα πρέπει να υποχρεωθούν αυτά τα αθώα πλάσματα σε ένα επιβλαβές περιβάλλον με ολέθριες συνέπειες για την μελλοντική ψυχική τους υγεία, αφήνοντας ανεπανόρθωτα ψυχικά τραύματα. 3. Δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση ότι τα παιδιά χρειάζονται την παρουσία και των δύο γονέων για την ομαλή ψυχοσωματική ανάπτυξη τους, αλλά το συμφέρον τους προϋποθέτει δύο γονείς με καλές σχέσεις, αμοιβαίου σεβασμού, με κατανόηση, αγάπη και πραγματικό ενδιαφέρον για το τέκνο τους. Τέτοιοι ισορροπημένοι, ωφέλιμοι γονείς δεν χρειάζονται κανένα υποχρεωτικό νομοσχέδιο διότι τα θέματα επικοινωνίας τέκνου λύνονται συναινετικά. 4. Η παροχή της ΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ θα πρέπει να είναι στην κρίση των αρμοδίων υπηρεσιών (οικογενειακών δικαστών, παιδοψυχολόγων, κοινωνιολόγων), μίας εξειδικευμένης ομάδας που θα εξετάζει την κάθε περίπτωση ξεχωριστά, που θα λάβει υπόψιν την επιθυμία, την δυνατότητα και την καταλληλότητα των γονέων, την ηλικία και την επιθυμία των παιδιών στην ώριμη ηλικία. 5. Γνωρίζουμε από τα γεγονότα της ζωής, και από επίσημα στοιχεία ελληνικής αστυνομίας, και κοινωνικών υπηρεσιών, ότι υπάρχουν μητέρες που έχουν παρατήσει ή σκοτώσει τα παιδιά τους, υπάρχουν πατέρες κακοποιητικοί ως προς την σύζυγο ή τα παιδιά τους, αλκοολικοί, βιαστές των παιδιών, ναρκομανείς γονείς, συζηγοκτώνοι, αδιάφοροι πατεράδες ή μητέρες ως προς τα παιδιά του. Το νομοσχέδιο αυτό εκθέτει ΑΜΕΣΑ και ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ τα παιδιά αυτά σε ΕΠΙΚΊΝΔΥΝΟΥΣ γονείς, για μεγάλο χρονικό διάστημα ώστε να αποδειχθεί νομικά (και αν αποδειχθεί) η ακαταλληλότητα τους. 6. Δεν υπάρχει κανένα ψήφισμα της Ευρώπης που να υποχρεώνει την Ελλάδα να εφαρμόσει την ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ. Η κάθε χώρα έχει διαφορετικές υποδομές, και διαφορετική φιλοσοφία ζωής. 7. Ο ιερός και μοναδικός δεσμός ανάμεσα στη μητέρα και το παιδί πρέπει και οφείλει να είναι άρρηκτος και άριστος, γιατί από αυτόν εξαρτάται καθοριστικά η υγιής και ισορροπημένη ανάπτυξη του παιδιού, σε κάθε στάδιο και τομέα της ανάπτυξής του. (κος Φώτιος Μωρόγιαννης Ψυχίατρος και Διδάκτωρ Ιατρικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων). 8. Οι ανάγκες των παιδιών για καθημερινή προσωπική φροντίδα ενός σταθερού προσώπου, και η συναισθηματική προσκόλληση προς τον μητρικό πρόσωπο δεν είναι ίδιες στις βρεφικές και στις εφηβικές ηλικίες. Δεν νοείται σ'αυτές τις ηλικίες το νεογνό, το βρέφος, το προνήπιο και το νήπιο να δωθεί ισόχρονα και στους δύο γονείς. 9. Σύμφωνα με την κύρωση της Διεθνούς Σύμβασης για τα δικαιώματα τον παιδιού (Νόμος 2101/1992 : ΦΕΚ 192/Α/2-12-1992) Άρθρο 3: Σε όλες τις αποφάσεις που αφορούν τα παιδιά, είτε αυτές λαμβάνονται από δημόσιους ή ιδιωτικούς οργανισμούς κοινωνικής προστασίας, είτε από τα δικαστήρια, τις διοικητικές αρχές ή από τα νομοθετικά όργανα, πρέπει να λαμβάνεται πρωτίστως υπόψη το συμφέρον του παιδιού. • Στο πλαίσιο του δικαίου της ΕΕ, το Άρθρο 24 παράγραφος 3 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ αναγνωρίζει ρητά ότι κάθε παιδί έχει δικαίωμα να διατηρεί επαφές με τους δύο γονείς του. Η διατύπωση της διάταξης διασαφηνίζει το περιεχόμενο του δικαιώματος και ιδίως την έννοια των επαφών, οι οποίες: πρέπει να είναι τακτικές, να επιτρέπουν την ανάπτυξη προσωπικών σχέσεων και να έχουν τη μορφή απ’ ευθείας επαφών. Τίθεται ωστόσο ένας περιορισμός: το δικαίωμα του παιδιού να διατηρεί επαφές με τους γονείς του περιορίζεται ρητά από το συμφέρον του. Η υποχρεωτική συνεπιμέλεια έρχεται σε σύγκρουση με την Σύμβαση της Κων/λης όπου ξεκάθαρα δεν επιτρέπει την επικοινωνία του τέκνου με τον γονέα που δρά κακοποιητικά είτε άμεσα είτε έμμεσα προς αυτό κάνοντας το θεατή κακοποιητικών συμπεριφορών, όπως επίσης επιβάλλει να λαμβάνεται υπόψη σε θέματα επικοινωνίας γονικής μέριμνας και επιμέλειας. 10. Έρευνες ειδικών και η ελληνική δικαστική εμπειρία δείχνουν, ότι η ομαλή σωματική και ψυχο-κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού απαιτεί σταθερό περιβάλλον και σταθερές συνθήκες ζωής. Ιδιαίτερα βλαπτική είναι η εναλλαγή διαμονής για πολύ μικρά παιδιά που χρειάζονται τη φροντίδα ενός σταθερού προσώπου. ΄Ερευνες που δείχνουν θετικές συνέπειες της συνεπιμέλειας αφορούν γονείς που την επέλεξαν. Αν επιβάλλεται σε αντιδικούντες γονείς, δεν εξυπηρετεί το συμφέρον του παιδιού. Τουναντίον, το βλάπτει. Συμπερασματικά ελπίζω να ευαισθητοποιηθείται και να σκεφτείτε καθαρά ότι το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ των παιδιών είναι αυτό που επιλέγει ο εξειδικευμένος και ο αρμόδιος φορέας για την κάθε περίπτωση, όπου θα ληφθεί υπόψιν και θα εξεταστεί λεπτομερώς η ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ της κάθε περίπτωσης ξεχωριστά όταν οι γονείς δεν κατάφεραν να το ρυθμίσουν συναινετικά!