Αρχική Ρατσισμός και ξενοφοβίαΆρθρο 2 Έννοια όρωνΣχόλιο του χρήστη Βασίλης Σωτηρόπουλος | 26 Φεβρουαρίου 2011, 11:17
  • Σχόλιο του χρήστη 'Βασίλης Σωτηρόπουλος' | 26 Φεβρουαρίου 2011, 11:17

    Το νομοσχέδιο χρησιμοποιεί αντί για την έννοια του "μίσους", την έννοια της "εχθροπάθειας", την οποία αποδίδει και με νομοθετικό ορισμό στο άρθρο 2 (άρα δεσμευτικά για τον δικαστή) ως καλλιέργεια ή εξωτερίκευση αισθημάτων μίσους ή αντιπαλότητας. Η έννοια της "εχθροπάθειας", η οποία ακούγεται περισσότερο ως ιατρικός παρά ως νομικός όρος, έχει προτιμηθεί αντί για το απλό "μίσος", διότι, κατά την Αιτιολογική Έκθεση απαντάται ήδη στον ελληνικό ποινικό κώδικα κι έχει "τύχει ιδιαίτερης θεωρητικής επεξεργασίας και νομολογιακής ερμηνείας". Ψάχνοντας στον ποινικό κώδικα, ο όρος βρίσκεται μόνο σε ένα σημείο, στο άρθρο 196 ΠΚ (κατάχρηση εκκλησιαστικού αξιώματος), στο οποίο αναφέρεται ότι "ο θρησκευτικός λειτουργός που κατά την ενάσκηση των έργων του ή δημόσια και με την ιδιότητά του προκαλεί ή διεγείρει τους πολίτες σε εχθροπάθεια κατά της πολιτειακής εξουσίας ή άλλων πολιτών τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών". Ομολογώ ότι αγνοώ την "ιδιαίτερη νομολογιακή ερμηνεία" που έχει τύχει ο όρος, αφού βρήκα μόνο μία απόφαση δικαστηρίου που ασχολείται με την κατ΄ άρθρο 196 ΠΚ "εχθροπάθεια" (Άρειος Πάγος 1997). Βρήκα όμως και την απόφαση 2690/2008 ΣτΕ του 2008 (και την αντίστοιχη παραπεμπτική του 2006), η οποία αφορά μια πειθαρχική κύρωση που επιβλήθηκε σε μέλος του πυροσβεστικού σώματος, το οποίο με τις πράξεις του (σχετικές με ναρκωτικά) κατηγορήθηκε ότι προκάλεσε εχθροπάθεια κατά του πυροσβεστικού σώματος. Ωστόσο, το κείμενο του ευρωπαϊκού δικαίου που πρέπει να ενσωματωθεί στο εθνικό μιλάει καθαρά και ξάστερα για "μίσος". Δεν υπάρχει λόγος να αναζητούμε πιο περίτεχνους όρους που θα δυσχεράνουν την αποστολή της Δικαιοσύνης σε έναν τόσο ευαίσθητο τομέα όπως η καταπολέμηση διακρίσεων. Οπότε, για λόγους ασφάλεια δικαίου και συμφωνίας με το ευρωπαϊκό δίκαιο, η "εχθροπάθεια" πρέπει να αντικατασταθεί με την αναφορά σε μίσος.