Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΣ Άρθρο 1 ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Δ.Α. | 25 Μαρτίου 2021, 18:47
  • Σχόλιο του χρήστη 'Δ.Α.' | 25 Μαρτίου 2021, 18:47

    Το παρόν σχέδιο νόμου προωθεί ρυθμίσεις οι οποίες έρχονται να διαταράξουν και μάλιστα άρδην την καθεστηκυία τάξη στα ζητήματα οικογενειακού δικαίου, ενός τομέα δικαίου ιδιαίτερα ευαίσθητου και κρίσιμου. Μία πρώτη γενική παρατήρηση είναι ότι δεν έχει αιτιολογηθεί επαρκώς από τους νομικούς κύκλους του Υπουργείου Δικαιοσύνης η αφορμή για την επιλογή του συγκεκριμένου χρονικού σημείου επεξεργασίας των εν λόγω διατάξεων καθώς και τους λόγους πίσω από την επιλογή προώθησης των συγκεκριμένων ρυθμίσεων. Επιπλέον, καλό θα ήταν να επισημανθούν στην πρώτη ευκαιρία ποιές ομάδες συμφερόντων έχουν κληθεί να συμμετάσχουν και να διατυπώσουν άποψη σε σχέση με τις προωθούμενες διατάξεις προκειμένου να διαπιστωθεί εάν έχουν εκπροσωπηθεί ισάξια ομάδες και των δύο φύλων. Οι εν λόγω ρυθμίσεις ευνοούν ξεκάθαρα τις ομάδες συμφερόντων των πατέρων με αποτέλεσμα να υφίσταται προβληματισμός για τους λόγους μίας τόσο μεροληπτικής και εχθρικής στάσης απέναντι στις μητέρες. Υφίστανται έρευνες ή στατιστικά δεδομένα ή δικαστικές αποφάσεις που να αποδεικνύουν την ακαταλληλότητα ή την ανικανότητα των μητέρων; Οι υπέρμαχοι των διατάξεων θα μπορούσαν να τις θέσουν δημόσια υπόψη και προς συζήτηση. Τα μοναδικά στοιχεία τα οποία έχουν παρατεθεί και φυσικά δεν είναι επαρκή είναι τα αποτελέσματα κάποιων ερευνών αναφορικά με τη σχέση τέκνων και πατέρων. Υφίστανται αμέτρητες έρευνες οι οποίες τεκμηριώνουν επιστημονικά την ανωτερότητα των γυναικών στην ανατροφή των τέκνων και τον άρρηκτο δεσμό μητέρας-παιδιού. Δυστυχώς ουδεμία αναφορά έγινε σε αυτές. Ενδεικτικά: "Η σχέση μητέρας-βρέφους τα πρώτα χρόνια θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική, διότι έχει βρεθεί να επηρεάζει όλες τις μελλοντικές σχέσεις που θα δημιουργήσει το άτομο. Η θεωρία αυτή έγινε γνωστή από το έργο του John Bowlby ο οποίος αναγνώρισε πως η ποιότητα της προσκόλλησης με το πρόσωπο φροντίδας στη βρεφική ηλικία, καθορίζει την ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου καθώς και τις μετέπειτα κοινωνικές του σχέσεις", "Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Journal of Neuroscience, η σχέσης μητέρας- κόρης είναι πιο δυνατή από κάθε άλλη σχέση γονιού-παιδιού. Ξέρουμε ότι είναι πολύ πιθανό σε αυτό το σημείο οι μπαμπάδες με κόρες και οι μαμάδες με γιους να εκφράσουν τις αντιρρήσεις τους, όμως η επιστήμη μιλάει πάντα με αποδείξεις (Female-Specific Intergenerational Transmission Patterns of the Human Corticolimbic Circuitry)". Το γεγονός λοιπόν ότι εισακούγεται η ομάδα συμφερόντων υπέρ των πατέρων και οι προωθούμενες ρυθμίσεις ερείδονται αποκλειστικά και μόνο σε συγκεκριμένης κατεύθυνσης έρευνες αποδεικνύει μία μονομερή και διόλου δημοκρατική τάση και προτίμηση με γνώμονα την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων, γεγονός το οποίο σε συγκερασμό με την ελλιπή έως και μηδαμινή συμμετοχή των γυναικείων οργανώσεων στη σχετική διαδικασία καθιστά τις διατάξεις κατ' αρχήν προβληματικές, μεροληπτικές και ολότελα αυθαίρετες. Ως προς τις διατάξεις αυτές καθ' αυτές. Το πρώτο προβληματικό σημείο εντοπίζεται στη θέσπιση της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας, χωρίς επαρκείς προϋποθέσεις. Οι διαπρεπείς νομικοί του Υπουργείου Δικαιοσύνης θα πρέπει να αντιληφθούν ότι τέτοιου είδους αυταρχικές ρυθμίσεις αναμένεται να επιφέρουν τεράστιες και μάλιστα αρνητικές επιπτώσεις πρωτίστως στην καθημερινότητα των παιδιών. Η συνεπιμέλεια θα μπορούσε ενδεχομένως να λειτουργήσει υπό πολύ αυστηρές προϋποθέσεις και ασφαλιστικές δικλείδες (επί παραδείγματι άριστη συνεννόηση γονέων, ίδιες συνθήκες διαβίωσης των γονέων, με την καθοδήγηση σε κάποιες περιπτώσεις από κάποιον ειδικό, με σύστημα βαθμολογίας, πιλοτική εφαρμογή). Το να επιβάλλεται με τέτοιο τρόπο μία τέτοια ρύθμιση η οποία δεν ταιριάζει σε καμία περίπτωση στη φιλοσοφία των διαζευγμένων ελληνικών ζευγαριών, μόνο οριστική ρήξη θα επιφέρει και τελικώς έντονη δικαστική συμφόρηση με συνακόλουθη έκδοση προβληματικών αποφάσεων και τελικούς αποδέκτες τα τέκνα σε κάθε περίπτωση. Ζήτημα εγείρεται και ως προς τον προτεινόμενο χρόνο της συνεπιμέλειας, το περιβόητο 1/3. Ποιού χρόνου; Του ελεύθερου των παιδιών; Σε 24ωρη βάση; Σε εβδομαδιαία, μηνιαία, ετήσια; Πέραν των ήδη υφιστάμενων ημερών και ωρών επικοινωνίας των τέκνων με τον πατέρα τους; Στη βάση ποιών κριτηρίων προωθείται το 1/3 και όχι το 1/5 ή εάν θέλουμε να παίζουμε με τα κλάσματα το 1/20; Εάν υφίστατο παλαιότερη αντίστοιχη ρύθμιση για το 1/3 του χρόνου για ποιό λόγο δεν είχε ενεργοποιηθεί ποτέ και ενεργοποιείται τώρα; Χρήζει διευκρίνισης πέραν των ανωτέρω, ποιά θα είναι η επικοινωνία που θα έχει το τέκνο με τη μητέρα του στο διάστημα του 1/3 που θα είναι με τον πατέρα του και με ποιόν τρόπο αυτή η επικοινωνία θα λαμβάνει χώρα. Στο διάστημα αυτό ποιός θα λαμβάνει τις αποφάσεις και ποιός θα είναι υπεύθυνος για την ομαλή διεξαγωγή της καθημερινότητας του τέκνου; Στην περίπτωση που ο πατέρας εργάζεται με ποιόν θα είναι το τέκνο και ποιός θα το φροντίζει; Στο διάστημα αυτό θα καταβάλλεται διατροφή; Και το βασικότερο ερώτημα όλων: ποιές ηλικίες θα καταλαμβάνει; Πρόκειται για κομβικής σημασίας ερώτημα καθώς είναι τελείως παράλογο να καταλαμβάνει και τις πλέον μικρές ηλικίες ή θηλάζοντα βρέφη. Τα τέκνα μικρότερης ηλικίας - έως και 6 ετών- αδυνατούν να αυτοεξυπηρετηθούν και να επικοινωνήσουν το οποιοδήποτε πρόβλημα υπάρχει ώστε να προστατευθούν αποτελεσματικά. Οι εξαίρετοι νομικοί του Υπουργείου Δικαιοσύνης για άλλη μία φορά έρχονται να επιβάλλουν μία κακοσχεδιασμένη και ελλειμματική ρύθμιση. Προβληματισμός επικρατεί παράλληλα από το νομικά προβληματικό άρθρο του νομοσχεδίου σύμφωνα με το οποίο προβλέπεται μεν κακή άσκηση μέριμνας και αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας με το παιδί, μόνο όμως στην περίπτωση που ο γονέας έχει καταδικαστεί για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής αμετάκλητα. Δεδομένου ότι αμετάκλητη θεωρείται μια καταδίκη όταν έχουν αποφανθεί σχετικά όλα τα δικαστήρια (πρωτοδικείο, εφετείο), συμπεριλαμβανομένου του Αρείου Πάγου, ο αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας του γονέα με το παιδί μπορεί να μην αποφασιστεί εγκαίρως αλλά έπειτα από χρόνια. Η εν λόγω διάταξη θα επιτρέψει σε γονείς με εγκληματική δράση να βρίσκονται κοντά στα θύματά τους με την επίκληση των συνεχιζόμενων ποινικών διαδικασιών. Σε κάθε περίπτωση, η συγκεκριμένη διάταξη συγκρούεται με τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για τη βία κατά των γυναικών και την ενδοοικογενειακή βία, η οποία απαγορεύει την επικοινωνία ενός παιδιού με γονέα ο οποίος δρα κακοποιητικά άμεσα ή έμμεσα προς αυτό, κάνοντάς το θεατή κακοποιητικών συμπεριφορών. Επιπλέον, είναι αντίθετη και με νόμο του ελληνικού κράτους σύμφωνα με τον οποίο η ενδοοικογενειακή βία δεν είναι ιδιωτική υπόθεση, αλλά σοβαρή κοινωνική παθογένεια, που παραβιάζει ατομικές ελευθερίες, κυρίως των γυναικών, οι οποίες και πλήττονται σε μεγάλο βαθμό από το φαινόμενο. Σημαντικά κενά παρατηρούνται τέλος και στη ρύθμιση του ουσιαστικού ζητήματος της αφαίρεσης γονικής μέριμνας, μέτρο που επιβάλλεται σε εξαιρετικές περιπτώσεις και μόνον εφόσον το δικαστήριο το θεωρήσει αναγκαίο. Παρά τη σοβαρότητα της συγκεκριμένης διάταξης, το υπουργείο Δικαιοσύνης δεν έχει φροντίσει να προτάξει και λόγους όπως η έκθεση του ανηλίκου σε κίνδυνο, οι κακές συνθήκες διαβίωσης, η παραμέληση της υγείας, η παρεμπόδιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, η εγκατάλειψη κ.ά. Αντιθέτως προτάσσονται μόνο λόγοι όπως η μη διευκόλυνση της επικοινωνίας, η προσπάθεια συναισθηματικής αποξένωσης του παιδιού από τον άλλον γονέα ή από τους παππούδες, η μη καταβολή διατροφής και η μη χρήση του δικαιώματος επικοινωνίας. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ακόμα και με την εισαγωγή του θεσμού της διαμεσολάβησης. η δικαστική συμφόρηση και οι σχετικές χρονικές καθυστερήσεις θα είναι τεράστιες, ενώ το οικονομικό σκέλος καθιστά έως και απαγορευτική τη δικαστική οδό. Μητέρες άνεργες, στις οποίες δεν καταβάλλεται διατροφή και πασχίζουν καθημερινά να ζήσουν τα παιδιά τους πώς προβλέπει αυτό το λαμπρό νομοσχέδιο να διεκδικήσουν το δίκιο τους; Ο γενικός απόηχος που αφήνουν οι προωθούμενες ρυθμίσεις διαβάζοντας τις κάποιος είναι η απόλυτη και μοναδική προτεραιότητα στους πατέρες, η παντελής απουσία της αναφοράς στο καλό και συμφέρον των τέκνων και η πρωτοφανής και αυταρχική παραγκώνιση των μητέρων. Αποσπασματικές ρυθμίσεις, πρωτοφανής καταπάτηση δικαιωμάτων, εξόφθαλμη ικανοποίηση συγκεκριμένων συμφερόντων μα πάνω απ' όλα πλήρης κι άδικη εργαλειοποίηση των τέκνων. Αξιότιμε κ. Υπουργέ, δεν υπάρχουν μόνο οι ενεργοί μπαμπάδες στη διαδικασία, υπάρχουν και τα ενεργά παιδιά μας και οι ενεργές και υπερήφανες για τα παιδιά μας μαμάδες. Όσο και να πιστεύετε ότι τα παιδιά μας μειονεκτούν σε σχέση με τα υπόλοιπα, χαίρομαι αφάνταστα που η πραγματικότητά μας σας διαψεύδει πανηγυρικά. Αποσύρετε το κατάπτυστο νομοσχέδιο σας άμεσα.