• Σχόλιο του χρήστη 'Δημος Καραογλου' | 25 Μαρτίου 2021, 20:09

    Στο αρθρο αυτό δημιουργήται συγχηση με την φράση «Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας... Η λέξη «επικοινωνίας» δεν έχει νόημα, δημιουργεί σύγχυση μετά τη λέξη «συνολικού χρονου» και πρέπει να απαλειφθεί άμεσα.Πιθανον να είναι λαθος διατυπωση καθώς στην εκθεση το εννοεί αλλιώς ο νομοθέτης. Η επικοινωνία του γονέα με το τέκνο, σε περίπτωση που δεν υπάρχει εναλλασσόμενη κατοικία πρεπει να προβλέπεται στο ½ και τουλάχιστον 1/3 του χρονου και όχι λιγότερο από αυτό. Η καθιέρωση του μαχητού τεκμηρίου δεν είναι αρκετή, πρέπει να γίνει ρητή αναφορά σε υποχρεωτικό ποσοστό τουλάχιστον 1/3. Με τη συγκεκριμενοποιηση του ανυσματος απο 1/2 εως 1/3 απο τον νομοθετη τονιζεται ο κανονας της κοινης επιμέλειας, χωρις να αποκλειονται φυσικά λιγοτερος ή μεγαλυτερος χρονος αλλά ως εξαιρεσεις αναλογα με την περιπτωση. Ο λιγοτερο του 1/3 χρονος όμως δεν ευνοεί για να χτιστεί σχεση γονέα-τέκνου. ΠΡΟΤΕΙΝΩ : Το άρθρο 1520 να τεθεί ως εξής: 1.«Σε περίπτωση που το τέκνο διαμένει αποκλειστικά με έναν από τους γονείς, ο άλλος έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της επικοινωνίας με το τέκνο η οποία ρυθμίζεται με συμφωνία των γονέων, άλλως αποφασίζει το δικαστήριο, αφού προηγηθεί υποχρεωτικά δικαστική μεσολάβηση ή διαμεσολάβηση. Στην επικοινωνία περιλαμβάνεται τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο είναι τουλάχιστον το 1/3 του συνολικού χρόνου του ανηλίκου, δύναται όμως να αυξηθεί εως το ½ του συνολικού χρόνου, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία κατά του τέκνου ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής. 2. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τους ανώτερους ανιόντες και τους αδελφούς του, εκτός αν συντρέχει σπουδαίος λόγος. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τρίτους που έχουν αναπτύξει μαζί του κοινωνικοσυναισθηματική σχέση οικογενειακής φύσης, εφόσον με την επικοινωνία εξυπηρετείται το συμφέρον του τέκνου. 3. Τα σχετικά με την επικοινωνία καθορίζονται ειδικότερα είτε με έγγραφη συμφωνία των γονέων είτε από το δικαστήριο. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζεται και η διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 1511. Οι περιπτώσεις που αφορούν την καθε μορφής και πηγής- ορατής και αορατης- βιας κατα του παιδιού ή μελών της οικογενειας χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Οι περιπτωσεις με ψευδείς κατηγορίες αλλά και οι περιπτωσεις πραγματικης ενδοοικογενιακής βίας είναι αιτίες που θα πρεπει να αξιολογουνται ανάλογα και να εχουν την βαρυτητα που αρμόζει στην καθε περιπτωση ξεχωριστά. Η μάστιγα των ψευδών κατηγοριών που μετα απο χρονια αποδυκνυονται ψευδείς με αποτελεσμα να εχει χαθεί ο χρόνος για το παιδί είναι επίσης φαινόμενο υπαρκτό που πρέπει να αντιμωπιστεί. Η λέξη αμετάκλητα αντιμετωπίζει αυτό ακριβώς το φαινόμενο τονιζοντας την αναγκη για αντιμετωπιση των πραγματικών φαινομενων βίας ανεξαρτητα φύλου.