Αρχική Ρατσισμός και ξενοφοβίαΆρθρο 1 ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Φειδίας Μπουρλάς | 26 Φεβρουαρίου 2011, 20:10
  • Σχόλιο του χρήστη 'Φειδίας Μπουρλάς' | 26 Φεβρουαρίου 2011, 20:10

    Τὰ ρητὰ τοῦ Βολταίρου («διαφωνῶ μὲ ὅ,τι λές, ἀλλὰ θὰ ὑπερασπιστῶ μέχρι θανάτου τὸ δικαίωμά σου νὰ τὸ λές», τοῦ Φραγκλίνου καὶ τῶν λοιπῶν πρωτεργατῶν τοῦ Διαφωτισμοῦ (τὸν ὁποῖον Διαφωτισμὸ ὑποκρίνονται ὅτι τιμοῦν οἱ σημερινοὶ «προοδευτικοί»), περιττεύει νὰ τὰ ἀναφέρουμε. Αὐτὰ τὰ γράφαμε στὶς ἐκθέσεις τοῦ Γυμνασίου· ὑποτίθεται ὅτι δὲν θὰ χρειαζόταν νὰ τὰ ὑπενθυμίζουμε τώρα σὲ ὑπευθύνους -ὑποτίθεται- πολιτικοὺς ἄνδρες. Ὅσοι δὲ ἰσχυρίζονται ὅτι τὸ ἐπίμαχον σχέδιον νόμου ἀποτελεῖ βῆμα ἐκσυγχρονισμοῦ καὶ ἐξευρωπαϊσμοῦ πλανῶνται πλάνην οἰκτράν. Τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετον συμβαίνει. Ἡ προτεσταντική (καὶ ἀναφέρομαι στὴν κατὰ Βέμπερ προτεσταντικὴ ἠθική, στὴν ἠθικιστικὴ καὶ νομικιστικὴ νοοτροπία) Βρετανία, κατακρίνει ἐπὶ τέλους τὴν ἀνελευθερία τῆς πολιτικῆς ὀρθότητος καὶ τῶν συμπαραμαρτούντων (βλ. ἀφιέρωμα τοῦ «Spectator», 18 Σεπτ. 2010) . Καὶ ἡ ἀνέκαθεν ἀνυπόταχτη Ἑλλάδα (μπορεῖ νὰ εἴχαμε ὅλα τὰ στραβά, ἀλλὰ ποτὲ δὲν σηκώναμε ὑποκριτικοὺς καθωσπρεπισμούς, καὶ μάλιστα ἐπιβαλλόμενους ἔξωθεν· ἦταν αὐτὸ κάτι γιὰ τὸ ὁποῖον πάντοτε ὑπερηφανευόμασταν) τὰ ἐπιβάλλει ἐν ἔτει 2011! Ὁ πρωθυπουργὸς τῆς Βρετανίας ἐματαίωσε πρὸ ἡμερῶν τὴν ἀπόφασι περὶ δελτίου ταυτότητος (οἱ Βρετανοὶ δὲν ἔχουν κἂν δελτίο ταυτότητος). Καὶ ἐδῶ εἰσάγουμε «κάρτες πολίτη». Ὁ ἴδιος πάλι ὁ Κάμερον ἀνεκοίνωσε πρὸ ἡμερῶν ὅτι ἡ πολυπολιτισμικότητα ἔχει χρεωκοπήσει. Τὸ ἴδιο ἐδήλωσαν εὐθαρσῶς καὶ ἡ Μέρκελ καὶ ὁ Σαρκοζί. Ὅλες οἱ προηγμένες χῶρες τῆς Εὐρώπης, τὶς ὁποῖες ζηλεύουν οἱ παρ᾿ ἡμῖν κατὰ Ζουράρι εὐρωλιγούρηδες, ἔχουν ἤδη ἐγκαταλείψει τὰ ἀντικοινωνικὰ ἰδεολογήματα τῆς πολυπολιτισμικότητος, τῆς πολιτικῆς ὀρθότητος κ.τ.λ. καὶ ὁμιλοῦν γιὰ ἐθνικὴ ὁμοιογένεια, κοινωνικὴ συνοχή, εὐρωπαϊκὸ πολιτισμό, πραγματικὴ ἐλευθερία. Καὶ ἐμεῖς εἰσάγουμε τὰ ξεπερασμένα ἰδεολογήματα σήμερα! Τουλάχιστον νὰ μιμούμαστε τοὺς Εὐρωπαίους σὲ αὐτὰ ποὺ θὰ ἄξιζε νὰ τὸ κάνουμε, ὄχι σὲ αὐτὰ τὰ ὁποῖα ἤδη αὐτοὶ ἔχουν ἐγκαταλείψει! (Τὸ σχεδιαζόμενο νομοθετικὸ τερατούργημα ἀναφέρει στὸ προίμιό του ὡς τετελεσμένο γεγονὸς τὸ ὅτι ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία εἶναι «πολυπολιτισμική»· καὶ ἀναρωτιέται κανεὶς πότε ἐρωτήθησαν οἱ Ἕλληνες ἐὰν συνηγοροῦν στὸ νὰ παυθῇ ἕνας πολιτισμὸς τόσων χιλιάδων ἐτῶν καὶ ποιὸς τὸ ἐπέβαλε αὐτὸ πραξικοπηματικῶς -καὶ φυσικὰ ἀντισυνταγματικῶς-, μὲ τὸν νόμο νὰ τὸ ἐπισφραγίζῃ.) Οἱ συντάκτες τοῦ νομικοῦ τερατουργήματος, ὅμως, δὲν εἰσάγουν ὀψίμως ἐν Ἑλλάδι μόνον τὴν ὑποκριτική, πατερναλιστικὴ καὶ ἀνελεύθερη πολιτικὴ ὀρθότητα δυτικοῦ τύπου, ἀλλὰ καὶ τὴν ψυχιατρικὴ σοβιετικοῦ, σταλινικοῦ τύπου. Ποῦ ἀκούστηκε νόμος νὰ διαγιγνώσκῃ καὶ νὰ καταδικάζῃ ψυχικὲς καταστάσεις καὶ συναισθήματα; Ἐτοῦτος ἐδῶ δὲν νομοθετεῖ μόνον «ἔγκλημα σκέψης», νομοθετεῖ καὶ ἔγκλημα συναισθήματος! Νιώθεις «ἐχθροπάθεια» (sic); Στὸ ψυχιατρεῖο (γκουλάγκ)! Ἡ παραφροσύνη τῶν σοβιετικῶν ψυχιατρείων ἀντιφρονούντων στὴν «δημοκρατικὴ» Εὐρώπη τοῦ 2011! Τὸ τερατούργημα λοιπόν αὐτὸ ποὺ ἐπιβάλλει γιὰ πρώτη φορὰ στὴν Ἑλλάδα τὴν προτεσταντικὴ τυραννία δὲν καταργεῖ μόνον τὴν ἐλευθερία τοῦ λόγου, δὲν νομοθετεῖ μόνον τὸ «ἔγκλημα σκέψης», ἀλλὰ καταργεῖ καὶ τὴν ἐλευθερία τοῦ συναισθήματος -ὅπερ ἀφύσικον-, νομοθετεῖ καὶ «ἔγκλημα συναισθήματος». Ὅμως, ἡ ἀναγνώρισις του ἐχθροῦ μου (φυσικοῦ, πολιτισμικοῦ, ἰδεολογικοῦ, πολιτικοῦ, ἠθικοῦ, αἰσθητικοῦ) καὶ ἡ ἀντίστοιχη ἐχθρότης πρὸς τοῦτον, δὲν εἶναι «καλὴ» ἢ «κακή», νόμιμη ἢ παράνομη· εἶναι ἀνθρώπινο συναίσθημα καὶ πνευματικὴ λειτουργία, φυσιολογικὴ λειτουργία, σωματικὴ καὶ πνευματικὴ ὑγεία. Οἱ συντάκτες, ὅμως, τοῦ σχεδίου νόμου, συγχέουν κατὰ τρόπον ὅλως ἀπαράδεκτον δι᾿ ἐπιστήμονας, τὴν πολιτικὴ ἀνεκτικότητα (ἀπαραίτητη προϋπόθεσι ἑνὸς δημοκρατικοῦ καὶ φιλελεύθερου καθεστῶτος -δημοκρατία σημαίνει τὸ δικαίωμα νὰ εἶσαι ναζί, ἢ ἀναρχοκομμουνιστής) μὲ τὴν πνευματική· ἀλλὰ πνευματικὴ ἐλευθερία σημαίνει ἐλεύθερη κρίσι· τὸ νὰ μάχομαι μὲ ὅλη τὴν δύναμι τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ πνεύματός μου τὶς ἀντίπαλες (ἐχθρικὲς) ἰδέες. Τὰ ἰδεολογήματα, ὅμως, τῆς παγκοσμιοποιήσεως, τῆς πολυπολιτισμικότητος καὶ τοῦ ἀντιρατσισμοῦ καταργοῦν τὴν ἐλευθερία τοῦ πνεύματος, καταργοῦν ἑπομένως τὴν προϋπόθεσι κάθε ἐλευθερίας (μὲ πρώτην αὐτὴν τῆς αὐτοδιαθέσεως ἑνὸς ἔθνους). Πρόκειται οὐσιαστικῶς γιὰ τὸν προωθούμενο ἀπὸ τὴν διεθνιστικὴ Ἀριστερὰ ἐνοχικὸ αὐτολογοκριτικὸ μαζοχισμὸ τῆς Εὐρώπης (βλ. π.χ. Πασκὰλ Μπρυκνέρ, «Ἡ τυραννία τῆς μεταμέλειας»· Howard Schwartz, «Society against itself: Political correctness and organizational self-destruction» κ.ἄ.· ἡ πολιτικὴ ὀρθότης εἶναι ἡ αὐτοκτονία τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ), ἡ ὁποία χρησιμοποιεῖ ὡς νέο ἐπαναστατικὸ ὑποκείμενο (βλέπε πελατεία), στὴν θέσι τῆς παλαιᾶς ἐργατικῆς τάξης -εἰς βάρος της μάλιστα σήμερα-, μὲ σκοπὸ πάντοτε τὴν διάλυσι τῆς κοινωνίας καὶ τὴν ἀνατροπὴ τῶν θεσμῶν, τοὺς τριτοκοσμικοὺς ἀλλοφύλους καὶ αλλοθρήσκους λαθρομετανάστες-ἐποίκους. Δύο μόνον ἐνδεικτικὲς καταγραφὲς πνευματικῆς ἐλευθερίας. Γράφει περί... «ἐχθροπαθείας» ὁ Δημήτρης Λιαντίνης («Τὰ Ἑλληνικά»): «Τὸ περίφημο odi et amo, ἀγαπῶ καὶ μισῶ, πέρα ἀπὸ τὴν ἐρωτικὴ κυριαρχία του στὴν ποίηση τοῦ Κάτουλλου καὶ τοῦ Ντοστογιέβσκι, ἔχει καὶ τὴν κοινωνική του ἐγκυρότητα. Ἕνας ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἠμπορεῖ νὰ μισήσει ποτέ μοιάζει τὴ σκύλα ποὺ δὲ μάχεται τὸ λύκο σὰν ἔρχεται ἐπίβουλα στὸ μαντρί, ἀλλὰ ζευγαρώνει μαζί του. Ἔτσι ὅμως ποιός θὰ φυλάξει τὰ πρόβατα;» Καὶ ὡρκίζοντο τὸν μέγα ὅρκον οἱ Φιλικοί: «Ὁρκίζομαι, ὅτι θέλω τρέφει εἰς τὴν καρδίαν μου ἀδιάλλακτον μίσος ἐναντίον τῶν τυράννων της πατρίδος μου, ὀπαδῶν καὶ τῶν ὁμοφρόνων μὲ τούτους. Θέλω ἐνεργεῖ κατὰ πάντα τρόπον πρὸς βλάβην των καὶ αὐτὸν τὸν παντελῆ ὄλεθρόν των, ὅταν ἡ περίστασις τὸ συγχωρήσῃ.» Ἀρκεῖ.