Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΣ Άρθρο 1 ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Άννα Σ | 27 Μαρτίου 2021, 17:44
  • Σχόλιο του χρήστη 'Άννα Σ' | 27 Μαρτίου 2021, 17:44

    Πώς προκαταβάλει ένας νόμος τι είναι καλό για το παιδί μου και για το κάθε παιδί ξεχωριστά? Όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίδια. Παντού υπάρχει εξειδίκευση, διαφοροποίηση, ζύγισμα, αξιολόγηση πριν απο κάθε απόφαση. Παίρνουμε το ίδιο φάρμακο για κάθε πάθηση? Ψωνίζουμε τα πάντα στην ίδια τιμή? Πληρωνόμαστε όλοι το ίδιο στη δουλειά μας? Προσφέρουμε όλοι τα ίδια?Αξίζουμε όλοι τα ίδια? Σαφέστατα σε ιδανικές συνθήκες θα μπορούσαμε να πούμε οτι γενικότερα τα παιδιά είναι καλό να ζούν με τους γονείς τους, είτε είναι μαζί είτε χώρισαν. Που ακριβώς βρίσκονται όμως οι ιδανικές συνθήκες στην κοινωνία μας? Ξέρει ο νόμος τι βρίσκεται πίσω απο κάθε πόρτα, κάθε σπίτι, κάθε οικογένεια, κάθε παιδί? Τι ανάγκες, τι συναισθήματα, τι εμπειρίες, την ηλικία του, τις ιδιαιτερότητές του, τις αδυναμίες του κάθε παιδιού? Τη φροντίδα που επιδεικνύει κάθε γονιός, την συμπεριφορά? τη διαθεσιμότητα του χρόνου του, τη διάθεση για προσφορά στο παιδί του? Γιατί βάζουμε κανόνες εκεί που δεν χωράει κανόνας? Πόσα παιδιά μεταφέρονται σε ιδρύματα για να αναλάβουν να τα μεγαλώσουν επειδή σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και οι 2 γονείς κρίνονται ακατάλληλοι? Πόσος χρόνος όμως χρειάστηκε για να αποδειχθεί αυτό και τι τράβηξαν αυτά τα παιδιά? Αυτά τα παιδιά ευτυχώς δεν τα υποχρεώνουμε να συνεχίσουν να ζουν με αυτούς του γονείς. Οπωσδήποτε αυτό είναι πιο σύνθετο αλλά όχι ακραίο ή σπάνιο. Δεν θα πω οτι η μητέρα είναι καταλληλότερη έναντι του πατέρα, αν και είναι το πιο σύνηθες να βλέπουμε τη φροντίδα την προσφορά και την αυταπάρνηση της μάνας σε σημείο που να μην συγκρίνεται καν. Πρέπει για κάθε οικογένεια να αξιολογούνται μεμονωμένα τα μέλη της και οι συνθήκες. Γι αυτό ας αφήσουμε το δικαίωμα στους έμπειρους και εξειδικευμένους πλέον δικαστές να αναλάβουν με κάθε πρόσφορο μέτρο τι είναι καλύτερο για κάθε παιδί. Ποιος είναι ο λόγος που ο νομοθέτης παρόλο που επιδιώκει να επενδύσει στην εκπαίδευση και στην εξειδίκευση των δικαστών, παράλληλα τα τσουβαλιάζει και να τα ισοπεδώνει όλα με ένα ενιαίο νομοσχέδιο καταργώντας την εξειδίκευση, και την κρίση τους? Ας δώσουμε τα μέσα, τους χώρους, την εκπαίδευση και περισσότερη αξία στο λειτούργημα του δικαστή. Υπάρχουν μακροχρόνια προβλήματα άλυτα, που μας βασανίζουν και το νομοσχέδιο αντί να τα λύνει.. Πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι. Προβείτε σε λύσεις ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ για τις περιπτώσεις που ΔΕΝ τηρούνται οι δικαστικές αποφάσεις, το οποίο είναι και η πηγή του προβλήματος και για τους 2 γονείς (χρηματικές ποινές για μη καταβολή διατροφής, επίδομα απο το κράτος σε περίπτωση μη καταβολή διατροφής, ποινές για παραποίηση εισοδημάτων, αδικαιολόγητη παρεμπόδιση επικοινωνίας, αλλά δυστυχώς και κακοποίηση) Τα προβλήματα παραμένουν και το νομοσχέδιο κινείτε σε λάθος κατεύθυνση. Δυστυχώς όχι μόνο τίποτε δεν θα αλλάξει προς το καλύτερο αλλά θα καταστραφούν οι ήδη βεβαρημένες και χιλιοταλαιπωρημένες ζωές μας. Με εκτίμηση