Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΕΚΜΗΡΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ Άρθρο 13 Δικαίωμα επικοινωνίας – Αντικατάσταση άρθρου 1520 ΑΚΣχόλιο του χρήστη Eva | 29 Μαρτίου 2021, 01:38
  • Σχόλιο του χρήστη 'Eva' | 29 Μαρτίου 2021, 01:38

    https://www.kathimerini.gr/society/561303364/synepimeleia-vreite-ta-lathi/?fbclid=IwAR1kXsOaehs705DMBY_Jg3ugg8jf0o1ybGVwt5LNu1uTIiZAJ0dMRDuvwWM Στην πραγματικότητα, το σχέδιο προσφέρεται για το παιχνίδι «βρείτε τα λάθη». Είναι τόσο πολλά τα προβλήματα, άλλα οφθαλμοφανή, άλλα κρυμμένα, που αξίζει τον κόπο να προσπαθήσει κανείς. Θα αναφερθώ μόνο, και όλως ενδεικτικώς, σε σοβαρά νομικά και δικαιοπολιτικά ζητήματα: Ίσως κατά διεθνή πρωτοτυπία, ένα ΣχΝ για τις σχέσεις γονέων και παιδιών ενέχει τέτοια προφανή μετατόπιση επικέντρου, από το συμφέρον του παιδιού προς τις επιθυμίες και επιδιώξεις των γονέων. Σε όλο το ΣχΝ είναι εμφανής η αναφορά στον έναν από τους δυο γονείς (ούτε καν και στους δυο), του οποίου τα δικαιώματα πρέπει πάση θυσία να προστατευτούν. Με θυσία του παιδιού, του άλλου γονέα, του Αστικού Κώδικα, των διεθνών δεσμεύσεων της Ελλάδας. Τέτοιο σοβαρό σφάλμα προσανατολισμού επιδεινώνεται και με συγκαλυμμένες, πλην σκανδαλώδεις, τουλάχιστον ως προς τις προθέσεις τους, διατάξεις. Τι άραγε σημαίνει ότι μετά το χωρισμό «οι γονείς εξακολουθούν να ασκούν από κοινού και εξίσου τη γονική μέριμνα»; Πότε την ασκούσαν «εξίσου» και «εξακολουθούν» να το κάνουν; Δικαιολογείται ο φόβος ότι η διάταξη αυτή, με μια και μόνη λέξη, επιχειρεί να εισαγάγει ως εκ του νόμου ισχύουσα, χωρίς καμιά εγγύηση ή προϋπόθεση, την ισόχρονη παραμονή του παιδιού με τον καθένα γονέα, άλλως την ισόχρονη εναλλασσόμενη κατοικία του! Κάτι όμως τόσο σοβαρό, τόσο αμφιλεγόμενο, μπορεί άραγε, να τεθεί συγκαλυμμένα, με μια και μόνη λέξη; Ευτυχώς, είναι τόσο αδύναμη και αντισυστηματική η όλη ρύθμιση, που εντέλει θα διευκολυνθεί η μόνη δυνατή και σκόπιμη ερμηνεία του «εξίσου», δηλαδή ότι σημαίνει «ισότιμα» και όχι ισόχρονα- –αν και βέβαια το «ισότιμα» είναι νομικά αυτονόητο. Σοβαρά προβλήματα ουσίας υπάρχουν και στην προτεινόμενη διάταξη για τη νόμιμη κατοικία του παιδιού, για την οποία δεν έχει προηγηθεί καμιά διαβούλευση ∙ γιατί να επιδίδονται τα έγγραφα που αφορούν το παιδί και στο γονέα που δεν ασκεί καθόλου γονική μέριμνα; Επίσης, στα ζητήματα της επικοινωνίας, όπου οι διατυπώσεις για το 1/3 «του συνολικού χρόνου» «με φυσική παρουσία» (και όχι μόνο με διαμονή στο σπίτι του γονέα) μπορούν να οδηγήσουν σε παρανοϊκές καταστάσεις υπολογισμών, ενώ η ξαφνική «ιδέα» να τεθεί η επικοινωνία όχι μόνον ως δικαίωμα, αλλά και ως υποχρέωση του γονέα, ακυρώνεται… μερικές προτάσεις πιο κάτω στην ίδια διάταξη!