• Σχόλιο του χρήστη 'Μαρία Παχιαδακη' | 29 Μαρτίου 2021, 01:44

    Η υποχρεωτική συνεπιμέλεια δεν είναι προς το όφελος του παιδιού. Το παιδί είναι εκείνο που θα πρέπει πρωτίστως να προστατεύει ο νόμος, κι έπειτα τους γονείς. Οι γονείς που έχουν καλή σχέση και μετά το διαζύγιο ή τη διάσταση, δεν χρειάζονται κανέναν νόμο να τους επιβάλει μια ουσιώδη και γόνιμη σχέση με το παιδί τους γιατί την έχουν ήδη και θα την κρατήσουν. Το πρόβλημα γεννάται για τους γονείς που δεν έχουν κατάλληλη συμπεριφορά μεταξύ τους και προς το παιδί τους, και κυρίως για τους γονεις που κακοποιούν τα παιδιά τους ή και τον άλλο γονέα. Σ´αυτή την περίπτωση, το ως άνω νομοσχέδιο δεν προστατεύει το παιδί, και δεν αφήνει περιθώριο στο δικαστήριο να το προστατεύσει. Είναι απαράδεκτο να τίθεται μόνη μια προϋπόθεση περιορισμού της συνεπιμέλειας, κι αυτή να είναι η αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση για το γονέα, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι αυτό σημαίνει στην πράξη, εξαναγκασμό του παιδιού στη διαμονή με τον κακοποιήτη του για τουλάχιστον δέκα έτη. Ο νόμος δεν πρέπει να δημιουργεί προβλήματα, πρέπει να λύνει! Εξάλλου, δε λαμβάνονται καθόλου υπόψη και άλλοι παράμετροι, όπως ο θηλασμός, που κατά τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας συστήνεται να συνεχίζεται τουλάχιστον για τα δυο πρώτα έτη της ζωης του παιδιού, κάτι το οποίο δεν επιδέχεται διακοπών, γιατί σε περίπτωση διακοπής, χάνεται κι ο θηλασμός. Είναι πολλοί οι παράμετροι και διαφορετικοί για κάθε οικογένεια, γι αυτό θα πρέπει να αφήνεται το περιθώριο στο δικαστήριο να τους λάβει όλους υπόψη του ώστε να αποφασίσει, και όχι να του στερείται αυτή η δυνατότητα.