• Σχόλιο του χρήστη 'Ανδρέας Α' | 29 Μαρτίου 2021, 12:57

    Γιατί υπάρχει η λανθασμένη εντύπωση οτι η γραφειοκρατική κίνηση σε ένα συμβολαιογράφο για αναγνώριση τέκνου συνεπάγεται γενικότερα υπευθυνότητα, ενδιαφέρον ή την αυτόματη ανάληψη ευθυνών, φροντίδας και αγάπης από τον υπογεγραμμένο ως πατέρα? Γιατί υπάρχει η λανθασμένη εντύπωση οτι εξασφαλίζονται τα ανωτέρω απλώς και μόνο με την υπογραφή του φερόμενου ώς πατέρα? Θα πρέπει να διαχωριστούν οι καταστάσεις γιατί δυστυχώς δεν είναι έτσι. Όταν εμφανίζεται κάποιος 1 χρόνο μετά τη γέννηση του μωρού και υπογράφει έτσι απλά οτι αναγνωρίζει αυτό το μωρό οτι είναι δικό του (αναπόφευκτο), ΓΙΑΤΙ πρέπει να ανταμειφθεί κιόλας με ισάξια δικαιώματα έναντι της μητέρας που το γέννησε μόνη της, αγωνίστηκε και αγωνίζεται να το μεγαλώσει? Υπάρχουν πατεράδες που τιμούν τον ρόλο τους αγαπούν τα παιδιά τους θυσιάζονται, ξενυχτάνε και αγωνίζονται για εκείνα από την πρώτη στιγμή. Το έχουν αποδείξει γιατί ήταν πάντα εκεί ότι και να έχει γίνει με τη σύντροφο τους.Δυστυχώς όμως δεν είναι πάντα έτσι. Τα παιδιά έχουν ανάγκη απο αγάπη, σταθερότητα και ασφάλεια. Πως εξασφαλίζεται αυτό όταν δεν έχει ελεγχθεί ενδελεχώς ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ για κάθε ΠΑΙΔΙ οτι ο υπογεγραμμένος πατέρας έχει πράξει αναλόγως στο παρελθόν σύμφωνα με το ρόλο του? Γιατί δίνονται δικαιώματα αυτόματα, χωρίς κρίση, χωρίς έλεγχο του πρότερου βίου, χωρίς αξιολόγηση των συνθηκών, σε ανθρώπους που δεν ξέρουν πρώτα από όλα από υποχρεώσεις?? Μήπως ο στόχος είναι να δοθεί η γονική μέριμνα ώς τυράκι-κίνητρο, μήπως και το τέρας γίνει ΠΑτερας? ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ Τα αγαθά κόποις κτώνται