• Σχόλιο του χρήστη 'Εριέττα Γεωργίου' | 30 Μαρτίου 2021, 00:11

    Το παραόν άρθρο επιχειρεί να απαριθμήσει λόγους για τους οποίους θα πρέπει να αφαιρείται η γονική μέριμνα δηλαδή η ΄΄μεγαλύτερη δυνατή ποινή΄΄ που μπορεί να επιβληθεί σε έναν γονέα αφού οδηγεί σε πλήρη αποξένωση από το παιδί και με το υπάρχον δίκαιο επιβάλλεται σε εξαιρετικές περιπτώσεις και μόνον εφόσον το δικαστήριο το θεωρήσει αναγκαίο. Η παραδοξολογία έγκειται στο ότι στην προσπάθεια ενδεικτικής απαρίθμησης δεν προτάσσονται λόγοι όπως, έκθεση του ανηλίκου σε κίνδυνο, κακές συνθήκες διαβίωσης, παραμέληση της υγείας, παρεμπόδιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας εγκατάλειψη , εκμετάλλευση του μέσω εργασίας που δε συνάδει με την ηλικία του κ.α. Αντιθέτως προτάσσονται λόγοι όπως η μη διευκόλυνση της επικοινωνίας,( σε αυτό ακριβώς το σημείο οφείλει το υπουργείο να μας διευκρινίσει όταν αναφέρεται στην παραβίαση δικαστικών αποφάσεων επικοινωνίας, που αποτέλεσε το μοναδικό επιχείρημα του να προβεί στην αναθεώρηση του οικογενειακού δικαίου ποία είναι η στατιστική μελέτη που τεκμηριώνει το εν λόγω επιχείρημα;, Δεδομένου ότι η ήδη υπάρχουσα νομολογία ποτέ δεν αποκλείει το δικαίωμα της επικοινωνίας του γονέα με το τέκνο. παρά μόνο σε πολύ σπάνια περίπτωση γεγονός που πολλές φορές έρχεται σε αντίθεση με τις συστάσεις των ειδικών ψυχικής υγείας που επανειλημμένα αναφέρουν την ανάγκη άμεσης διακοπής της σε περιπτώσεις κακοποίησης. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο προστατευτικός – κατάλληλος γονέας να βρίσκεται σε μόνιμη σύγκρουση καθηκόντων. Το προτεινόμενο νομοσχέδιο όχι μόνο δεν θα λύσει τέτοιου είδους καταστάσεις, αλλά βάζει σε κίνδυνο αυτή τη κατηγορία ευάλωτων παιδιών. Στη δικαστηριακή πρακτική θα συμβαίνει και το εξής παράδοξο σύμφωνα με το εν λόγω νομοσχέδιο: ο γονέας που θα καταδικάζεται για το αδίκημα της παραβίασης απόφασης επικοινωνίας, θα βρίσκεται αντιμέτωπος στα αστικά δικαστήρια με το ενδεχόμενο να του αφαιρεθεί η γονική μέριμνα λόγω κακής άσκησης σύμφωνα με το 1532. Ωστόσο ο γονέας που ενδεχομένως να έχει διαπράξει ποινικά κολάσιμη πράξη σε βάρος του τέκνου, να καλύπτεται από το αμετάκλητο της δικαστικής απόφασης, που φέρει το νομοσχέδιο, και να βρίσκεται στην προνομιακή θέση να διεκδικεί την αφαίρεση της γονικής μέριμνας με όπλο το σύνδρομό της γονεικής αποξένωσης (¨ότι το παιδί ψεύδεται¨ όπου και αυτό εισάγεται), την προσπάθεια συναισθηματικής αποξένωσης του από τον άλλο γονέα ή από τους παππούδες, τη μη καταβολή διατροφής και τη μη χρήση του δικαιώματος επικοινωνίας, συμπεριφορές δηλαδή που παρότι κατακριτέες και επιζήμιες για το συμφέρον των παιδιών, σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να οδηγούν σε αφαίρεση της γονικής μέριμνας.