Αρχική Ρατσισμός και ξενοφοβίαΆρθρο 4Σχόλιο του χρήστη Βασίλης Γκουζάνης | 3 Μαρτίου 2011, 09:25
  • Σχόλιο του χρήστη 'Βασίλης Γκουζάνης' | 3 Μαρτίου 2011, 09:25

    Η ασφαλιστική δικλείδα που θέτει ο νόμος στη διάταξη του άρθρου 4 είναι μόνο εν μέρει σωστή. Από πότε ο νόμος παραπέμπει, ως προϋπόθεση αξιοποίνου, σε δικαστική απόφαση; Σε ποιό σύγγραμμα είναι γραμμένο αυτό; Η δικαστική εξουσία και οι δικαστικές αποφάσεις ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ, δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ως προϋπόθεση επιβολής ποινής. Πολύ περισσότερο, όταν η διάταξη παραπέμπει σε αποφάσεις που έχουν εκδοθεί σε χώρες όπου ισχύουν άλλα νομικά συστήματα ή δικαιϊκές σχολές. ΟΔΗΓΟΥΜΑΣΤΕ ΣΕ ΜΙΑ ΑΓΓΛΟΣΑΞΩΝΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΜΑΣ. Σκεφτείτε: Ο Γάφος, ο Χωραφάς, εν πάσει περιπτώσει οι άνθρωποι που μορφοποίησαν το ποινικό δίκαιο στην Ελλάδα, θα δεχόντουσαν ποτέ τέτοια διάταξη; Παράδειγμα: Μία απόφαση διαζυγίου, δεν εκτελείται στην Ελλάδα άν κρίνουν τα ελληνικά Δικαστήρια ότι δεν εκδόθηκε κατά αποδεκτό για τη δική μας έννομη τάξη τρόπο. Σωστό; Σωστό. Κανείς δεν έχει αντίρρηση. Μιά απόφαση αλλοδαπού Δικαστηρίου όμως που αναγνωρίζει γενοκτονία λαμβάνεται υπόψη υποχρεωτικά από τα Δικαστήριά μας (άν γίνει νόμος το προτεινόμενο άρθρο 4), ακόμη και άν έχει εκδοθεί κατά τρόπο μη αποδεκτό για τη δική μας έννομη τάξη. ΔΗΛΑΔΗ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΡΟΣΒΑΛΩ ΜΙΑ ΤΑΠΕΙΝΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΖΥΓΙΟΥ ΑΛΛΑ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΡΟΣΒΑΛΩ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΟΥ ΑΥΘΕΝΤΙΚΑ ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΩΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ. ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟ ΑΥΤΟ; Η διάταξη του άρθρου 4 προφανώς προστατεύει την αμφισβήτηση μίας γενοκτονίας που, θέλουμε να πιστεύουμε, κανείς δεν θα αμφισβητήσει: Του Ολοκαυτώματος. Είναι όμως τόσο ασαφής και προβληματική, ώστε ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΛΥΝΕΙ. Μην κοιτάτε το τώρα. Οι νόμοι δεν θεσπίζονται ad hoc. Θα ισχύσουν και αύριο, και σε 50, και σε 100 χρόνια. Η μόνη αντίστοιχη ποινική διάταξη στη δική μας έννομη τάξη είναι εκείνη του Π.Κ. για παραβίαση προσωρινής διαταγής, η οποία δεν εξαρτά το αξιόποινο από την κρίση μίας δικαστικής απόφασης, αλλά τιμωρεί όποιον δεν υπακούει στην απόφαση. Πιστεύω ότι το υπάρχον σήμερα καθεστώς αρκεί και είναι ικανό να αντιμετωπίζει οποιοδήποτε θέμα. Γιατί φερ΄ ειπείν δεν επεκτείνετε την περιϋβριση μνήμης τεθνεώτος ορίζοντας ότι έγκληση δικαιούνται να υποβάλλουν, όχι μόνον οι συγγενείς του νεκρού, αλλά και οποιοσδήποτε τρίτος ανήκει στην ίδια εθνοτική ή φυλετική ενότητα, ή οποιαδήποτε οργάνωση εκπροσωπεί την εθνοτική ή φυλετική ή άλλη ενότητα στην οποία ανήκει ο νεκρός; Είναι μία λύση πολύ πιο elegant, και εναπόκειται πλέον στα Δικαστήρια να κρίνουν άν οποιαδήποτε άρνηση ή δυσφήμιση ιστορικών γεγονότων, είναι άξια ποινικής διερεύνησης και τιμωρητή, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΕΣΜΕΥΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΘΕΣΦΑΤΑ ΑΛΛΟΔΑΠΑ ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΑ.