• Σχόλιο του χρήστη 'ΔΚ' | 30 Μαρτίου 2021, 12:35

    Δεν υπάρχει υποχρεωτική ή μη υποχρεωτική συνεπιμέλεια, υπάρχει η αναγκαιότητα του να μην αποκλείεται ο ένας γονέας από την επί ίσοις όροις ανατροφή των παιδιών. Οι γενικευσεις και ο παραλογισμός δεν είναι θεσεις νομικές, ουτε καν κοινωνικές. Η ρητορική μισους δεν συμβαλλει στην ισοτητα γονέων και δεν συναδει καν με την ιδιότητα του γονιού. Το νομοσχέδιο προσπαθεί να ρυθμίσει θέματα διαζυγίου, να επιλύσει υπαρκτα τεραστια κοινωνικά προβλήματα που ο νομος του 1983 σε σχεση με την ανατροφή παιδιών, επειδη ετυχε οι ισοι γονεις να χωρίσουν, αφησε κενά και έτσι δημιουργήθηκαν (δια της νομολογίας).Σε καθε περιπτωση είναι υπαρκτά. Το νομοσχεδιο αυτό προσπαθεί να ορίσει τον τρόπο και τους όρους με τους οποίους θα χωριζουν οι γονείς και πως θα αναθρεφουν τα παιδιά ενω μενουν σε διαφορετικά σπίτια. Η ανάγκη αυτή παρουσιάζεται δεδομενης της υπαρξης της ΔΣΔΠ (ΟΗΕ) που ψηφίστηκε μεταγενεστερα του 1983. Δεδομένης της εκρηκτικής αύξησης των διαζυγίων. Δεδομενης της εκρηκτικής αύξησης των παραβιάσεων αποφάσεων επικοινωνίας. Δεδομένης της αποτυχίας της δικαστικής και δικηγορικης πρακτικης 40 ετών να αποτυπωσουν την αλλαγή στην κοινωνία και τις κοινωνικές συνθήκες. Οι γενικεύσεις ρατσιστικού τυπου με νοοτροπίες «ολοι θυτες- ολες θυματα»,αποτελεί αλλο ενα ακομα επιχειρημα για την αναγκαιότητα του νόμου αυτού. Υπάρχει ή όχι ρατσισμός λόγω φύλου ; (πχ Πως προστατευεται ενα αγορι 13 ετών σε σχεση με ενα κοριτσι 13 ετών; με τα ιδια δεδομενα) ; Στις Δημοκρατίες δεν υπαρχουν «ενοχοι λογω φύλου» ή «εκ γενετής», ούτε «αρια φύλα» (κατα το γνωστο), ούτε γεννηθηκε κανεις με τις οδηγίες του γονιού στο χέρι. Το θεμα δεν αφορά τα φύλα αλλά την προστασία της γονικής ιδιότητας και της παιδικης ηλικιας. Είναι υποχρέωση της πολιτείας να προστατευσει πρωτιστως την παιδική ηλικία και το παιδί(ανεξαρτητα φυλου και ηλικιας) απο εκατέρωθεν λανθασμένες συμπεριφορές των γονέων του(επισης ανεξάρτητα φύλου).Να θέσει κανονες και τις εξαιρέσεις τους, χωρίς προκαταλήψεις και στερεότυπα. Να φερει την ισορροπία στις σχεσεις του τεκνου με τον καθενα γονέα του. Δεν είναι ο ρολος της πολιτείας να λυσει τα συναισθηματικά ή άλλα προβλήματα ενος ζευγαριού που χωρίζει είναι ομως υποχρεωμενη να τους οριοθετήσει και να τους βαλει κανονες ωστε να προστατευσει το παιδί μεχρι να συνέλθουν απο το χωρισμό τους. Ο σκοπός του νόμου αυτού είναι και πολύ σωστά σύμφωνα με το άρθρο 1: «Ο παρών νόμος αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος του τέκνου δια της ενεργού παρουσίας και των δύο γονέων κατά την ανατροφή του και την εκπλήρωση της ευθύνης τους έναντι αυτού.» Τα άρθρα του ΑΚ είναι γενικά και δεν ερμηνευονται μεμονωμενα αλλα συνδυαστικά. Η εφαρμογή και η ερμηνεία στις δικαστικες αιθουσες μπορεί να γίνει μονο μετα απο επιμορφωση εξειδικευμενων  δικαστών, ωστε να γίνει ορθή εφαρμογή και να μην εχουμε επαναληψη νομολογίας σε λανθασμένη κατεύθυνση από αυτή του νομοθετη.   Πως όμως θα γινει αυτό πραξη ;Ο δικαστής όταν αποφασίζει για τα θέματα άσκησης της γονικής μέριμνας θα αποβλεπει στο συμφέρον του παιδιού που εξυπηρετείται από την ισόχρονη συμμετοχή και των δύο γονέων. Απαιτείται ειδική μνεια για την αποφυγή της γονικής αποξένωσης   Επίσης, όταν ζητείται η γνώμη το τέκνου πρέπει να υπάρξει ρητή πρόβλεψη σε δικαιοσύνη φιλική προς τα παιδιά, πρέπει να απαλλαγούν τα παιδιά από το βάρος να διαλέγουν γονέα και να εξασφαλισθεί ότι η ακρόαση με το δικαστήριο θα γίνεται σε καλές για την ψυχολογία των παιδιών συνθήκες. Σε πολλές περιπτώσεις αντιδικίας έχει υπάρξει σειρά καταγγελιών για ενδοοικογενειακή βία, οι οποίες απεδείχθησαν ψευδείς (μετά απο χρόνια), ωστόσο έχουν προκαλέσει ήδη γονεϊκή αποξένωση. Για το λόγο αυτό οι κάθε είδους καταγγελίες από αμφότερους τους διαδίκους πρέπει να εξετάζονται ενδελεχώς και να αποδεικνύονται με αμετάκλητη δικαστική απόφαση. Επίσης η τακτική των ψευδών καταγγελιών πρέπει να συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας.Περαν της γενικής αρχής του αντιστοιχου αρθρου. Περαν αυτού οι ειδικοί επιστήμονες ψυχολόγοι κλπ αλλά και η κοινή λογική λένε: Τα παιδιά χρειάζονται δύο γονείς στην καθημερινότητα ανεξάρτητα απο την οικογενειακή κατάσταση που οι γονεις βρισκονται ως ζευγάρι. Σε σχεση με το παιδί είναι αναγκαίοι και οι δυο ακόμα και σε διαφορετικά σπίτια.Εκατέρωθεν λανθασμένες συμπεριφορές δεν πρεπει να γινονται ανεκτες και να τιμωρούνται ουσιαστικά, ώστε τελικά να αποφευγονται. Έτσι ο νομος λειτουργεί ως παράδειγμα συμπεριφοράς και καλλιεργεί στους πολιτες-γονείς νοοτροπίες σεβασμου στην γονικη ιδιότητα του ενος του αλλου και εμπεδώνει στην πραξη την έννοια της ισοτητας ανεξαρτητα φυλου και ηλικιας.