• Σχόλιο του χρήστη 'SOTIRIS' | 30 Μαρτίου 2021, 12:39

    Ο λεγόμενος παιδοκεντρικός χαρακτήρας του Οικογενειακού Δικαίου είναι ασαφής και υποκείμενος σε αξιολογικές κρίσεις. Δεν υπάρχει ένα εκ των προτέρων ενιαίο συμφέρον του παιδιού, αντίθετα υπάρχουν πλήθος ειδικών περιπτώσεων που τοποθετούν την αντίληψη του ίσου χρόνου ως επίτευξη ισονομίας, εκτός της πραγματικότητας προβληματικών περιπτώσεων κακοποιητικών συμπεριφορών. Επιπλέον, η εναλλαγή κατοικίας ακόμη και σε περιπτώσεις λιγότερο ή και μη τραυματικές μπορεί να έχουν τις αντίθετες από τις αναμενόμενες επιπτώσεις στη ζωή και ομαλή συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού. Άλλωστε, κάθε παιδί είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα, με άλλους χρόνους και δυνατότητες ενσωμάτωσης και αφομοίωσης σε περιβάλλοντα, ενώ το ίδιο διαφορετικές είναι και οι σχέσεις μεταξύ των γονέων, με την εναλλαγή να πυροδοτεί δυνητικά περισσότερες συγκρούσεις στη σχέση τους για την ανατροφή των παιδιών. Για αυτό λοιπόν είναι καλύτερη η διατήρηση ενός μη υποχρεωτικού χαρακτήρα στις αποφάσεις της επιμέλειας των παιδιών, ώστε να δίνεται μεγαλύτερη ελευθερία στη ρύθμισή της σύμφωνα με τις ανάγκες τις σχέσης τους και του παιδιού. Τέλος, η όποια ρύθμιση δεν θα πρέπει να συνυπολογιστεί με το ύψος της διατροφής. Η εναλλαγή του τόπου κατοικίας δεν μπορεί να σημάνει τη μετάβαση του παιδιού σε περιβάλλοντα κατοικίας που έχουν άνισες οικονομικές σχέσεις μεταξύ τους, απειλώντας τη διαβίωσή τους στο ένα από αυτά.