Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΕΚΜΗΡΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ Άρθρο 13 Δικαίωμα επικοινωνίας – Αντικατάσταση άρθρου 1520 ΑΚΣχόλιο του χρήστη ΚΑΡΑΜΠΑΤΣΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ | 30 Μαρτίου 2021, 14:36
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΚΑΡΑΜΠΑΤΣΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ' | 30 Μαρτίου 2021, 14:36

    Η καθιέρωση της Συνεπιμέλειας έπρεπε να είναι αυτονόητη για την σύγχρονη κοινωνία. Είναι θεμελιώδες δικαίωμα του παιδιού, να έχει και τους δύο γονείς. Δεν μπορεί να συνδέεται με την κάθε μορφή βίας, ούτε με την πατριαρχία αλλά και την μητριαρχία. Αφορά στην ουσία της ισότητας των φύλων και του γονεϊκού ρόλου. Τίθενται τρία κρίσιμα ζητήματα σχετικά με τα παραπάνω προκειμένου η Συνεπιμέλεια να ασκείται ουσιαστικά και προς όφελος του παιδιού: 1) ΤΟΠΟΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ: Δεν νοείται ο γονέας που έχει την επιμέλεια ή εν όψει της διαδικασίας διαζυγίου, να παίρνει το παιδί και να διαμένει σε μεγάλη απόσταση από τον άλλο γονέα (που συνήθως είναι ο πατέρας κατα 99%) π.χ. να φεύγει από την Αθήνα για την Κρήτη. Εκμεταλλεύεται τις δυνατότητες-ευκολία που του δίνει η εργασιακή του κατάσταση κυρίως στον δημόσιο τομέα για μετάθεση (π.χ. εκπαιδευτικός, εφοριακός κλπ) και χωρίς καμία για αυτόν επίπτωση αποκόπτει το παιδί από τον άλλο γονέα. Πρέπει να ληφθεί μέριμνα για όλες τις περιπτώσεις και να υποχρεώνεται στην επιστροφή στον τελευταίο τόπο κατοικίας του παιδιού πρό του διαζυγίου. Σε περίπτωση που αυτό έχει ήδη συντελεσθεί (το διαζύγιο) να μην θεωρηθεί ως κατοικία του παιδιού αυτή που διαμένει τώρα με τον γονέα που έχει την επιμέλεια αλλά ανεξαρτήτως χρονικού διαστήματος να γίνεται υποχρεωτική η επιστροφή ως ανωτέρω, στο τόπο της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων. Αμεση δυσμενής συνέπεια αυτού του παραδείγματος (από Αθήνα σε Κρήτη) είναι: 2) ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ - ΠΟΣΟΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΙΚΑ: α) ΠΟΣΟΤΙΚΑ Ο χρόνος που δίδεται στον έτερο γονέα (συνήθως και πάλι ο πατέρας ή η οικογένεια του πατέρα, παππούδες κλπ)) επί της ουσίας είναι μόνο για τα χαρτιά και ανύπαρκτος, χρησιμοποιείται δε εις βάρος του ως μη άσκηση επικοινωνίας διότι δεν είναι δυνατόν να υλοποιηθεί μία τρίωρη επίσκεψη κάθε Τετάρτη ή Πέμπτη προκειμένου να μεταβεί κάποιος από την Αθήνα στην Κρήτη για να βρεθεί με το παιδί του 5-8 το απόγευμα ή κάθε 2ο Σ/Κ του μήνα από τις 10 πρωί Σαββατου ως 8 βράδυ Κυριακής. Αυτό το ΤΕΡΑΣ το ορίζουν σήμερα δικαστικές αποφάσεις copy paste. Δεν μπορεί αυτός ο χρόνος να υπολογίζεται ως μέρος του όποιου ποσοστού δίδεται στον γονέα με τον οποίο ΔΕΝ διαμένει το παιδί. Ποσοτικά ο χρόνος πρέπει να είναι απόλυτα κατανεμημένος 50-50 και στους δύο γονείς. β) ΠΟΙΟΤΙΚΑ Τις σπάνιες φορές που μπορεί να ικανοποιηθεί αυτή η επικοινωνία (λόγω χρόνου, κόστους, καιρικών συνθηκών ή και τώρα λόγω πανδημίας) κρύβει άλλο ένα ΤΕΡΑΣ: Την διαμονή του γονέα με το παιδί σε δωμάτια Ξενοδοχείων από την στιγμή που δεν υπάρχει, ως είναι φυσικό, εστία του γονέα στο απόμακρο μέρος όπου έχει μεταφερθεί το παιδί!!! Ποιά μηνύματα περνάνε στο παιδί (ειδικά εαν είναι διαφορετικού φύλου απο τον γονέα), ποιό είναι το όφελος του παιδιού από την "εξοικείωση" του με συνεχή διαμονή σε δωματια ξενοδοχείων και την ταύτιση του πατέρα (συνήθως) με "ιδιαίτερους" χώρους διαμονής? Τι προσλαμβάνει κάτω από αυτές τις συνθήκες το παιδί στην πρόσκαιρη διαμονή με τον άλλο γονέα σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου? Τι σημαίνει αυτό για τις αξίες και την μετέπειτα ζωή του? Υπεύθυνος εν τέλει είναι ο ΝΟΜΟΣ που επιτρέπει αυτού του είδους τις συμπεριφορές και την "κατάχρηση" εξουσίας από τον γονέα που δεν ενδιαφέρεται για το παιδί αλλά καλλιεργεί την αποξένωσή του από τον άλλο γονέα και το περιβάλλον του. Ο ΝΟΜΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ και να έχει τη σχετική ρύθμιση. Σε περίπτωση μη αλλαγής του νόμου επ αυτού να υπάρχει νομοθετική πρόβλεψη διευκόλυνσης του γονέα, που εν τέλει του επιβάλλεται η στρεβλή επικοινωνία με το παιδί του, εις τρόπον ώστε ο γονέας που διαμένει με το παιδί να υποχρεούται να παρέχει στο παιδί την δεύτερη ΣΤΑΘΕΡΗ κατοικία που θα διαμένει με τον άλλο γονέα τις ώρες και ημέρες που θα προβλέπονται από την δικαστική απόφαση. Οπως και τα κόστη μετακίνησης αλλά και συντήρησης της κατοικίας. Γιατί αυτά αφορούν στο όφελος του παιδιού για το οποίο υποτίθεται ότι ο έχων την επιμέλεια, ενδιαφέρεται πρωτίστως και έχει κριθεί καταλληλότερος. Ποια μάνα θέλει το παιδί της ( εαν είναι και κορίτσι) να γυρνάει απο ξενοδοχείου σε ξενοδοχείο? γ) ΠΟΙΟΤΙΚΑ Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΟΥ ΓΟΝΕΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΣΚΕΙ (ΤΩΡΑ) ΤΗΝ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ είναι επίσης ένα ΤΕΡΑΣ διότι εκτός του μικρότερου προβλεπόμενου χρόνου οι συνθήκες που υφίστανται στο παράδειγμά μας, καθιστούν επι της ουσίας ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ την σχέση του παιδιού με το υπόλοιπο συγγενικό του περιβάλλον. Οι εικόνες και οι αναφορές στον παππού, την γιαγιά, τους θείους αλλά και τους νονούς/πνευματικούς γονείς αποκόπτονται οδηγώντας το παιδί σε πλήρη αποξένωση και διατάραξη της συνέχειας των οικογενειακών αξιών και δεσμών. 3) ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ-ΔΙΑΤΡΙΟΦΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ: Η διατροφή-οικονομικές υποχρεώσεις έχει ως αποδέκτη το παιδί ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Δεν μπορεί να αποτελεί ευκαιρία οικονομικού προσπορισμού από τον ένα γονέα. Θα πρέπει να υπάρχει ισοκατανομή των εκτιμώμενου μηνιαίου κόστους των αναγκών του παιδιού και να επιμερίζεται εξ ίσου. Όταν μάλιστα ο γονέας (συνήθως η μητέρα) που έχει την επιμέλεια εργάζεται, αμοιίβεται ίσως και καλύτερα από τον άλλο γονέα και ενδεχομένως είναι δημόσιος υπάλληλος με ό,τι θετικό σημαίνει αυτό για την σταθερότητα των απολαβών αλλά και του εργασιακού status. Επίσης από την στιγμή που η διατροφή αφορά στα μηνιαία κόστη διαβίωσης του παιδιού, θα πρέπει να εκπίπτουν αναλογικά τα ποσά που αφορούν στα διαστήματα που το παιδί ευρίσκεται με τον άλλο γονέα. Διαφορετικά τα χρήματα αυτά πηγαίνουν στην αποταμίευση του άλλου γονέα επιπλέον του εκτιμηθέντος μηνιαίου κόστους. Επίσης από την στιγμή που ο έχων την επιμέλεια αποφάσισε την άνευ συνεναίσεως του άλλου γονέα, αλλαγή τόπου κατοικίας σε μακρυνή, πέραν του δήμου της κοινής κατοικίας, να υποχρεούται στην καταβολή των εξόδων προς άσκηση της επικοινωνίας (μετακίνηση, διαμονή, σίτιση) ούτως ώστε το παιδί να μην στερείται κατά το δυνατόν της παρουσίας του άλλου γονέα (που συνήθως επίσης είναι ο πατέρας). Το παράδειγμα που αναφέρεται πιο πάνω να μην υποτιμηθεί ως μια εξαίρεση και να ληφθεί σοβαρά υπ όψη διότι εάν ο νόμος προβλέπει ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΣΗ είναι πραγματικά προ όφελος του συνόλου και ιδιαίτερα των παιδιών. «Εκ του μέρους το όλον»! Ο ισχύων νόμος, προβλέπει κυρώσεις/ρήτρες εις βάρος αυτού που παρεμποδίζει την επικοινωνία ή ακόμα και την γονική μέριμνα. Χωρίς συνήθως να μπορεί να αποδειχθεί η παρεμπόδιση της επικοινωνίας (π.χ. στις μικρές ηλικίες η τηλεφωνική επικοινωνία που προβλέπεται να είναι καθημερινή, εάν δεν θέλει η μητέρα, δηλαδή δεν απαντά στο τηλέφωνο, τότε παύει να υπάρχει και δεν αποδεικνύεται η αναπάντητη κλήση) για όλους, πατέρα και παππούδες. Αυτό οδηγεί και στην απουσία κάθε ενημέρωσης για την καθημερινότητα του παιδιού (υγεία, σχολική πρόοδος, συνήθειες).Ουσιαστικά γίνονται με την «ανοχή» και ουσιαστική ανεπάρκεια του ισχύοντος νόμου. Στην πράξη οι προβλεπόμενες διατάξεις δεν μπορούν να εφαρμοστούν και όχι μόνο αυτό. Εάν προχωρήσει ο θιγόμενος γονέας στις μηνύσεις που προβλέπονται, αυτό τελικά προσμετράται εις βάρος του ως «κακοποιητής» του άλλου γονέα δηλαδή ως έχων κακή προαίρεση, εκδικητική στάση, υποβαλλόμενος ταυτόχρονα σε μακροχρόνιες φθοροποιές δικαστικές διαμάχες άνευ συνήθως αποτελέσματος για την προστασία των δικαιωμάτων του, που είναι στην πραγματικότητα προ όφελος του παιδιού και βεβαίως σε υψηλά οικονομικά κόστη. ΠΡΕΠΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ. Ο ισχύων νόμος επιτρέπει τον ευνουχισμό του συναισθηματικού κόσμου του παιδιού και αποκόπτει την μία εκ των δύο γονεικών ριζών. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ! Οι αποφάσεις που λαμβάνονται μέχρι σήμερα, είναι copy paste και δεν λαμβάνονται υπ’οψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε περίπτωσης. Η πρόβλεψη για επιμόρφωση των δικαστών και του νομικού κόσμου στα θέματα οικογενειακού δικαίου, είναι θετική αλλά δεν είναι αρκετή. Το πλαίσιο το δίνει πάντοτε ο ΝΟΜΟΣ και η αναφορά στις αποφάσεις είναι πάντοτε σύμφωνη με τον νόμο. ΕΠΟΜΕΝΩΣ για να υπάρξει διαφορετική αντίληψη από πλευράς δικαστών πρέπει πρώτα να υπάρξει διαφορετικός νόμος. Διότι επιπλέον ο νόμος εκτός από τον κανονιστικό χαρακτήρα έχει και διαπαιδαγωγητικό! Ο ισχύων νόμος, είναι ουσιαστικά νεκρός. Ουδεμία ουσιαστική προστασία παρέχεται στο παιδί και καταπατά τα θεμελιώδη δικαιώματά του. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ. Λέμε ΝΑΙ ΣΤΟΝ ΝΕΟ ΝΟΜΟ αλλά με Γενναίες διορθωτικές διατάξεις προς όφελος του παιδιού. Τ