Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΆρθρο 5 Συμφέρον τέκνου – Τροποποίηση άρθρου 1511 ΑΚΣχόλιο του χρήστη Παναγιώτης Κατσικερός, Εφέτης Αθηνών | 30 Μαρτίου 2021, 15:15
  • Σχόλιο του χρήστη 'Παναγιώτης Κατσικερός, Εφέτης Αθηνών' | 30 Μαρτίου 2021, 15:15

    ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΟΜΟΤΕΧΝΙΚΗΣ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ Το άρθρο 1511 παρ. 2 εδ. α΄ πρέπει να τροποποιηθεί ως εξής : «Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την( 1 )και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, ( 2 ) καθώς επίσης και στην αποτροπή ( 3 ) διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς, πρέπει να αποβλέπει και η απόφαση του δικαστηρίου, όταν κατά τις διατάξεις του νόμου, το δικαστήριο αποφασίζει σχετικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή με τον τρόπο άσκησής της.» ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ( 1 )ισόχρονη ( 2 ) με εναλλασσόμενη διαμονή του στις κατοικίες αμφοτέρων, ( 3 ) της γονεϊκής αποξένωσης και ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ Με την προσθήκη των εννοιών «ισόχρονη», «εναλλασσόμενη διαμονή» και «αποτροπή της γονεϊκής αποξένωσης», οι οποίες είναι αναγκαίες, λογικά, προϋποθέσεις της κοινής γονικής μέριμνας και συνεπιμέλειας (σημειωτέον ότι, αναγράφονταν στο αρχικό νομοσχέδιο του Δεκεμβρίου 2020), το γράμμα του νόμου εναρμονίζεται με το σκοπό αυτού και την πολιτική βούληση της Κυβέρνησης (όπως προκύπτει από τις δηλώσεις των κ.κ. Πρωθυπουργού και Υπουργού Δικαιοσύνης στο Υπουργικό Συμβούλιο της 24-2-2021), για την θέσπιση της «από κοινού και εξίσου» άσκησης της γονικής μέριμνας από τους δύο γονείς (άρθρο 1513 Α.Κ.), επομένως και της συνεπιμέλειας, ως κανόνα (με λελογισμένες εξαιρέσεις – βλ. άρθρο 1514 Α.Κ. – κι όχι ως δήθεν «υποχρεωτική» σε κάθε περίπτωση, ακόμη και κακοποιητικού ή αδιάφορου γονέα, όπως παραπλανητικά προβάλλεται από τους πολέμιους της νομοθετικής μεταρρύθμισης). Τα παραπάνω απαιτούνται για την εναρμόνιση της νομοθεσίας με τις διεθνείς δεσμεύσεις της Ελληνικής Δημοκρατίας (άρθρο 18 της Διεθνούς Σύμβασης Δικαιωμάτων του Παιδιού, άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, πάγια νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, υπ. αρ. 2079/2015 ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης με σύσταση στα κράτη – μέλη να θεσπίσουν την εναλλασσόμενη κατοικία του τέκνου, τουλάχιστον για χρόνο 1/3 της ζωής του με τον μη έχοντα την επιμέλεια γονέα, ως ελάχιστο ποσοστό ικανοποίησης του τέκνου, βάσει διεπιστημονικών – διακρατικών μελετών) και με την αρχή της ισότητας των δύο γονέων (άρθρα 4 παρ. 1 και 2 του Συντάγματος, άρθρο 1511 παρ. 3 Α.Κ.), που επιβάλουν την ενιαία και αδιάσπαστη γονική μέριμνα, για όλους τους γονείς, που δεν έχουν κριθεί ακατάλληλοι για το γονεϊκό τους ρόλο. Διαφορετικά, ακυρώνεται στην πράξη η «ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα» του τέκνου (άρθρο 1511 παρ. 2 εδ. α’ Α.Κ.) και υπάρχει ο κίνδυνος, ακόμη και με απλή διαφωνία των γονέων (άρθρο 1514 παρ. 2 Α.Κ.), να διαχωριστεί, εκ της γονικής μέριμνας, η επιμέλεια και να αποδοθεί από το δικαστήριο στον ένα γονέα, συνήθως στη μητέρα – όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα – με τα επιχειρήματα της «βιοκοινωνικής υπεροχής» αυτής (πάγια νομολογία), των «στενότερων δεσμών» του τέκνου μαζί της (άρθρο 1514 παρ. 3 Α.Κ.) και των «συνθηκών διαβίωσής» του (άρθρο 1520 Α.Κ.), απόψεις που έχουν καταρριφθεί, ως μεθοδολογικά ανακριβείς και μη έγκυρες, από τις πρόσφατες επιστημονικές έρευνες (βλ. το υπ. αρ. 113/5-8-2020 έγγραφο του Συνηγόρου του Πολίτη προς τον κ. Υπουργό Δικαιοσύνης και την από 10-7-2020 ανακοίνωση της Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρίας, όπου παρατίθεται πλούσια σχετική βιβλιογραφία).