Υπουργείο Δικαιοσύνης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Πέτρος Αλικάκος' | 11 Μαρτίου 2011, 12:47

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είναι αλήθεια ότι το καθήκον του Δικαστηρίου προς καθοδήγηση των διαδίκων αναφορικά με τη συμπλήρωση της μη πλήρους αγωγής κατά την ατελή εκφορά των πραγματικών γεγονότων που αποτελούν την ιστορική βάση της ή την άρση της αντιφατικότητάς της έχει νομολογηθεί (βλ. ΕφΑθ 5700/1999 και Μακρίδου, Αρμ. 2000.584). Με την προκείμενη τροποποίηση του άρθρου 236 ΚΠολΔ και την υποχρέωση του δικαστή με υποβολή ερωτήσεων ή με άλλον τρόπο "να συμπληρώνουν (οι διάδικοι) τους ισχυρισμούς που υποβλήθηκαν ελλιπώς και αορίστως με προφορική δήλωση που καταχωρίζεται στα πρακτικά" ναι μεν "σώζονται" οι αόριστες αγωγές και αιτήσεις, πράγμα που αποβαίνει προς όφελος της οικονομίας της δίκης, παραγνωρίζεται, όμως, η αρχή της διάθεσης του άρθρου 106 ΚΠολΔ, αλλά ενδεχομένως και η ισότητα των διαδίκων που καθιερώνει το άρθρο 110 παρ. 1 ΚΠολΔ. Ως προς το πρώτο υπογραμμίζεται: "το δικαστήριο ενεργεί μόνο ύστερα από αίτηση διαδίκου και άποφασίζει με βάση τους πραγματικούς ισχυρισμούς που π ρ ο τ ε ί ν ο υ ν και αποδεικνύουν οι διάδικοι". Στο σημείο αυτό κρίσιμη είναι η ΟλΑΠ 11/2003 κατά την οποία με την εγκατάλειψη της εξέλιξης της δίκης και των νομίμων κωλυμάτων αυτής στην ελεύθερη διάθεση των διαδίκων, επιδιώκεται η κατοχύρωση της ο υ δ ε τ ε ρ ό τ η τ α ς του δικαστή και η αποτροπή δημιουργίας υποψίας ότι μεροληπτεί. Παρεμπιπτόντως τίθεται και το ερώτημα αν με τη διάταξη εισάγεται πλέον το ανακριτικό σύστημα και στην τακτική διαδικασία.