• Σχόλιο του χρήστη 'Σοφία Κ.' | 30 Μαρτίου 2021, 17:04

    Η όποια μεταρρύθμιση που διατείνεται ότι ενθαρρύνει την κοινή γονική ευθύνη θα πρέπει πρωτίστως να στοχεύει στην εξάλειψη και όχι την αναπαραγωγή των έμφυλων στερεοτύπων και ρόλων, στη βάση των οποίων θεμελιώνονται έμφυλες διακρίσεις και ανισότητες. Ας μην λησμονούμε ότι η έννοια της γονικής μέριμνας ως καθήκον και υποχρέωση των γονέων που ασκείται από κοινού, καθιερώθηκε για πρώτη φορά στην μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου το 1983, θεσπίζοντας με αυτόν τον τρόπο την νομοθετική κατάργηση της πατρικής εξουσίας ως αποκλειστικό δικαίωμα του άνδρα/ πατέρα».  Σε αντίθεση με το υπό ψήφιση σχέδιο νόμου με το οποίο μπορεί να μην προωθείται εν τέλει η υποχρεωτική «συνεπιμέλεια», ωστόσο εισάγεται και τονίζεται η υποχρεωτικότητα της συν-απόφασης των γονέων και της ενίσχυσης της σχέσης του τέκνου με τον άλλον γονέα, χωρίς επιπλέον να λαμβάνει υπόψη τον κίνδυνο, σε περίπτωση ενδοοικογενειακής βίας, να εκθέσει σε επαναθυματοποίηση μητέρες και τέκνα. Επιπλέον, η προϋπόθεση της αμετάκλητης καταδίκης του γονέα για ενδοοικογενειακή βία κλπ. για να περιοριστεί ή αποκλειστεί το δικαίωμα επικοινωνίας του ή για να τεκμαίρεται η κακή άσκηση της γονικής μέριμνας τελεί σε ευθεία σύγκρουση με τον Ν. 3500/2006 και τον Ν. 4135/2018 (Σύμβαση Κωνσταντινούπολης), που προβλέπουν τη δυνατότητα επιβολής περιοριστικών μέτρων μη επικοινωνίας (μη προσέγγισης της κατοικίας των σχολείων και των εκπαιδευτηρίων των τέκνων κλπ.) ήδη από το αρχικό στάδιο της υποβολής της καταγγελίας για ενδοοικογενειακή βία κατά του κακοποιητικού γονέα.