• Σχόλιο του χρήστη 'ΧΚ' | 30 Μαρτίου 2021, 18:56

    Εντελώς άνιση μεταχείριση των δυο γονέων. Ο ένας που δεν έχει την επιμέλεια του τέκνου, θα μπορεί να έχει επικοινωνία και διαμονή μαζί του στην περίπτωση που κακοποιεί το τέκνο του ακόμα κι αν έχει εκδοθεί μια πρώτη απόφαση εναντίον του για κακοποίηση. Για να του αφαιρεθεί η επιμέλεια και επικοινωνία θα πρέπει να υπάρξει αμετάκλητη απόφαση (σε 10 χρόνια περίπου). Και ο άλλος γονέας, όχι μόνο δεν θα έχει καμία νόμιμη δυνατότητα να προστατεύσει το τέκνο του, αλλά αντίθετα θα κινδυνεύει να χάσει την επιμέλεια με το πρόσχημα της διατάραξης της σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα. Με απλά λόγια, αν ένας γονιός κακοποιεί το παιδί του σε βαθμό να γίνει καταγγελία και να εκκρεμεί δίκη ή και να υπάρξει αρχική καταδίκη του, ο άλλος γονέας θα πρέπει να επιβάλει στο τέκνο την επικοινωνία και διανυκτέρευση με τον κακοποιητή για να μην κατηγορηθεί ότι διαταράσσει τη σχέση με τον κακοποιητή του και του αφαιρεθεί η επιμέλεια. Το ίδιο ισχύει και για άλλους συγγενείς, παππούδες, γιαγιάδες, θείους κλπ. Γιατί δυο μέτρα και δυο σταθμά, και μάλιστα υπέρ του κακοποιητή; Γιατί προστατεύεται με τόσο σθένος το δικαίωμα επικοινωνίας του άλλου γονέα με το τέκνο; Και μάλιστα έναντι οποιουδήποτε άλλου δικαιώματος και συμφέροντος οποιουδήποτε, ακόμα και του τέκνου; Ποιος έγραψε αυτό το άρθρο; Τι κρύβεται πίσω από αυτό; Τι επιδιώκεται; Να παραδίδουμε τα παιδιά μας στους κακοποιητές; Η πολιτεία γιατί δένει τα χέρια στον γονέα έναντι του κακοποιητή; Είναι τόσο ισχυρά τα συμφέροντα των κακοποιητών που είναι πάνω από όλα;