Αρχική Εξορθολογισμός και βελτίωση στην απονομή της πολιτικής δικαιοσύνηςΆρθρο 29Σχόλιο του χρήστη Αντώνης Μπιλίσης | 13 Μαρτίου 2011, 11:50
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αντώνης Μπιλίσης' | 13 Μαρτίου 2011, 11:50

    ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Για το ζήτημα της προτεινόμενης συνολικής επαναφοράς του τεκμηρίου ομολογίας ή θέση μας είναι όχι. Επί ερημοδικίας του ενάγοντα, ανακόπτοντα, παρεμβαίνοντα, απόρριψη της αγωγής, ανακοπής, παρέμβασης. Επί ερημοδικίας όμως του εναγόμενου η διαδικασία προχωρεί σαν να ήταν παρών, όπως ισχύει σήμερα. ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ Δίκη σημαίνει στάθμιση από τον Δικαστή κατ' αρχήν των ισχυρισμών του ενάγοντα και κρίση περί της αλήθειας ή αναλήθειάς τους. Η αρχή αυτή πρέπει να ισχύει και στην περίπτωση της ερημοδικίας του εναγόμενου, διότι είναι απαράδεκτο να βάζουμε το Δικαστή να υπογράφει ως απόφασή του τους ισχυρισμούς του ενάγοντα ως αποδεδειγμένους, ακόμα και όταν είναι προφανώς αντίθετοι με τα διδάγματα της κοινής πείρας και της λογικής ή περιλαμβάνουν τερατολογίες. Άλλωστε η ερημοδικία του εναγόμενου οφείλεται, τις περισσότερες ίσως φορές, σε άλλους λόγους πλην της παραδοχής του δίκιου του ενάγοντα. Τέτοιοι λόγοι στην πράξη είναι παραδείγματος χάριν : α) το ότι δεν έφτασε το δικόγραφο της αγωγής πραγματικά στα χέρια του στις περιπτώσεις που αυτό δεν παραδόθηκε στον ίδιο προσωπικά, όπως επί θυροκολλήσεως ή παραδόσεώς του σε σύνοικο ή υπάλληλο), β) η απώλεια της προθεσμίας καταθέσεως προτάσεων με ευθύνη του δικηγόρου του διαδίκου, γ) η εσφαλμένη απόρριψη του στηριζόμενου σε πραγματικό λόγο αιτήματος αναβολής του εναγόμενου και δ) η οικονομική αδυναμία του εναγόμενου να πληρώσει δικηγόρο για να τον εκπροσωπήσει στη δίκη. Στις περιπτώσεις αυτές είναι προφανές πως ο εναγόμενος που δικάστηκε ερήμην χρήζει δικαστικής προστασίας, δια του ελέγχου της αλήθειας των ισχυρισμών του ενάγοντα εκ μέρους του Δικαστή. Το σύστημα του τεκμηρίου ομολογίας μολονότι δοκιμάστηκε στο παρελθόν και απέτυχε, με αποτέλεσμα να αντικατασταθεί με το ισχύον σύστημα, επανέρχεται τώρα με το ίδιο επιχείρημα, ότι συμβάλλει στην ταχύτητα της έκδοσης της απόφασης. Η αλήθεια όμως είναι ότι : α) δεν αποτελεί σοβαρό παράγοντα καθυστέρησης η εξέταση του μάρτυρα του ενάγοντα στο ακροατήριο ούτε το να ρίξει ο δικαστής μιά ματιά στ΄αποδεικτικά μέσα του ενάγοντα και στους ισχυρισμούς του ενάγοντα (τους οποίους ούτως ή άλλως θ' αναφέρει στην απόφασή του), ώστε να μην αδικήσει τον απολειπόμενο εναγόμενο. β) Το τεκμήριο ομολογίας συγκρούεται με την καρίας σημασίας αρχή του δικονομικού δικαίου ότι έκαστος διάδικος φέρει το βάρος της απόδειξης των περιστατικών που συγκροτούν τους ισχυρισμούς του ( αρ. 338 & 1 Α.Κ.). Το παραγόμενο με την χρήση του προϊόν δεν αποτελεί δικαστική απόφαση, αλλά διοικητική διεκπεραίωση, αφού ο δικαστής δεν κρίνει αλλά υιοθετεί κατά λέξη τους ισχυρισμούς του ενάγοντα ακόμη και αν΄είναι προφανώς αντίθετοι με τα διδάγματα της κοινής πείρας και της λογικής, δοθέντος και του ότι η με αυτά συμβατότητα των αιτιολογιών των δικαστικών αποφάσεων, αποτελεί το κύριο στοιχείο του νομικού πολιτισμού. Το μόνο αποτέλεσμα συνεπώς που θα έχει η επαναφορά του τεκμηρίου θα είναι η μείωση της αξιοπιστίας και του κύρους των δικαστικών αποφάσεων. Αυτό είναι προφανές ότι πλήττεται όταν υιοθετούνται θεσμοί που δεν εκφράζουν την πραγματικότητα και επί ερημοδικίας του εναγόμενου η πραγματικότητα είναι ότι αυτός δεν έχει ομολογήσει απολύτως τίποτα. Για τη βελτίωση πάντως του ισχύοντος καθεστώτος και προκειμένου ν’ απαλλαγούν οι δικαστές από το αδικαιολόγητο γράψιμο, επί ερημοδικίας του ενάγοντα η αγωγή πρέπει ν’ απορρίπτεται αυτεπαγγέλτως και το ίδιο πρέπει να συμβαίνει με την ανακοπής και την παρέμβαση επί ερημοδικίας του ανακόπτοντα και του παρεμβαίνοντα.