Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΆρθρο 5 Συμφέρον τέκνου – Τροποποίηση άρθρου 1511 ΑΚΣχόλιο του χρήστη Εριέττα Γεωργίου | 30 Μαρτίου 2021, 22:03
  • Σχόλιο του χρήστη 'Εριέττα Γεωργίου' | 30 Μαρτίου 2021, 22:03

    Το κυοφορούμενο νομοσχέδιο θα ήταν μία άριστη ευκαιρία για ενσωμάτωση των προβλέψεων της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης στο εθνικό Δίκαιο της χώρας μας και διόρθωση υφιστάμενων παραβιάσεων (όπως Ν.4640/2019, αρ. 6). Αντ' αυτού, το υπουργείο θέτει σε διαβούλευση ένα νομοσχέδιο, με προβλέψεις, οι οποίες κατάφωρα παραβιάζουν τη Σύμβαση τουλάχιστον ως προς τα άρθρα 26,32,45,48 και 56 και ειδικότερα: το παιδί παύει να επέχει κεντρικό ρόλο, όπως μέχρι σήμερα ίσχυε με τον νόμο του 1983, και απλά πλαισιώνει τα δικαιώματα και το ρόλο των γονέων. * Το παδί, δηλαδή, προσεγγίζεται ως παθητικός δέκτης άσκησης γονεϊκών δικαιωμάτων και όχι ως αυτόνομος φορέας δικαιωμάτων, όπως ορίζεται από όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις για το παιδί, που ως χώρα έχουμε κυρώσει. Το νομοσχέδιο, ακόμα συγχέει το συμφέρον του με εκείνα τα δικαιώματα των γονέων, αδιαφορεί για την βούληση και άποψή του, παραβλέπει τα τραύματα του παιδιού - θύματος ενδοοικογενειακής βίας και παρέχει απρόσκοπτη πρόσβαση σε όλους τους δράστες ενδοοικογενειακής βίας. * Καλύπτει μόνο τα θύματα Ε.Β. που έχουν κινήσει ποινικές διαδικασίες και μόνο μετά την αμετάκλητη καταδίκη του δράστη (Άρ. 13 & 14: Αντικατ. Άρ. 1520 & 1532 ΑΚ), μέχρι την οποία, ο νόμος του παρέχει απρόσκοπτη και απεριόριστη πρόσβαση στα θύματά του για τουλάχιστον 7-10 έτη. Για να καταστεί αμετάκλητη μια δικαστική απόφαση στην Ελλάδα απαιτούνται αποφάσεις από όλους τους βαθμούς δικαιοσύνης, δηλαδή χρονικό διάστημα που μπορεί να υπερβαίνει ακόμα και τα 10 έτη, ανάλογα με την γεωγραφική περιφέρεια. Επιπλέον, το Νομοσχέδιο δεν λαμβάνει υπόψη του το γεγονός ότι πολλές μητέρες προσπαθούν να απαλλαγούν από την Ε.Β. που υφίστανται οι ίδιες και τα παιδιά τους προσφεύγοντας ΜΟΝΟ σε αστικά δικαστήρια: κάποιες δεν καταφέρνουν να την καταγγείλουν και άλλες επιλέγουν να μην την καταγγείλουν από φόβο και/ή για κοινωνικούς λόγους και/ή για οικονομικούς λόγους. *Καθίστανται υποχρεωτικές και πολλαπλές οι απευθείας επαφές και συνδιαλλαγές θύματος-δράστη Ε.Β. και οι διαμεσολαβήσεις, με συνεδρίες ταυτόχρονης παρουσίας των δύο μερών (Άρ. 6 & 8: Αντικατ. Άρ. 1512 και 1514 ΑΚ). *Η «γονεϊκή αποξένωση» απαλείφθηκε ως όρος στο κείμενο προς διαβούλευση αλλά παραμένει ως έννοια, μετονομαζόμενη σε «διάρρηξη των σχέσεων» (Άρ. 5, παρ. 2: τροπ. Άρ. 1511 ΑΚ και Άρ. 14: Αντικατ. Άρ. 1532 ΑΚ). *Η «ισόχρονη υποχρεωτική συνεπιμέλεια» απαλείφθηκε ως όρος στο κείμενο προς διαβούλευση αλλά παραμένει ως έννοια αφού, ως κανόνας ορίζεται η «από κοινού και εξίσου άσκηση γονικής μέριμνας» (Άρ. 7: Αντικατ. Άρ. 1513 ΑΚ) *Η «εναλλασσόμενη διαμονή του τέκνου» απαλείφθηκε ως λεκτική περιγραφή στο κείμενο προς διαβούλευση αλλά στην πράξη νομοθετείται, αφού την καθιστά δεδομένη η φράση «ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας» (Άρ. 13: Αντικατ. Άρ. 1520 ΑΚ). Οι προαναφερθείσες τροποποιήσεις του Α.Κ.: • θα θέσουν τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας (μητέρες και παιδιά) σε μεγαλύτερο κίνδυνο από αυτόν στον οποίο ήδη βρίσκονται • θα παρεμποδίσουν σε ακραίο βαθμό την πρόσβασή τους στην Δικαιοσύνη (Αστική και Ποινική) προκειμένου να προστατευτούν από την ενδοοικογενειακή βία.