Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΕΚΜΗΡΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ Άρθρο 13 Δικαίωμα επικοινωνίας – Αντικατάσταση άρθρου 1520 ΑΚΣχόλιο του χρήστη Τ22 | 30 Μαρτίου 2021, 23:45
Αν και στόχος του νομοθέτη, όπως ορίζεται στο νομοσχέδιο είναι η εξυπηρέτηση της απρόσκοπτης επαφής του τέκνου και με τους δύο γονείς του, η ρύθμιση καταλήγει σε αφαίρεση γονικής μέριμνας, δηλαδή σε πλήρη και ολοκληρωτική αποξένωση του παιδιού από τον άλλο γονέα. Η ρύθμιση αντιστρατεύεται πλήρως την αιτιολογία της. Πρέπει να απαλειφθεί. Επίσης δυσχεραίνεται βαρύτατα η απομάκρυνση του παιδιού από έναν γονέα που το κακοποιεί, εφόσον απαιτείται για την αφαίρεση της γονικής μέριμνας αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής. Το Νομοσχέδιο εξαρτά την προστασία του τέκνου από την ολοκλήρωση της ποινικής δίκης πολυετούς διάρκειας μέχρι να καταστεί αμετάκλητη η απόφαση. Επίσης, παρατηρείται η ανεπίτρεπτη αντίφαση για τον κακοποιητικό γονέα, να απαιτείται αμετάκλητη δικαστική απόφαση προκειμένου να αφαιρεθεί η γονική μέριμνα, ενώ για το γονέα που κατηγορείται για ψυχική απομάκρυνση των παιδιών από τους συγγενείς του άλλου, να αρκεί η πιθανολόγηση. Καταλύεται η προστασία που προβλέπει ο νομοθέτης στην ΚΠολΔ 735, σύμφωνα με την οποία «σε υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας μπορεί να διατάσσεται ιδίως η απομάκρυνση του καθ’ ου από την οικογενειακή κατοικία, η μετοίκησή του, η απαγόρευση να προσεγγίζει τους χώρους κατοικίας ή και εργασίας του αιτούντος, κατοικίες στενών συγγενών του, τα εκπαιδευτήρια των παιδιών και ξενώνες φιλοξενίας» και καταστρατηγείται ο σκοπός των διατάξεων της Κωνσταντινούπολης. Ως προς την προσωπική επικοινωνία, με βάση και τα παραπάνω, δημιουργούνται σοβαροί κίνδυνοι συνέχισης της έκθεσης των παιδιών σε κακοποιητική συμπεριφορά για πολυετή χρονική διάρκεια. Η εισαγωγή τεκμηρίου του 1/3 του χρόνου επικοινωνίας, παραγνωρίζει τις δυσχέρειες εφαρμογής της στην πράξη και αντιβαίνει έτσι στο συμφέρον του παιδιού. Το συμφέρον του παιδιού πρέπει να εξετάζεται από το δικαστή εξατομικευμένα, αφού λάβει υπόψη το σύνολο των ατομικών περιστάσεων της υπόθεσης.