Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΕΚΜΗΡΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ Άρθρο 13 Δικαίωμα επικοινωνίας – Αντικατάσταση άρθρου 1520 ΑΚΣχόλιο του χρήστη Ιορδάνου Έλσα-Απόσυρση | 31 Μαρτίου 2021, 01:46
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ιορδάνου Έλσα-Απόσυρση' | 31 Μαρτίου 2021, 01:46

    Απαράδεκτο και οξύμωρο.Με την πρόταση για το άρθρο 1511 ΑΚ, το παιδί εξαφανίζεται από τη ρύθμιση και απλώς πλαισιώνει τα δικαιώματα και το ρόλο των γονέων. διατάξεις που βρίσκονται σε αντινομία με άλλες διατάξεις του ΑΚ ή και του ίδιου του σχεδίου, όπως εντελώς ενδεικτικά: α) Η παρανόηση της λειτουργίας του άρθρου 1511. Ενώ πρόκειται για τη διάταξη που προβλέπει το συμφέρον του παιδιού ως γενική προϋπόθεση για τη λήψη κάθε απόφασης, των γονέων ή του δικαστηρίου, που το αφορά, με το ΣχΝ ρυθμίζονται τα κριτήρια ανάθεσης της επιμέλειας (γιατί αυτό, προφανώς, είναι που ενδιαφέρει). Έτσι όμως η διάταξη περιέχει κριτήρια που δεν μπορούν να εφαρμοστούν σε άλλες περιπτώσεις λήψης απόφασης, λ.χ. επί ενός συγκεκριμένου θέματος γονικής μέριμνας (ΑΚ 1512). β) Στο άρθρο 1441 ο νομοθέτης αγνοεί τις επόμενες ρυθμίσεις για την από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας και δεν αντιλαμβάνεται ότι ο ρόλος του άρθρου 1441 είναι να προβλέπει το ελάχιστο περιεχόμενο της συμφωνίας αναφορικά με τα παιδιά. γ) Στο άρθρο 1513 σε συνδυασμό με το 1520, εντοπίζεται το εξής παράδοξο: σε σχέση με την απαίτηση του νόμου να περνά το παιδί το 1/3 του χρόνου του με τον ένα γονέα, τίθενται προϋποθέσεις και δικλίδες για να διασφαλίζεται το συμφέρον του, αλλά για την επιχειρούμενη (με τη λέξη “εξίσου”) ισόχρονη παραμονή του με τον κάθε γονέα δεν τίθεται καμιά προϋπόθεση. Εξάλλου, η άνωθεν καθιέρωση της ισόχρονης εναλλασσόμενης διαμονής του παιδιού με τον κάθε γονέα αντιφάσκει με την ίδια την έννοια της συνεπιμέλειας, αφού ακριβώς αυτό το θέμα (με ποιον θα μένει το παιδί και για πόσο χρόνο) είναι βασικό θέμα που πρέπει να συναποφασίζουν οι γονείς. δ) Στο άρθρο 1520, η «υποχρέωση» επικοινωνίας που ξαφνικά εισάγεται, ανατρέπεται στη συνέχεια με την πρόβλεψη ότι ο ελάχιστος χρόνος επικοινωνίας που «τεκμαίρεται στο 1/3 του συνολικού» δεν ισχύει, αν ο (κατά τη διάταξη υπόχρεος επικοινωνίας γονέας) … ζητεί μικρότερη επικοινωνία. Και last but not least, η ακατανόητη και άστοχη χρήση στην ίδια διάταξη του όρου τεκμήριο, ως δήθεν «τεκμήριο χρόνου επικοινωνίας», σε μια ρύθμιση που δεν εισάγει νόμιμο τεκμήριο με την έννοια που έχει ο όρος στη γενική θεωρία του δικαίου. Στο νομοσχέδιο αναφέρεται τεκμήριο 1/3 του χρόνου του παιδιού κατά τον οποίο πρέπει να επικοινωνεί με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει. η γονική μέριμνα δεν αποτελεί διαιρετό μέγεθος, ώστε να είναι δεκτική η άσκηση αυτής «εξίσου» ή κατ’ ισομοιρίαν ή κατά ½ ή κατά 1/3, ¾ κ.ο.κ.. η ποσοτική συγκεκριμενοποίηση αυτή του τρόπου επικοινωνίας είναι πολύ περισσότερο αόριστη από την πρακτική, στην οποία κατατείνει και συγκλίνει η νομολογία των δικαστηρίων όλα τα τελευταία χρόνια. Οι δικαστικές αποφάσεις που εκδίδονται δεν προβλέπουν 1/3 του χρόνου επικοινωνίας, αλλά συγκεκριμένες μέρες και ώρες ανά εβδομάδα, μήνα και έτος. Έτσι επιτυγχάνεται αφ’ ενός η συνέχεια στον χρόνο επικοινωνίας του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, και βέβαια η σταθερότητα και ο προγραμματισμός για το ίδιο το τέκνο. Γεννώνται, εξάλλου, σοβαρότατα ερμηνευτικά προβλήματα, όπως εάν ο παρονομαστής του κλάσματος περιλαμβάνει ολόκληρο τον χρόνο του παιδιού ή μόνο εκείνον που απομένει αν αφαιρεθούν οι ώρες του ύπνου του και οι ώρες των σχολικών του υποχρεώσεων, όπως δείχνει να εννοεί (βλέπετε η Αιτιολογική έκθεση παρά τις αόριστες μεγαλοστομίες της σιωπά προς όσα έχει καθήκον να διευκρινίσει και να εξηγεί συγκεκριμένα) η διάταξη του άρθρου 13 (το 1/3 του συνολικού χρόνου επικοινωνίας) και αν ακόμα συναριθμούνται σε αυτόν τα χρονικά διαστήματα των διακοπών καλοκαιριού, Πάσχα και Χριστουγέννων. Αν για παράδειγμα ως βάση για τον παρονομαστή που λέγεται «συνολικός χρόνος επικοινωνίας» θεωρείται το σύνολο του εβδομαδιαίου χρόνου (7 μέρες Χ 24 ώρες = 168) τότε το 1/3 είναι 168 : 3 = 56 ώρες. Αρα πρακτικά το παιδί από την Παρασκευή ώρα 14.00 έως την Κυριακή ώρα 22.00 πρέπει να είναι με τον μη έχοντα την επιμέλεια γονέα όλες τις εβδομάδες του χρόνου. Αν πάλι ο ελεύθερος χρόνος της εβδομάδας, αυτό πρακτικά σημαίνει ότι από τις ώρες μιας εβδομάδας (7 Χ 24 =168), αφαιρούνται οι ώρες ύπνου (7 Χ 8 = 56) και οι ώρες του σχολείου (5 Χ 8 = 40). Μένουν 72 ώρες (168 – 56 – 40 = 72). Το 1/3 τους είναι 24 ώρες, που «βγάζουν μία διανυκτέρευση μαζί με τις ώρες ύπνου κάθε εβδομάδα, εκτός αν από τις 72 αφαιρεθούν και οι ώρες των εξωσχολικών δραστηριοτήτων, οπότε το κλάσμα μειώνεται ανάλογα. Αν τα παιδιά στην οικογένεια είναι δύο και οι ώρες τους δεν συμπίπτουν, ο χρόνος επικοινωνίας του γονέα με το καθένα διαφοροποιείται. Πρόκειται για εισαγωγή αριθμητικού τεκμηρίου για ζήτημα μη οικονομικό. Πιο λογικό θα ήταν ενα μαθηματικό τεκμήριο στην διατροφή και όχι στην επικοινωνία. Μαθηματικά τεκμήρια δεν ταιριάζουν με την ρύθμιση κοινωνικών πραγματικοτήτων και οικογενειακών θεμάτων και καταλήγουν σε αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα . ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΟΥΔΕΝ ΤΟ ΠΑΙΔΟΚΕΝΤΡΙΚΟ