Υπουργείο Δικαιοσύνης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΚΩΣΤΑΣ ΣΕΡΕΤΗΣ' | 31 Μαρτίου 2021, 06:43

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Εγώ αυτή τη στιγμή με δικαστική απόφαση παίρνω την κόρη μου πέρα από τα δύο Παρασκευοσαββατοκύριακα του μήνα και άλλες οκτώ μέρες καθημερινές από τις μία το μεσημέρι έως τις οχτώ το βράδυ. Στην απόφαση γράφει να την διαβάζω και να την ετοιμάζω για την επόμενη μέρα. Επίσης να την πηγαίνω σε οποιοδήποτε εξωσχολικό έχει. Όλα αυτά τα κάνω κατά γράμμα και εννοείται πληρώνω την διατροφή κανονικότατα κάθε μήνα εδώ και 8 χρόνια. Το παιδί εννοείται ότι με θέλει πάρα πολύ. Μένω σε απόσταση 2 χιλιομέτρων από την πρώην σύζυγό μου. Το σχολείο βρίσκεται περίπου στη μέση. Η πρώην μου δουλεύει από τις 7:30 έως 14:30 και αναγκαστικά το παιδί το πηγαινοφέρνει στο σχολείο η πεθερά μου εκτός από τις 8 μέρες που το σχολάω εγώ. Εγώ πλέον έχω πλήρη ελεύθερο χρόνο. Πέστε μου εσείς με τον καινούργιο νόμο , πόσο χρόνο “πρέπει” να βρίσκεται στην μαμά της και πόσο σε μένα;;;;; Νομίζω δεν χρειάζεται απάντηση…!!! Ισότητα έχουμε στην Ελλάδα και φυσικά το παιδί μας θέλει και τους δύο και όπως έχουν αποφανθεί και όλες οι επστημονικές έρευνες , το καλύτερο για τα παιδιά είναι να μεγαλώνουν εξίσου και ισόχρονα και με τους δύο γονείς και εναλλασσόμενη κατοικία. Προκειμένου το νέο Οικογενειακό Δίκαιο να προστατεύει ουσιαστικά τα δικαιώματα των παιδιών, επιβάλλεται να διέπετε από τις ακόλουθες αρχές: 1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας. 2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού́ να ανατρέφεται εξίσου και από́ τους δυο γονείς. 3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας - επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι. 4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ.κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ). 5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, επαρκής (35% - 50%) χρόνος ανατροφής, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους. 6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση. 7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή (35% - 50%) χρόνο επικοινωνίας - με φυσική παρουσία - και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού. 8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/ επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική παιδεία θα έχει, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής. 9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της. 10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μεριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής αποξένωσης. Η Πολιτεία καλείται να προστατεύσει θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, όχι απλώς υπακούοντας στις διεθνείς της δεσμεύσεις, και τα πορίσματα των επιστημόνων, αλλά με ειλικρινή βούληση αλλαγής του μοντέλου της επιμέλειας στην Ελλάδα. Δεν πρόκειται για υπέρβαση, αλλά για την υιοθέτηση του αυτονόητου.