• Σχόλιο του χρήστη 'Λαδάκης Κωνσταντίνος' | 31 Μαρτίου 2021, 08:56

    Στις αποφάσεις διατροφής θα πρέπει να καθιερωθούν κανόνες (π.χ. πίνακες διατροφής, ανώτατα όρια κτλ.). Θα πρέπει να καμφθεί η νομολογία που αντιμετωπίζει τη μητέρα κατά τεκμήριο ως ειλικρινή φορολογούμενη και ταυτόχρονα τον πατέρα κατά τεκμήριο ως φοροφυγά. Η δαπάνες διατροφής του ανηλίκου τέκνου θα πρέπει να επιμερίζονται αντιστρόφως ανάλογα του χρόνου που αφιερώνει ο κάθε γονέας με το παιδί του. Ανεξαρτήτως του φύλου του γονέα, αυτός όσο λιγότερο συμμετέχει στην ανατροφή του παιδιού τόσο μεγαλύτερο θα πρέπει να είναι ποσοστό της διατροφής που θα πληρώνει. Εξαίρεση θα πρέπει να αποτελούν οι περιπτώσεις όπου το ανήλικο τέκνο έχει αποξενωθεί από το «δευτερεύοντα» γονέα όχι από πράξεις ή παραλήψεις του ίδιου, αλλά από πράξεις του «πρωτεύοντα» γονέα. Εκεί ο «πρωτεύων» γονέας θα πρέπει να αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου τις δαπάνες διατροφής του ανηλίκου. Εάν δεν δύναται να τις καταβάλει, τότε να τις καταβάλει η ελληνική πολιτεία, ειδικά εάν ο αποξενωμένος γονέας είχε ζητήσει δικαστική προστασία για την αποξένωση και το δικαστήριο αρνήθηκε να την παράσχει.